تولد امام زمان از منظر علمای اهل سنت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، ولادت، علمای اهل سنت.
پرسش: آيا علمای اهل سنت به تولد حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) اعتراف کرده‌اند؟
پاسخ: اشعه‌های خورشید دوازدهمین حجت
خداوند در سحرگاه نیمه
شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در خانه
امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) بر تارک دنیا تابید و مژده دوازدهمین حجت حق را نوید داد. نام مادر گرامی‌اش
نرجس خاتون (سلام‌الله‌علیها) می‌باشد. ولادت آخرین ذخیره الهی امری مسلم و قطعی بوده و هیج شکی و شبهه‌ای در این مورد راه ندارد. روایات
اهل بیت (علیهم‌السّلام) بر این امر مهم
گواه بوده و بر
یقین انسان می‌افزاید. نه‌تنها روایات و تصریحات
علمای امامیه نسبت به ولادت حضرت به مقداری کافی وجود دارد؛ بلکه
عالمان اهل تسنن در قرون متمادی نیز نسبت به ولادت حضرت تصریحات فراوانی داشته‌اند.
اکنون به نظرات پنجاه تن از اندیشمندان و بزرگان اهل تسنن پیرامون ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) اشاره می‌شود:
علی بن الحسین بن علی المسعودی الشافعی (متوفای ۳۴۶هـ) از
دانشمندان پرآوازه
شافعی مذهب پیرامون ولادت حضرت چنین می‌نویسد:
«الامام الثانی عشر وفی سنة ستین ومائتین قبض ابو محمد الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) فی خلافة المعتمد، وهو ابن تسع وعشرین سنة، وهو ابو المهدی المنتظر...؛
امام دوازدهم و در سال دویست و شصت ابومحمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) (
امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه)) در دوران خلافت
معتمد از دنیا رفت؛ درحالی‌که سنش بیست و نه سال بود. او پدر مهدی منتطر بود».
ابوالفضل یحیی بن سلامة بن الحسین الشافعی الحصکفی (متوفای ۵۵۳ هـ) یکی از بزرگان
اهل سنت است که وجود
حضرت مهدی (علیه‌السلام) را مفروغ عنه گرفته و درباره آن حضرت و سایر ائمه
اهل بیت (علیهم‌السّلام) شعر سروده است.
ابن کثیر دمشقی سلفی پس از نقل غزل طولانی از او می‌نویسد: ثم خرج من هذا التغزل الی مدح اهل البیت والائمة الاثنی عشر رحمهم الله
وسائلی عن حب اهل البیت ••• هل اقر اعلانا به‌ام اجحد
هیهات ممزوج بلحمی ودمی ••• حبهم هو الهدی والرشد
حیدرة والحسنان بعده ••• ثم علی وابنه محمد
وجعفر الصادق وابن جعفر ••• موسی ویتلوه علی السید
اعنی الرضی ثم ابنه محمد ••• ثم علی وابنه المسدد
والحسن الثانی ویتلو تلوه ••• محمد بن الحسن المفتقد
...
فلا یظن رافضی اننی ••• وافقته او خارجی مفسد
...
والشافعی مذهبی مذهبه ••• لانه فی قوله مؤید
اتبعته فی الاصل والفرع معا ••• فلیتبعنی الطالب المرشد
انی باذن الله تاج سابق ••• اذا ونی الظالم ثم المفسد
پس از این
غزل به مدح اهل بیت و ائمه دوازده‌گانه می‌پردازند و می‌گوید: ای کسی که از من درباره
محبت اهل بیت سؤال می‌کنی که آیا آشکارا به آن اقرار می‌کنم یا منکر می‌شوم؟
بدان! هرگز انکار نمی‌کنم،
محبت آنان با
گوشت و خون من آمیخته شده است. محبت آنان
هدایت و رشد است. مقصود از اهل بیت، حیدر است و حسنین و ... دوازدهمین آنان حسن است که بعد از او محمد بن الحسن خواهد آمد که الآن غائب شده است.
کسی گمان نکند که من
رافضی شده و با آنان موافق هستم یا اینکه خارجی و
فاسد هستم.
مذهب من
شافعی است؛ زیرا او در دیدگاهش تأیید شده است. من از شافعی در اصل و فرع پیروی می‌کنم؛ پس هر کسی خواهان
هدایت است، از من پیروی کند....
ابن‌ازرق فارقی (متوفای ۵۷۱ هـ) از علمای برجسته
اهل سنت در کتاب تاریخ خود، زمان ولادت حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را ذکر کرده، چنان‌چه می‌نویسد:
«ان الحجة المذکور ولد تاسع شهر ربیع الاول سنة ثمان وخمسین ومائتین، وقیل ثامن شعبان سنة ست وخمسین، وهو الاصح؛ .
همانا،
حجت یادشده (حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)) در نهم
ربیع الاول از سال ۲۵۸ه به دنیا آمد، البته گفته شده در هشتم
شعبان از سال ۲۵۶ بوده و این قول صحیح‌تر می‌باشد».
هر چند این متن به اصل ولادت امام عصر (علیه‌السلام) اشاره شده است، اما باید به این نکته توجه کرد که قول به ولادت امام زمان (علیه‌السلام) در نهم ربیع‌الاول و یا هشتم شعبان سال ۲۵۶ و یا ۲۵۸ صحیح نیست.
عمادالدین اصفهانی (متوفای ۵۹۷ هـ)، از دیگر علمای اهل سنت که به صراحت به ولادت حضرت مهدی (سلام‌الله‌علیه) اعتراف کرده است می‌گوید: مولد ابی القاسم محمد المنتظر، بسر من رای، یوم الجمعه ثانی عشر من شهر رمضان؛
ولادت ابی‌القاسم محمد منتظر در
سامراء روز جمعه، دوازدهم
ماه مبارک رمضان بوده است.
فخرالدین رازی (متوفای ۶۰۴هـ) مفسر نام‌دار اهل سنت در کتاب الشجرة المبارکه در شرح حال
امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«اما الحسن العسکری الامام (علیه‌السلام) فله ابنان وبنتان، اما الابنان فاحدهما صاحب الزمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف)، والثانی موسی درج فی حیاة ابیه واما البنتان ففاطمة درجت فی حیاة ابیها، وام موسی درجت ایضاً؛
امام حسن عسکری، دو پسر و دو دختر داشت. اما دو پسر او یکی
صاحب الزمان است و دیگری موسی که در زمان
حیات پدرش از دنیا رفت. اما دخترانش یکی
فاطمه و دیگری ام موسی بود که هر دو در زمان حیات پدرش از دنیا رفتند».
علی بن محمد بن عبدالکریم ابن اثیر جزری (متوفای۶۳۰هـ)، در کتاب معتبر
الکامل فی التاریخ تصریح می‌کند که امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی به نام م ح م د داشته است:
«وفیها توفی الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السلام). وهو ابو محمد العلوی العسکری وهو احد الائمة الاثنی عشر علی مذهب الامامیة، وهو والد محمد الذی یعتقدونه المنتظر بسرداب سامرا وکان مولده سنة اثنتین وثلاثین ومائتین؛
در سال ۲۶۰ هجری قمری حسن بن علی ... (علیهم‌السّلام) از دنیا رفت. او ابومحمد عسکری یکی از ائمه دوازده‌گانه
مذهب امامیه است. او پدر محمد است که
شیعیان منتظر او از
سرداب سامرا هستند».
محی‌الدین ابن عربی (متوفای ۶۳۸هـ) از جمله علمای اهل سنتی است که به ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) اشاره کرده است؛ اما نکته قابل توجه این است که این کلام وی در کتاب
الفتوحات المکیة تحریف شده است؛ اما
شعرانی، از علمای اهل سنت به نقل از کتاب فتوحات مکیه چنین نقل می‌کند:
«وعبارة الشیخ محی الدین فی الباب السادس والستین وثلمائة من الفتوحات: ... وهو من عترة رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وسلم من ولد فاطمة رضی الله عنها جده الحسین بن علی بن ابی‌طالب، ووالده الحسن العسکری ابن الامام علی النقی ـ بالنون ـ ابن محمد التقی ـ بالتاء ـ ابن الامام علی الرضا، ابن الامام موسی الکاظم، ابن الامام جعفر الصادق، ابن الامام محمد الباقر، ابن الامام زین‌العابدین علی، ابن الامام الحسین، ابن الامام علی بن ابی طالب؛
و عبارت شیخ محی‌الدین در باب سیصد و شصت و شش در کتاب الفتوحات
[المکیة
]چنین است: ... او از عترت
رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از فرزندان
حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) می‌باشد که پدرش حسن عسکری فرزند
امام علی النقی ... می‌باشد».
سبط ابن جوزی (متوفای ۶۵۴هـ)، از علمای اهل سنت پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد:
«فصل فی ذکر الحجة المهدی هو محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد ابن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) وکنیته ابو عبدالله وابوالقاسم وهو الخلف الحجة صاحب الزمان، القائم المنتظر والتالی وهو الآخر الائمة؛ .
فصلی در ذکر الحجة مهدی او محمد فرزند حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد ابن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) می‌باشد. کنیه‌اش ابوعبدالله و ابوالقاسم است و او همان خلف الحجة و صاحب الزمان می‌باشد. قائم و منتظر و تالی و آخرین ائمه می‌باشد».
محمد بن یوسف گنجی شافعی (متوفای ۶۵۸هـ) در کتاب کفایة الطالب در شرح حال امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«وهو الامام بعد الهادی، مولده بالمدینة فی شهر ربیع الآخر سنة اثنین وثلاثین وماتین وقبض یوم الجمعة لثمان خلون من شهر ربیع الاول سنة ستین وماتین له یومئذ ثمان وعشرون سنة ودفن فی داره بسر من رای فی البیت الذی دفن فیه ابوه، وخلف ابنه وهو الامام المنتظر؛
او بعد از هادی به
امامت رسید. در
ربیع الثانی سال ۲۳۲ به دنیا آمد و در
روز جمعه هشت روز از
ربیع الاول گذشته بود، در سال ۲۶۰ از دنیا رفت که در آن روز عمرش ۲۸ سال بوده و در خانه خودش، همان خانه‌ای که پدرش در آن
دفن شده بود، دفن شد. پس از خود فرزندی را به جای گذاشت که او امام منتظر است».
شمس‌الدین ابن خلکان (متوفای ۶۸۱هـ) در کتاب
وفیات الاعیان تصریح می‌کند که
حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در شب جمعه نیمه
شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری به دنیا آمد و در هنگام وفات پدر بزرگوارش پنج ساله بوده است. هرچند که او نیز همانند
ذهبی دروغ‌های دیگری افزوده است چنان‌چه می‌نویسد:
« ۵۶۲ ابوالقاسم المنتظر: ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله ثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة المعروف بالحجة وهو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر والقائم والمهدی وهو صاحب السرداب عندهم واقاویلهم فیه کثیرة وهم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رای. کانت ولادته یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین ولما توفی ابوه وقد سبق ذکره کان عمره خمس سنین ...؛
ابوالقاسم محمد فرزند امام حسن عسکری «علیهماالسلام» که بنا بر اعتقاد
شیعیان دوازدهمین
امام و معروف به حجت می‌باشد، همان است که شیعیان گمان می‌کنند او
منتظر و قائم و مهدی است که صاحب سرداب بوده و درباره ایشان صحبت‌های زیادی شده است، شیعیان منتظر ظهور وی در
آخرالزمان از
سرداب سامراء می‌باشند ولادت او روز جمعه نیمه‌شعبان در سال ۲۵۵ هجری می‌باشد، و وقتی پدر ایشان وفات یافتند، عمر او پنج سال بوده است».
ابن طقطقی حسنی (متوفای ۷۰۹هـ) نسب‌شناس
اهل سنت، معروف به ابن طقطقی حسنی درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسند:
«ولم یذکر للامام الحسن العسکری ولد الا ولده الامام ابوالقاسم محمد مهدی صاحب الزمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، وهو الذی ذهبت الشیعه الامامیة الاثنا عشریة الی بقائه، و انه المهدی الذی یظهر فی آخرالزمان، حسب ما بشر به جده رسول الله، مولده لیلة النصف من شعبان سنة ست و خمسین و مائتین، وهذا هو الصحیح، وقیل غیر ذلک، امه‌ام ولد تدعی نرجس و قیل صفیة، ولد بسر من رای؛
برای امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) فرزندی به‌غیر از ابوالقاسم محمد مهدی صاحب الزمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ذکر نشده است، شیعیان درباره ایشان اعتقاد دارند که تاکنون زنده است و او همان مهدی منتظر است که در
آخرالزمان ظهور می‌کند؛ همان‌طور که جد ایشان
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بشارت دادند، ولادت ایشان نیمه‌شعبان ۲۵۶ بنا بر نظر صحیح می‌باشد و مادر ایشان
نرجس یا صفیه نامیده می‌باشد، محل ولادت ایشان نیز
سامرا است».
ابن فوطی شیبانی (متوفای ۷۲۳هـ) با صراحت تمام مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) و دو
غیبت ایشان را در
کتاب خودش چنین ذکر کرده است:
«القائم المنتظر، صاحب الزمان، الامام الثانی عشر ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی العلوی الحسینی المهدیوهو القائم بالحق وقد ذکرنا القابه فیما تقدم علی مقتضی الترتیب الذی التزمناه، وکان مولده کما ذکرناه سنة خمس او سنة سبع وخمسین ومائتین قبل مضی ابیه بسنتین وسبعة اشهر وکان مولده لیلة النصف من شعبان وله قبل قیامه غیبتان، احداهما اطول من الاخری جاءت بذلک الاخبار؛
القائم المنتظر، صاحب الزمان، امام دوازدهم. او ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی العلوی الحسینی المهدی و اوست قیام‌کننده به
حق، و ما القاب ایشان را بنا بر مقتضای ترتیبی که داشتیم ذکر کردیم، و ولادت ایشان در سال ۲۵۵ یا ۲۵۷ دو سال و هفت ماه قبل از رحلت پدرش در
نیمه شعبان بود، و برای او قبل از ظهورش دو
غیبت است. یکی از دیگری طولانی‌تر می‌باشد و در این‌باره روایت‌هایی نقل شده است».
عمادالدین ابوالفداء (متوفای ۷۳۲هـ) از مورخین اهل سنت درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسد:
«والحسن العکسری المذکور هو والد محمد المنتظر صاحب السرداب و محمد المنتظر المذکور هو ثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی رای الامامیة ویقال له القائم و المهدی و الحجة و ولد المنتظر المذکور فی سنة خمس و خمسین و مائتین؛
امام حسن عسکری یادشده همان پدر محمد
منتظر صاحب سرداب می‌باشد، و محمد منتظر دوازدهمین امام شیعیان می‌باشد و به
قائم،
مهدی، و الحجة لقب داده‌اند، ولادت ایشان در سال ۲۵۵ می‌باشد».
شمس‌الدین ذهبی (متوفای ۷۴۸هـ)، از بزرگان اهل سنت واز صاحب نظران در عرصه
علم رجال،
درایه،
حدیث، تاریخ و انساب در چندین کتاب خود؛ از جمله:
العبر فی خبر من غبر،
تاریخ الاسلام،
سیر اعلام النبلاء تصریح کرده است که امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی به نام (م ح م د) داشته که در سال ۲۵۶ هجری به دنیا آمده است.
وی در کتاب العبر می‌نویسد:
«وفیها محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق العلوی الحسینی ابو القاسم الذی تلقبه الرافضة الخلف الحجة و تلقبه بالمهدی وبالمنتظر وتلقبه بصاحب الزمان وهو خاتمة الاثنی عشر؛ ....
در سال ۲۵۶ محمد بن الحسن العسکری ... که رافضی‌ها او را با القابی همچون: خلف الحجه، مهدی، منتظر و صاحب الزمان یاد می‌کنند، به دنیا آمد. او آخرین امام از ائمه دوازده‌گانه است».
و در کتاب تاریخ الاسلام در شرح حال امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد:
«الحسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسی بن جعفر الصادق. ابو محمد الهاشمی الحسینی احد ائمة الشیعة الذین تدعی الشیعة عصمتهم. ویقال له الحسن العسکری لکونه سکن سامراء، فانها یقال لها العسکر. وهو والد منتظر الرافضة. واما ابنه محمد بن الحسن الذی یدعوه الرافضة القائم الخلف الحجة، فولد سنة ثمان وخمسین، وقیل: سنة ست وخمسین. عاش بعد ابیه سنتین ثم عدم، ولم یعلم کیف مات. وامه‌ام ولد؛ .
حسن بن علی بن محمد ... (علیهم‌السّلام) یکی از
ائمه شیعه است که آنها اعتقاد به
عصمت آنان دارد. به او حسن عسکری گفته می‌شود چراکه در
سامرا زندگی می‌کرد. به همین جهت به سامرا عسکر گفته می‌شود. او پدر همان شخصی است که رافضی‌ها منتظر او هستند .... اما فرزندش محمد بن الحسن که رافضی‌ها و را
قائم و خلف الحجه می‌نامند در سال ۲۵۸ یا ۲۵۶ به دنیا آمد و دو سال بعد از پدرش زندگی کرد و سپس معدوم شد و مشخص نشد که چگونه مرد».
مشخص است که ذهبی به اصل ولادت آن حضرت اشاره می‌کند هرچند در ادامه سعی دارد تا
غیبت آن حضرت را از دنیا رفتن ایشان جلوه دهید که سخن وی ارزش علمی ندارد و
باطل است.
وی هم‌چنین در سیر اعلام النبلاء، امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را فرزند امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) معرفی می‌کند؛ چنان‌چه می‌نویسد:
«المنتظر الشریف ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضی بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زین العابدین بن علی بن الحسین الشهید بن الامام علی بن ابی طالب العلوی الحسینیخاتمة الاثنی عشر؛ .
المنتظر الشریف، ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضی بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زین العابدین بن علی بن الحسین الشهید بن الامام علی بن ابی‌طالب العلوی الحسینی آخرین نفر از
[امامان
] دوازده‌گانه است».
زین‌الدین ابن وردی (متوفای ۷۴۹هـ) با صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را چنین ذکر کرده است:
«وَالْحسن العسکری وَالِد مُحَمَّد المنتظر صَاحب السرداب، والمنتظر ثَانِی عشرهم ویلقب اَیْضا الْقَائِم وَالْمهْدِی وَالْحجّة، ومولد المنتظر سنة خمس وَخمسین وَمِائَتَیْنِ؛ .
و
[امام
] حسن عسکری، پدر محمد منتظر صاحب سرداب، و دوازدهمین امام شیعیان، که لقب مهدی و
حجت و قائم را به او داده‌اند که ولادتش سال ۲۵۵ هجری می‌باشد».
صلاح‌الدین خلیل بن ایبک صفدی (متوفای ۷۶۴هـ)، یکی دیگر از بزرگان اهل سنت است که به ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) تصریح کرده است. وی در
الوافی بالوفیات می‌نویسد:
«الحجة المنتظر محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن محمد الباقر بن زین العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهم الحجة المنتظر ثانی عشر الایمة الاثنی عشر هو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر القائم المهدی وهو صاحب السرداب عندهم واقاویلهم فیه کثیرة ینتظرون ظهوره آخر الزمان من السرداب بسر من رای ولهم الی حین تعلیق هذا التاریخ اربع مائة وسبعة وسبعین سنة ینتظرونه ولم یخرج ولد نصف شعبان سنة خمس وخمسین؛
حجت منتظر، محمد بن الحسن العسکری ... دوازدهمین امام مذهب دوازده‌امامی است ... او در
نیمه شعبان سال ۲۵۵ به دنیا آمده است».
ابومحمد یافعی (متوفای ۷۶۸هـ)، از علمای سرشناس اهل سنت درباره حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسد:
«وفیها وقیل فی سنة ستین توفی الشریف العسکری الحسن بن علی بن محمد ابن علی بن موسی الرضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین ابن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (رضی‌الله‌تعالی‌عنهم) احد الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة وهو والد المنتظر صاحب السرداب؛
در سال دویست و سی و دو و یا گفته شده در سال دویست و شصت هجری عسکری، حسن بن علی بن محمد ... از دنیا رفت. او یکی از ائمه دوازده‌گانه بنا بر اعتقاد
مذهب امامیه است. او پدر منتظر صاحب سرداب است».
مسعود بن عمر بن عبدالله تفتازانی (متوفای ۷۹۲هـ)
عالم شهیر اهل سنت نیز ضمن ذکر نسب حضرت مهدی (علیه‌السلام)، به داشتن فرزندی برای امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) اعتراف نموده است. احمد بن حسن الاجهوری به نقل از تفتازانی براساس کتاب عقاید النسفی به‌این مسئله تصریح می‌کند هرچند متن فوق از کتاب عقاید النسفی
تحریف شده است؛ چنان‌چه می‌نویسد:
«قال السعد التفتازانی فی شرح عقاید النسفی: ان المهدی بن حسن العسکری بن علی النقی بن محمد الجواد
[بن
] علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن زید بن علی بن زین العابدین بن الحسین بن الامام علی کرم الله وجهه؛ .
سعد‌الدین تفتازنی در شرح عقاید نسفی چنین گفته است: مهدی فرزند حسن عسکری فرزند علی النقی فرزند محمدالجواد
[فرزند
] علی الرضا فرزند
موسی الکاظم فرزند
جعفرالصادق فرزند
محمدالباقر فرزند
زید فرزند علی فرزند زین‌العابدین فرزند
حسین فرزند
امام علی (کرم‌الله‌وجهه) می‌باشد».
هر چند نسفی تصریح می‌کند که امام زمان (سلام‌الله‌علیه) فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشد، اما زید را نیز در نسب حضرت بیان می‌کند؛ درحالی‌که چنین نیست و امامت از
امام سجاد (علیه‌السلام) به امام باقر (علیه‌السلام) منتقل شده است نه به زید و سپس به امام باقر (صلوات‌الله‌علیه).
عبدالرحمن ابن خلدون (متوفای ۸۰۸هـ) مورخ شهیر اهل سنت، ضمن شمردن
معصومین (علیهم‌السّلام) درباره
حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) این‌گونه می‌نویسد:
«ثم ابنه حسن العسکری و وفاته سنة ستین و مائتین. ثم ابنه محمد المهدی وهو الثانی عشر وهو عندهم حیّ منتظر واخبارهم معروفة؛
سپس فرزندش
[فرزند
امام‌هادی (علیه‌السلام)] حسن عسکری که در سال دویست و شصت یافت، و بعد از آن فرزندش محمد المهدی می‌باشد. او که دوازدهمین نفر بوده و نزد شیعیان زنده و منتظر می‌باشد و اخبار شیعه درباره ایشان معروف است».
محمد ابن شحنة حلبی (متوفای ۸۱۵هـ) نیز به‌صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) و اینکه ایشان فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشند را چنین ذکر کرده است:
«وولد لهذا الحسن ولده محمد المنتظر ثانی عشرهم ویقال له القائم والمهدی والحجة ولد فی سنة خمس و خمسین ومائتین؛
و برای حسن
[عسکری
]، فرزندی به نام محمدمنتظر می‌باشد که امام دوازدهم شیعیان می‌باشد، و به او قائم و مهدی و حجت نیز گفته می‌شود که در سال ۲۵۵ هجری به دنیا آمد».
عبدالرحمن بن احمد بن محمد جامی (متوفای ۸۱۷هـ)، از
علمای اهل سنت در فصل ششم از کتاب خویش پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد: ذکر محمد بن حسن بن علی بن محمد بن علی الرضا (رضی‌الله‌عنهم) وی امام دوازدهم است و
کنیه وی ابوالقاسم است ... ولادت وی در سر من رأی بوده است. وی سپس داستان ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را از قول
حکیمه خاتون (سلام‌الله‌علیه) به نحو مفصل نقل می‌کند.
خواجه محمد پارسا (متوفای ۸۲۲هـ) از علمای
حنفی با صراحت مسئله ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را چنین ذکر کرده است:
«ولم یخلف الحسن العسکری (رضی‌الله‌عنه) ولدا ظاهرا ولا باطنا غیر ابی القاسم محمد المنتظر المسمی بالقائم عند الامامیة وکان مولد المنتظر رضی الله عنه لیلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین وامه‌ام ولد یقال لها نرجس؛
و حسن عسکری (رضی‌الله‌عنه) در ظاهر و باطن فرزندی غیر از ابوالقاسم محمد منتظر که نزد شیعیان به
قائم نامیده می‌شود، ندارد، و ولادت منتظر (رضی‌الله‌عنه)
نیمه شعبان سال ۲۵۵ می‌باشد. مادرش کنیزی بود که گفته شده نامش
نرجس بوده است».
احمد بن علی قلشقندی (متوفای ۸۲۱هـ) از جمله علمای اهل سنتی است که حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) را فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) معرفی نموده و به اعتقاد شیعیان نسبت به حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) اشاره کرده است؛ چنان‌چه در ضمن شمارش ائمه (صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین) چنین می‌نویسد:
«ثم ابنه الحسن الزکی المعروف بالعسکری، ثم ابنه محمد الحجة و یقال القائم، و هو ثانی عشره، و یعتقدون حیاته و ینتظرون خروجه؛ .
سپس فرزندش
[امام هادی (سلام‌الله‌علیه)
] حسن زکی است که به عسکری معروف است، سپس فرزندش محمد الحجة است که به او قائم نیز گفته می‌شود که او دوازدهمین نفر آنان است که معتقد به
حیات او بوده و منتظر خروجش می‌باشند».
وی در کتاب دیگرش نیز به همین مطلب تصریح می‌کند.
ابن حجر عسقلانی شافعی (متوفای ۸۵۲هـ)، یکی دیگر از بزرگان
علم رجال و حدیث
اهل سنت است که تولد حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را مفروغ‌عنه گرفته و امام عسکری (علیه‌السلام) را پدر آن حضرت خوانده است. وی در کتاب
لسان المیزان در شرح حال
جعفر بن علی برادر امام عسکری (علیه‌السلام) می‌نویسد: ۴۹۳ جعفر بن علی بن محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب الحسینی اخو الحسن الذی یقال له العسکری و هو الحادی عشر من الائمة الامامیة و والد محمد صاحب السرداب؛
جعفر بن علی بن محمد ... برادر حسن است که به او عسکری گفته می‌شود. حسن عسکری امام یازدهم از ائمه دوازده‌گانه
مذهب امامیه است که پدر محمد صاحب سرداب بوده است».
ابن‌صباغ مالکی (متوفای ۸۵۵هـ)، علی بن محمد بن احمد مشهور به ابن‌صباغ مالکی در کتاب
الفصول المهمه تصریح به ولادت حضرت کرده و القاب ایشان را شمرده است:
«ولد ابوالقاسم محمد الحجه بن الحسن الخالص بسر من رای لیلة النصف من شعبان سنة ۲۵۵ للهجره، واما نسبه اباً واماً فهو ابو القاسم محمد الحجه بن الحسن الخالصبن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السلام)، واما امه فام ولد یقال لها: نرجس خیر امة، وقیل: اسمها غیر ذلک، واما کنیته فابو القاسم، واما لقبه فالحجه والمهدی والخلف الصالح والقائم المنتظر وصاحب الزمان واشهرها المهدی؛
ابوالقاسم محمد الحجة بن الحسن در نیمه شعبان سال دویست و پنجاه و پنج در سامرا به دنیا آمد. اما نسبش از طرف پدر و مادر
[چنین است
]: ابوالقاسم محمد الحجة فرزند حسن فرزند علی الهادی فرزند محمدالجواد فرزند علی الرضا فرزند موسی الکاظم فرزند جعفرالصادق فرزند محمدالباقر فرزند علی زین‌العابدین فرزند حسین بن ابی‌طالب
[صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین
] می‌باشد. مادرش
کنیز است که گفته‌اند اسمش نرجس خیر امه بوده است و گفته شده
اسم دیگری هم داشته است؛ اما کنیه‌اش ابوالقاسم است. القابش:
حجت، مهدی، خلف الصالح، قائم المنتظر صاحب‌الزمان و مشهورترین لقبش مهدی است».
ابن محمد سراج‌الدین الرفاعی (متوفای ۸۸۵هـ) از علمای اهل سنت، با بیان زیبایی این‌گونه درباره حضرت مهدی (سلام‌الله‌علیه) می‌نویسد:
«(وروی العارفون من سلف اهل البیت) ان الامام الحسین (علیه‌السلام) لما انکشف له فی سره ان تولی الخلافة الروحیة التی هی الغوثیة والامامة الجامعة فیه وفی بنیه علی الغالب استبشر بذلک وباع فی الله نفسه لنیل هذه النعمة المقدسة فمن الله علیه بان جعل فی بیته کبکة الامامة وختم بنیه هذا الشان علی ان الحجة المنتظر الامام المهدی (علیه‌السلام) من ذریته الطاهرة وعصابته الزاهرة-الی ان قال-فالحسن العسکری (علیه‌السلام) اعقب صاحب السرداب الحجة المنتظر ولی الله الامام محمد المهدی (علیه السلام)؛
عرفای از گذشتگان اهل بیت (علیهم‌السلام)، روایت کردند که
امام حسین (علیه‌السلام) هنگامی که دانست
خلافت و
امامت در
ذریه ایشان خواهد بود، خوشحال شدند و جان خویش را در راه
خداوند متعال برای کسب این منزلت تقدیم کرد، پس
خداوند متعال منت نهاد و امامت را در فرزندان ایشان قرار داد تا اینکه به حضرت حجت منتظر مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) خاتمه یابد، پس امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، فرزندی به نام حجت و منتظر از خود به جا گذاشتند که
امامت را به عهده گرفتند».
شمس‌الدین محمد بن طولون (متوفای ۹۵۳هـ) از دیگر علمای اهل سنت درباره ولادت حضرت چنین می‌گوید:
«وثانی عشرهم ابنه محمد بن الحسن. وهو ابو القاسم محمد بن الحسن ابن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (رضی‌الله‌عنهم). کانت ولادته (رضی‌الله‌عنه) یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین، ولما توفی ابوه المتقدم ذکره، (رضی‌الله‌عنهما)، کان عمره خمس سنین. واسم امه خمط وقیل نرجس.
و دوازدهمین نفر آنان، فرزندش محمد بن الحسن است. او ابوالقاسم محمد بن الحسن ابن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (رضی‌الله‌عنهم) می‌باشد. ولادت آن حضرت (علیه‌السلام) در روز جمعه نیمه‌شعبان سال ۲۵۵ بوده است. هنگامی که پدرش که ذکر او گذشت، از
دنیا رفت، عمر ایشان پنج سال بوده است و اسم مادرش خمط و گفته شده نرجس است».
ابن حجر هیتمی (متوفای ۹۷۳هـ)، در کتاب الصواعق المحرقه، تصریح می‌کند که امام عسکری (علیه‌السلام) فرزندی داشته که در زمان وفات حضرت پنج ساله بوده است:
«ولم یخلف غیر ولده ابی القاسم محمد الحجة، وعمره عند وفاة ابیه خمس سنین، لکن اتاه الله فیها الحکمة، ویسمی القائم المنتظر....
امام عسکری فرزندی غیر از ابوالقاسم محمد الحجه نداشت که در هنگام وفات پدرش پنج ساله بود؛ اما خداوند به او در آن
سن کم
حکمت عطا کرد و
قائم، منتظر و ... نامیده شده است».
عبدالوهاب شعرانی (متوفای ۹۷۴هـ)، یکی از بزرگان اهل سنت در قرن دهم هجری تصریح می‌کند که ما منتظر حضرت مهدی (علیه‌السلام) هستیم که او فرزند امام عسکری (علیه‌السلام) است و در سال ۲۵۵ به دنیا آمده و تا امروز ۷۰۶ سال دارد:
المبحث الخامس والستون: فی بیان ان جمیع اشراط الساعة التی اخبرنا الشارع (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) حق لابد ان یقع کلها قبل قیام الساعة وذلک کخروج المهدی ثم الدجال ثم نزول عیسی وخروج الدابة وطلوع الشمس من مغربها ورفع القرآن وفتح سد یاجوج وماجوج، حتی لو لم یبق من الدنیا الا مقدار یوم واحد لوقع ذلک کله.
قال الشیخ تقی الدین بن ابی منصور فی عقیدته: وکل هذه الآیات تقع فی المائة الاخیرة من الیوم الذی وعد به رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) امته بقوله: ان صلحت امتی فلها یوم وان فسدت فلها نصف یوم، یعنی من ایام الرب المشار الیها بقوله «وان یوما عند ربک کالف سنة مما تعدون».
وقال بعض العارفین: واول الالف محسوب من وفاة علی بن ابی طالب رضی الله عنه آخر الخلفاء. فان تلک المدة کانت من جملة ایام نبوة رسول الله ورسالته فمهد الله تعالی بالخلفاء الاربعة البلاد، ومراده (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) ان شاء الله بالالف قوة سلطان شریعته الی انتهاء الالف، ثم تاخذ فی الاضمحلال الی ان یصیر الذین غریبا کما بدا، وذلک الاضمحلال یکون بدایته سنة ثلاثین من القرن الحادی عشر، فهناک یترقب خروج المهدی. وهو من اولاد الامام حسن العسکری، ومولده (علیه‌السلام) لیلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین، وهو باق الی ان یجتمع بعیسی بن مریم علیه السلام، فیکون عمره الی وقتنا هذا ـ وهو سنة ثمان وخمسین وتسعمائة ـ سبعمائة سنه وست سنین.
بحث شصت وپنجم: در بیان این مطلب که علامت‌های
قیامت که
حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خبر داده است
حق است و باید همه آنها قبل از
قیامت اتفاق بیفتد. علامت‌هایی مثل خروج مهدی، پس از آن
خروج دجال، سپس خروج
عیسی و
خروج دابه، بیرون آمدن خورشید از غرب و
طلوع خورشید از غرب، بالا رفتن
قرآن، باز شدن سد
یاجوج و ماجوج. حتی اگر از عمر دنیا به اندازه یک روز باقی مانده باشد، تمام این علامات اتفاق می‌افتد.
قال الشیخ تقی‌الدین بن ابی‌منصور در کتاب عقیده خودش: همه این نشانه‌ها در صد سال آخر روزی که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امتش را وعده داده است اتفاق می‌افتد. آنجا که فرمود: اگر
امت من
اصلاح شود، او یک روز
حکومت خواهد کرد و اگر
فاسد شوند، نصف روز. مقصود حضرت از
روز، روزهایی است که
خداوند در
قرآن به آن اشاره کرده است آنجا که فرمود: «روز در نزد خداوند به اندازه هزار سالی است که شما می‌شمارید».
بعضی
عرفا گفته‌اند: هزار سال اول از روز وفات
علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) که آخرین خلیفه است شمرده می‌شود؛ زیرا این ایام (ایام خلفای چهارگانه) از ایام
نبوت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و پیامبری او شمرده می‌شود. پس خداوند به وسیله خلفای چهارگانه شهرها را آماده کرد. مقصود حضرت این است که اگر خداوند بخواهد
دین در این هزار سال قوی خواهد بود و سپس دین سقوط می‌شود و به همان صورتی که از اول غریب بود، درمی‌آید. این سقوط از سال سیم
قرن یازدهم شروع شده است. از این زمان باید منتظر خروج مهدی بود. و مهدی از اولاد امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است که در شب نیمه‌شعبان سال ۲۵۵ هجری به دنیا آمده است و او تا زمانی که با حضرت
عیسی بن مریم (علیه‌السلام) دیدار کند باقی خواهد ماند. پس عمر حضرت تا این سال ـ ۹۵۸هـ ـ ۷۰۶ سال شده است. در سال ۲۶۰هـ ابومحمد حسن بن علی ... در زمان خلافت
معتمد و در سال ۲۹ سالگی از دنیا رفت. او پدر مهدی منتظر است که امام دوازدهم از دیدگاه مذهب دوازده امامی به شمار می‌رود.
عبدالقادر بن شیخ بن عبدالله العیدروس (متوفای ۹۸۹هـ) در کتاب
النور السافر شعری را از شیخ عبدالمعطی می‌نویسد که در آن اسم حضرت را می‌آورد و می‌گوید که در رفع
گرفتاری خواندن این
شعر را
تجربه کرده است که خود بهترین دلیل بر ولادت امام عصر (علیه‌السلام) می‌باشد:
قال وقد جربتهما للفرج بعد الشدة مفیدة ومنه فی الاثنی عشر الائمة
بالمصطفی وعلی البتول ••• وبالسبطین ثم علی والباقر العلم
جعفر وموسی علی والجواد کذا ••• علی الحسن وکذا المهدی ذی الشیم.
من این دو شعر را در هنگام رفع گرفتاری تجربه کرده و مفید دیده‌ام. یکی از این شعرها درباره ائمه دوازده‌گانه است:
به حق مصطفی، بتول ... و هم‌چنین به حق مهدی که خالی برگونه دارد.
سیدمحمد بن حسین سمرقندی (متوفای ۹۹۶هـ) که از او تعبیر به علامه نسب‌شناس شده است، ضمن اختصاص دادن عنوانی به امام عصر (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) به ولادت ایشان تصریح می‌کند. چنان‌چه می‌نویسد:
«الامام محمد المهدی واما ولده محمد المهدی بن الحسن العسکری بن علی الهادی... فهو الثانی عشر من الائمة. ولد یوم الجمعة منتصف شعبان، سنة خمس وخمسین ومائتین-الی ان قال-: وکان عمره حین توفی ابوه خمس سنین؛
امام محمدمهدی. اما فرزندش، محمدالمهدی فرزند حسن عسکری فرزند علی هادی .... او دوازدهمین نفر از ائمه است. در روز جمعه
نیمه شعبان از سال ۲۵۵ به دنیا آمدند و هنگامی که پدرش وفات کرد، عمرش پنج سال بود».
شمس‌الدین رملی (متوفای ۱۰۰۴هـ) در پاسخ به پرسشی که از او شده است در خصوص وجود امام عصر (علیه‌السلام) استناد کرده است به کلام شخصی که برای او کتابی در
اصول دین خوانده است و در آن ذکر وجود
امام زمان (علیه‌السلام) بوده است و به‌عنوان پاسخ خودش چنین می‌نویسد:
«سئل (رضی‌الله‌عنه): عن مولانا المهدی هل هو موجود الآن‌ام لا؟ فاجاب: قد قرا علی شخص من مدة طویلة کتابا فی اصول الدین ولا احفظ الآن اسمه فذکر ان المهدی موجود فی البلد الفلانیة و سماها و ان طول الازمنة لا تؤثر فیه انتهی؛
از رملی سوال شد؛ آیا حضرت مهدی (سلام‌الله‌علیه) وجود دارد یا خیر؟ چنین پاسخ داد: در سابق یک شخصی بر من کتابی با موضوع اصول دین را قرائت کرد، که الان
اسم آن
کتاب یادم نیست، و در آن کتاب نوشته شده بود که مهدی در فلان شهر می‌باشد و
غیبت طولانی ایشان در وجودشان تأثیری نخواهد گذاشت».
احمد بن یوسف قرمانی حنفی (متوفای۱۰۱۹هـ) دانشمندی که در دربار چهار تن از سلاطین عثمان خدمت کرده و در تمام جنگ‌های آنان علیه
ایران و
عراق و ... شرکت داشته، در کتاب
اخبار الدول می‌نویسد:
«فی ذکر ابی‌القاسم محمد الحجة الخلف الصالح: وکان عمره عند وفاة ابیه خمس سنین، اتاه الله فیها الحکمة کما اوتیها یحیی (علیه‌السلام) صبیاً، وکان مربوع القامة، حسن الوجه والشعر، اقنی الانف، اجلی الجبهة ... واتفق العلماء علی ان المهدی هو القائم فی آخر الوقت ...؛
شرح حال ابوالقاسم محمد الحجة الخلف الصالح: عمر او در هنگام وفات پدرش پنج سال بوده است. خداوند در کودکی به او
حکمت آموخت؛ همان‌طوری که به
حضرت یحیی در کودکی اعطا کرد. حضرت قامت چهارشانه، صورت و موی زیبا، بینی کشیده، پیشانی نورانی دارد.
علما اتفاق دارند که مهدی همان کسی است که در
آخرالزمان قیام می‌کند».
شهاب‌الدین ابی‌فلاح ابن عماد حنبلی (متوفای ۱۰۸۹هـ) وی با صراحت تمام،
امام عسکری (علیه‌السلام) را به عنوان پدر
امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) معرفی کرده است:
«وفیها الحسن بن علی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق العلویّ الحسینیّ، احد الاثنی عشر الذین تعتقد الرافضة فیهم العصمة، وهو والد المنتظر محمد صاحب السرداب؛
و در این سال الحسن بن علی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق العلوی الحسینی وفات کرد، یکی از
امامان شیعیان که نسبت به ایشان اعتقاد
عصمت دارند. او پدر منتظر، محمد
[حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)
] می‌باشد».
ضامن بن شدقم حسینی مدنی (متوفای ۱۰۹۰هـ) از علمای اهل سنت، ضمن نامبردن فرزندان
حضرت امام جواد (علیه‌السلام)، به نام مبارک حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) نیزتصریح می‌کند و ایشان را فرزند امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) برمی‌شمارد.
شیخ حسن عراقی (متوفای قرن ۹ یا ۱۰هـ) از جمله کسانی که به محضر امام زمان (سلام‌الله‌علیه) مشرف شده‌اند و توفیق ملاقات با آن حضرت را داشته‌اند، حسن العراقی، از بزرگان
اهل تسنن است.
عبدالوهاب شعرانی داستان تشرف حسن العراقی که خود یکی از ادله بر ولادت و حیات حضرت است، چنین نقل می‌کند:
«و منهم الشیخ العارف بالله تعالی سیدی حسن العراقی رحمه الله تعالی المدفون بالکوم خارج باب الشعریه رضی الله عنه بالقرب من برکه الرطلی، وجامع البشیری ترددت الیه مع سیدی ابی العباس الحریثی، وقال: ارید ان احکی لک حکایتی من مبتدا امری الی وقتی هذا کانک کنت رفیقی من الصغر، فقلت له: نعم.
فقال: کنت شاباً من دمشق، و کنت صانعاً، و کنا نجتمع یوماً فی الجمعه علی اللهو واللعب، و الخمر، فجاءنی التنبیه من الله تعالی یوماً الهذا خُلِقْتُ؟ فترکت ما فیهم فیه، وهربت منهم فتبعوا ورائی فلم یدرکونی، فدخلت جامع بنی امیه، فوجدت شخصاً یتکلم علی الکرسی فی شان المهدی علیه السلام، فاشتقت الی لقائه فصرت لا اسجد سجده الا وسالت الله تعالی ان یجمعنی علیه فبینما انا لیله بعد صلاه المغرب اصلی صلاه السنه، واذا بشخصجلس خلفی، وحسس علی کتفی، وقال لی: قد استجاب الله تعالی دعاءک یا ولدی مالک انا المهدی. فقلت تذهب معی الی الدار، فقال نعم، فذهب معی، فقال: اخل لی مکاناً انفرد فیه فاخلیت له مکاناً فاقام عندی سبعه ایام بلیالیها، ولقننی الذکر، وقال: اعلمک وردی تدوم علیه ان شاء الله تعالی تصوم یوماً، وتفطر یوماً، وتصلی کل لیله خمسمائه رکعه. فقلت: نعم فکنت اصلی خلفه کل لیله خمسمائه رکعه وکنت شاباً امرد حسن الصوره فکان یقول: لا تجلس قط الا ورائی فکنت افعل، وکانت عمامته کعمامه العجم، وعلیه جبه من وبر الجمال فلما انقضت السبعه ایام خرج، فودعته، وقال لی: یا حسن ما وقع لی قط مع احد ما وقع معک فدم علی وردک حتی تعجز، فانک ستعمر عمراً طویلا انتهی کلام المهدی.
از جمله آنها، شیخ عارف به خدا، آقای من حسن عراقی است که در کوم، بیرون باب شعریه نزدیک برکه رطلی و جامع بشیری
دفن شده است. من با آقایم ابوالعباس حریثی به نزد او می‌رفتیم، حسن عراقی گفت: از آن جایی که من از کودکی با تو رفیق بودم، می‌خواهم حکایت خودم را برایت بگویم گفتم: بگو. گفت: من جوانی از اهل
دمشق و صنعتگر بودم. روزی از روزهای جمعه همراه رفقایم مشغول کار بیهوده و نوشیدن شراب بودیم که پیام آگاه‌کننده و الهام‌گونه‌ای از جانب خداوند برایم آمد که آیا برای این کارها خلق شده‌ام؟ بعد از آن، از آن کارها دست کشیدم و رفقایم را ترک کردم، دوستان دنبال گشتند؛ اما مرا نیافتند. وارد
مسجد جامع بنی‌امیه شدم و دیدم که شخصی روی منبر درباره مهدی (علیه‌السلام) سخن می‌گوید. بعد از شنیدن آن سخنان مشتاق دیدار مهدی شدم. پس در هر سجده‌ای که می‌کردم از خداوند می‌خواستم که دیدار او را نصیبم کند تا اینکه شبی بعد از
نماز مغرب،
نماز نافله می‌خواندم که شخصی پشت سر من نشست و دست روی شانه‌ام گذاشت و فرمود: فرزندم خداوند دعای تو را مستجاب کرد، تو را چه شده است، من مهدی هستم. گفتم: آیا به خانه‌ام می‌روی؟ فرمود: بلی. همراه من به خانه رفت و فرمود: جای خلوت برایم آماده کن. من جای خلوتی آماده کردم. حضرت هفت شبانه‌روز ماند و مرا
ذکر خدا یاد داد و فرمود: به تو ذکری یاد می‌دهم تا ان‌شاء‌الله بر آن مداومت کنی: یک روز
روزه بگیر و یک روز
افطار کن و هر شب پانصد رکعت
نماز بگذار. گفتم: بلی. من هر شب پشت سر او پانصد رکعت نماز می‌کردم. و من جوان بی‌ریش و نیکو صورت بودم. می‌فرمود: فقط پشت سر من بنشین و من همین کار را می‌کردم.
عمامه او همانند مردم
عجم بود و عبایش از کرک شتران بود. پس از گذشت هفت روز خداحافظی کرد و رفت و به من فرمود: ای حسن! چیزی که بین من و تو اتفاق افتاده با کسی دیگر اتفاق نیفتاده، پس بر ذکری که یادت دادم، مستدام باش تا جایی که بتوانی؛ چراکه من عمر طولانی خواهم داشت».
عبدالملک عصامی مکی (متوفای ۱۱۱۱هـ) ضمن اشاره به
شهادت امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) و تأکید بر اینکه ایشان در جوار پدر گرامی‌شان
حضرت هادی (صلوات‌الله‌علیه) مدفون هستند، پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد:
«و ابی محمد الامام الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم وهو الامام بعد ابیه وحادی عشر الائمة امه‌ام ولد اسمها سوسن. مات فی اوائل خلافة المعتمد مسموما فی یوم الجمعة لثمان خلونمن شهر ربیع الاول سنة ستین ومائتین ب سر من رای ودفن عند قبر ابیه الهادی. خلف ولده محمدا اوحده وهو الامام محمد المهدی بن الحسن العسکری بن علی التقی بن محمد الجواد ابن علی الرضا بن موسی الکاظمبن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله تعالی عنهم اجمعین. ولد یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین. ولما توفی ابوه کان عمره خمس سنین؛
و ابومحمد امام حسن عسکری فرزند علی الهادی ... او بعد از پدرش امام بود و یازدهمین نفر از
ائمه است. مادرش کنیزی بود که نامش
سوسن بود. در اوایل خلافت
معتمد مسموم گردید و در روز جمعه هشت رو از
ربیع الاول سال ۲۶۰ گذشته بود که در
سامراء از دنیا رفت و در نزد پدرش علی الهادی دفن شد. فرزندش
محمد را به‌تنهایی بر جای گذاشت و او امام محمد المهدی فرزند حسن عسکری ... می‌باشد. روز
نیمه‌شعبان سال ۲۵۵ به دنیا آمد و هنگامی که پدرش از دنیا رفت، سنش پنج سال بود».
عبدالله شبراوی شافعی (متوفای ۱۱۷۲ هـ) نیز درباره ولادت آن حضرت (علیه‌السلام) چنین گفته است:
«الثانی عشر من الائمة ابوالقاسم محمد الحجة الامام قیل هو المهدی المنتظر. ولد الامام محمد الحجة ابن الامام الحسن الخالص بسر من رای لیلة النصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مئتین قبل موت ابیه بخمس سنین. وکان ابوه قد اخفاه حین ولد، وستر امره لصعوبة الوقت وخوفه من الخلفاء فانهم کانوا فی ذلک الوقت یتطلبون الهاشمیین ویقصدونهم بالحبس والقتل. کان الامام محمد الحجة یلقب ایضا بالمهدی والقائم والمنتظر والخلف الصالح وصاحب الزمان واشهرها المهدی؛
دوازدهمین نفر از ائمه ابوالقاسم محمد الحجة... امام محمد الحجة فرزند امام حسن
[عسکری
] در نیمه‌شعبان سال ۲۵۵، پنج سال قبل از فوت پدرش در سامرا به دنیا آمد. هنگامی که به دنیا آمد، پدرش او را مخفی کرد و به جهت سختی آن زمان، و
ترس از
خلفا، امر ایشان را پوشاند؛ چراکه آنان در آن زمان به دنبال هاشمیین بوده و آن را زیر نظر می‌گرفته که یا می‌کشتند و یا حبسشان می‌کردند. امام محمد الحجة هم‌چنین به مهدی و قائم و منتظر و خلف صالح و صاحب‌الزمان ملقب بود و مشهورترینش، مهدی است».
جعفر بن حسن بن عبد الکریم برزنجی (متوفای ۱۱۷۷هـ)، از جمله شعرای اهل سنتی است که صراحتاً نام امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را خاتمه
اهل بیت (علیهم‌السّلام) ذکر می‌کند؛ چنان‌چه می‌نویسد:
«وبختمـهِـمْ نـجْـلِ الـرسـولِ محـمـدٍ مهدیِّـنَـا الاتِــی الامــامْ المنتـظَـر؛
و به ختم آنان
[ائمه (علیهم‌السلام)
]، فرزند
[حضرت
] محمد
[یعنی
] مهدی که می‌آید و امام منتظر است».
شیخ عبدالهادی نجاالابیاری در توضیح این بیت شعر چنین می‌نویسد:
«ای ختم الائمه الاثنی عشر المذکورین‌ای اخرهم نجل ای ابن الرسول (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) بالواسطه اذهو ابو القاسم محمد بن ابی‌محمد الحسن الخالصبن علی الهادی بن محمد الجواد ابن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب یلقب بالمهدی والحجة والقائم والمنتظر وصاحب الزمان؛
[منظور از مهدی
] یعنی ختم ائمه دوازده‌گانه که ذکر شدند یعنی آخرین نفر آنان فرزند با واسطه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه
[وآله
]و سلم) چراکه او ابوالقاسم محمد بن ابی‌محمدحسن بن علی ... می‌باشد. به مهدی و
حجت و
قائم و منتظر صاحب‌الزمان ملقب شده است. وی هم‌چنین در چند خط قبل تصریح می‌کند که
امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) پدر حضرت مهدی (سلام‌الله‌علیه) بوده و بر هر دو
امام معصوم ترضی می‌کند».
محمد بن احمد سفارینی حنبلی (متوفای ۱۱۸۸هـ) امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را چنین نقل می‌کند:
«قلت: هو ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق ابن محمد الباقر بن زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب رضوان الله علیهم ومحمد بن الحسن هذا ثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیه ویعرف بالحجة ... کانت ولادته فی منتصف شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین.
من
[سفارینی
] می‌گویم: او ابوالقاسم، محمد بن حسن عسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق ابن محمد الباقر بن زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (رضوان‌الله‌علیهم‌اجمعین) می‌باشد این محمد بن الحسن دوازدهمین نفر از ائمه دوازده‌گانه براساس اعتقاد
شیعه است و به
حجت شناخته شده است ... ولادت او
نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری بوده است».
ابی‌الفوز محمدامین بغدادی سویدی (متوفای ۱۲۴۶هـ) از
علمای اهل سنت در کتاب سبائک الذهب به ولادت آن حضرت تصریح کرده است: «محمدالمهدی: وکان عمره عند وفاة ابیه خمس سنین؛
محمدالمهدی که عمر او در هنگام وفات پدرش پنج ساله بود».
سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی (متوفای ۱۲۹۴هـ)، از علمای اهل سنت، ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را نزد اشخاص ثقه معلوم و روشن می‌داند، وی در این‌باره می‌نویسد:
«فالخبر المعلوم المحقق عن الثقات، ان ولادة القائم کانت لیلة الخامس عشر من شعبان، سنة خمس و خمسین و مائتین فی بلدة سامراء؛
خبر معلومی که از افراد مورد اعتماد محقق شده است، این است که ولادت قائم
[(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)
]، نیمه شعبان سال ۲۵۵ در
سامرا بوده است».
محمدصدیق حسن‌خان قنوجی (متوفای ۱۳۰۷هـ) که یکی سلفیان مشهور است و کتاب او را محدث بزرگ
سلفی؛
محمد ناصرالدین البانی تلخیص کرده است به نام مادر امام عصر (علیه‌السلام) وقتی رسیده است چنین می‌گوید:
«انظر امهات العترة الطاهرة الذین هم قدوة السادة واسوة القادة فی کل خیر ودین من کن... و ام الامام محمد بن حسن الملقب بالحجة والقائم والمهدی‌ام ولد اسمها نرجس؛
به مادران عترت پاک اهل بیت (علیهم‌السّلام) نگاه کن، همان‌ها که الگوی دیگران در هر
خیر و
دین هستند، ... و مادر امام محمد بن حسن ملقب به حجت و قائم و مهدی؛ کنیزی که
[نام ایشان
] نرجس می‌باشد».
یاقوت بن عبدالله حموی (متوفای ۶۲۶ هـ) پیرامون ذکر امام هادی و امام عسکری (صلوات‌الله‌علیهما)، اشاره می‌کند که منتظر یعنی امام زمان (سلام‌الله‌علیه) از نسل این بزرگواران است چنان‌چه می‌نویسد:
«عسکر سامرا قد تقدم ذکر سامرا بما فیه کفایة وهذا العسکر ینسب الی المعتصم وقد نسب الیه قوم من الاجلاء منهم علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی ابن الحسین بن علی بن ابی طالب (رضی‌الله‌عنه) یکنی ابا الحسن الهادی ولد بالمدینة ونقل الی سامرا وابنه الحسن بن علی ولد بالمدینة ایضا ونقل الی سامرا فسمیا بالعسکریین لذلک فاما علی فمات فی رجب سنة ۲۵۴ ومقامه بسامرا عشرین سنة واما الحسن فمات بسامرا ایضا سنة ۲۶۰ ودفنا بسامرا وقبورهما مشهورة هناک ولولدهما المنتظر هناک مشاهد معروفة؛
پادگان سامراء: قبلأ توضیحاتی به حد کفایت در مورد سامرا گذشت. این پادگان به
معتصم نسبت داده شده است و گروهی از بزرگان به آنجا منسوب هستند من جمله: علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی ابن الحسین بن علی بن ابی‌طالب (رضی‌الله‌عنه) که
کنیه او اباالحسن الهادی است در
مدینه متولد شد و به سامراء منتقل گردید و فرزندش حسن بن علی نیز در مدینه متولد و به سامرا منتقل شد؛ ازاین‌رو به‌همین علت به
عسکریین نامیده شدند. اما علی
[منظور امام هادی (سلام‌الله‌علیه)
] در
ماه رجب سال ۲۵۴ از دنیا رفت و
مقام او بیست سال است که در سامرا وجود دارد و فرزندش حسن در سال ۲۶۰ وفات یافتند و هر دو نفر در
سامرا دفن شدند و قبور آنان در سامرا مشهور است و برای فرزندشان
[مهدی
] منتظَر در سامراء مشاهدی معروف وجود دارد».
یاقوت حموی، حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) را فرزند امام حسن عسکری و امام هادی (علیهماالسلام) می‌داند.
محمد ویس حیدری (متوفای۱۴۰۵هـ) از دیگر علمای اهل سنت ضمن ترجمه
امام هادی (علیه‌السلام) اشاره به فرزندان ایشان و
حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) می‌کند:
«اولاده: اعقب خمسة اولاد: ... فالحسن العسکری اعقب محمد المهدی صاحب السرداب؛
[حضرت امام هادی (علیه‌السلام)
] پنج فرزند داشت...
[یکی از آنها
] حسن عسکری می‌باشد که دارای فرزندی به نام محمدمهدی صاحب سرداب می‌باشد».
خیرالدین زرکلی (متوفای ۱۴۱۰هـ)، یکی از دانشمندان
اهل سنت است که تصریح به ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) کرده است:
«محمد بن الحسن العسکری الخالص بن علی الهادی ابو القاسم، آخر الائمة الاثنی عشر عند الامامیة، و هو المعروف عندهم بالمهدی، و صاحب الزمان، و المنتظر، و الحجة و صاحب السرداب، ولد فی سامراء، و مات ابوه و له من العمر نحو خمس سنین؛
محمد فرزند حسن عسکری ... آخرین امام از ائمه دوازده‌گانه در نزد
شیعه است. او از دیدگاه شیعیان به
مهدی، صاحب‌الزمان، منتظر، حجت و صاحب سرداب مشهور است. او در سامرا به
دنیا آمد و در هنگام وفات پدرش پنج سال داشته است».
مصطفی بن عبدالرحیم بن برقان هاشمی (معاصر): در کتاب تذکرة الهاشمی پیرامون امام زمان (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد: «ابوالقاسم محمد بن حسن بن علی بن محمد بن علی رضا ولقب وی نزد امامیه حجت و قایم و مهدی و منتظر ...».
شریف انس حسنی کتبی (معاصر): نسب‌شناس معروف عربستانی، ضمن اختصاص‌دادن عنوانی به امام عصر (علیه‌السلام)، پیرامون
غیبت و ولادت ایشان می‌نویسد:
«وتوفی الحسن العسکری فی اوائل ملک احمد بن المتوکل بسر من رای مسموما... وله من الولد: محمد المهدی. محمد المهدی وهومحمد المهدی بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین الشهید بن علی بن ابی‌طالب (علیهماالسلام). والقابه: الحجة، والخلف الصالح، والقائم، والمنتظر، والتالی، وصاحب الزمان، واشهرها المهدی. وکان عمره حین توفی ابوه خمس سنین. فالامام المهدی اختفی فی سن مبکر، والامر مسلم بین السنة والشیعة، علی اختفائه وغیاب اخباره وعدم ظهوره. فقد ولد المهدی بسر من رای فی لیلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین من الهجرة النبویة المبارکة، وهو وحید ابیه، لم یعقب الحسن غیره، وقد اعقبه فی آخر حیاته، وامه‌ام ولد یقال لها: نرجس. ومن المؤرخین من نفی عقب ابیه الزکی العسکری، وهذا اطلاق فی القول بما یوجب ان لا یعتد به، فالحسن العسکری بن علی الهادی عقبه مسلم فی ابنه محمد المهدی».
و حسن عسکری در اوایل
[خلافت
] ملک احمد بن متوکل در
سامراء مسموم و از دنیا رفت ... و فرزند او، محمدالمهدی است.محمدی المهدی او محمد المهدی فرزند حسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین الشهید بن علی بن ابی‌طالب (علیهماالسلام) می‌باشد.
القاب او چنین است:
حجت، خلف الصالح،
قائم، منتظر، تالی، لزمان و مشهورترین آنها، مهدی است. سن او هنگامی وفات پدرش، پنج سال بود. امام مهدی در سن جوانی غایب شد و امری مسلم در بین
شیعه و
سنی می‌باشد بر خفاء و روایاتی پیرامون
غیبت او و عدم ظهور ایشان. مهدی در
نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری در سامراء به دنیا آمد. او تنها فرزند پدرش بوده و حسن
[امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه)] فرزندی غیر از جز در اواخر عمرش برجای نگذاشت. مادر کنیزی بود که به آن
نرجس گفته می‌شود. برخی مورخین نسل پدرش زکی العسکری را انکار کرده‌اند
[که او فرزندی ندارد
]. این اطلاق در کلام، اعتمادی به آن نمی‌شود چراکه حسن عسکری فرزند علی الهادی مسلماً فرزندش محمدمهدی را بر جای گذاشته است».
عارف احمد عبدالغنی (معاصر) پس از اینکه به نام امام عسکری (علیه‌السلام) رسیده‌اند،
کنیه حضرت را ابومحمد ذکر کرده‌اند و نام مادر امام زمان را نیز بیان کرده است:
«الحسن بن علی (الهادی، العسکری) بن محمد (الجواد). .. یکنی ابامحمد. کان من الزهد والعلم علی امر عظیم وهو والد الامام المهدی ثانی عشر الائمة عند الامامیة؛
حسن بن علی العسکری،
کنیه او ابامحمد است. در
زهد و
علم مقام والایی داشته است و پدر امام مهدی دوازدهمین امام در نزد شیعیان است».
عبدالله بن محمد حشلاف (معاصر) از معاصرین
اهل سنت نیز با صراحت ولادت امام عصر (علیه‌السلام) را بیان کرده است:
«و اما ولده محمد المهدی فهو الامام الثانی عشر وهو الخلیفة من بعد ابیه ولد سنة خمس وخمسین ومائتین وقیل ثمان وخمسین وقد قیل اقل من ذلک وله القاب منها المنتظر وصاحب الزمان واشهرها المهدی؛
و اما فرزند او
[امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه)
]، محمدمهدی، او امام دوازدهم و خلیفه بعد از پدرش است. در سال ۲۵۵ به دنیا آمد. و گفته شده در سال ۲۵۸ و کمتر از این نیز گفته شده است؛ و ایشان القابی دارند از جمله منتظر و صاحب‌الزمان که مشهورترین آنان مهدی است».
محمدعمر سربازی (معاصر) نیز از جمله کسانی است که نسبت به ولادت امام عصر (سلام‌الله‌علیه) تصریح کرده است .
ابن‌تیمیه حرانی در منهاج السنة، پیرامون
حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌نویسد:
«قد ذکر محمد بن جریر الطبری وعبدالباقی بن قانع وغیرهمامن أهل العلم بالأنساب والتواریخ أن الحسن بن علی العسکری لم یکن له نسل ولا عقبوالإمامیة الذین یزعمون أنه کان له ولد یدعون أنه دخل السرداب بسامرا وهو صغیر منهم من قال عمرة سنتان ومنهم من قال ثلاث ومنهم من قال خمس سنین... ؛
محمد بن جریر طبری و
عبدالباقی بن قانع و دیگر دانشمندان
علم انساب و تاریخ گفته‌اند که
[امام
] حسن بن علی عسکری
[(علیه‌السلام)
] فرزندی نداشته است؛ اما
امامیه خیال می‌کنند که او دارای فرزند بوده و مدعی هستند که او داخل
سرداب سامرا شده؛ درحالی‌که خردسال بوده. برخی شیعیان گفته‌اند که او دو ساله داشته، بعضی سه سال و عده‌ای دیگر گفته‌اند که پنج سال داشته است».
احسان الهی ظهیر نیز در کتاب الشیعة و أهل البیت همین سخن ابن‌تیمیه را تکرار کرده و می گوید:
«من أکاذیب الشیعة علی اهل البیت انهم نسبوا الیهم الأقوال والروایات التی تنبیء بخروج القائم من اولاد الحسن العسکری الذی لم یولد له مطلقا ...
از دروغ‌های شیعه بر اهل بیت
[علیهم‌السلام
] این است که به آنها سخان و روایاتی را نسبت می‌دهند مبنی بر خروج قائم از فرزندان حسن عسکری
[علیه‌السلام
]؛ درحالی‌که او هرگز فرزندی نداشته است».
بقیه وهابی‌ها همچون: احمد محمود صبحی در کتاب نظریة الإمامة،
دکتر قفاری در اصول مذهب الشیعه،
نیز همین مطالب را تکرار کرده‌اند.
متأسفانه وهابی‌ها و سرکرده آنها ابن‌تیمیه، برای زیر سؤال بردن عقاید شیعه به هر عملی؛ حتی بستن دروغ به علمای خودشان نیز متوسل می‌شوند .
این مطلبی که ابن‌تیمیه از طبری نقل کرده اصلاً از اول تا آخر کتاب
تاریخ طبری یافت نمی‌شود و اصلاً کلمه «العسکری» فقط یک‌بار در این کتاب
درباره «إبراهیم بن مهران النصرانی العسکری» آمده و جمله «نسل ولا عقب» اصلاً در کل این
کتاب نیامده است. محمد رشاد سالم محقق کتاب منهاج السنة، که متوجه این اشکال بوده و نتوانسته این مطلب را در تاریخ طبری پیدا کند، کوشیده است که به نحوی برای این سخن ابن‌تیمیه مصدری پیدا نماید؛ اما او هم دچار اشتباه شده است. وی می‌گوید که این جمله در کتاب صلة التاریخ الطبری (تکمله تاریخ طبری) آمده؛ درحالی‌که این مطلب حتی در این کتاب نیز نیامده است و ایشان مطلب دیگری را با مطلب موردنظر ابن‌تیمیه اشتباه گرفته است .
حقیقت مطلب این است که در کتاب صلة تاریخ الطبری، جمله «لم یعقب الحسن» آمده؛ اما هیچ ارتباطی به امام عسکری و حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ندارد؛ بلکه قضیه به این شکل است که در زمان
مقتدر عباسی، شخص به دربار مقتدر عباسی می‌آید و می‌گوید که کار مهمی با مقتدر دارم و اگر به زودی به گوش او نرسانم، اتفاقات ناگواری خواهد افتاد. بعد وقتی پیش مقتدر می رود مطالبی از گذشته و آینده مطرح می‌کند. از ایشان سؤال می‌شود که شما کی هستی؟ می‌گوید: من محمد بن حسن بن علی بن موسی بن جعفر الرضا هستم؛ یعنی من نوه
امام رضا هستم از فرزند او حسن. بعد مقتدر دستور می‌دهد که افرادی از
آل‌ابوطالب را بیاورند تا صحت گفته های او را تأیید کنند. شخصی به نام ابن طومار از آل ابوطالب در تکذیب گفته‌های این شخص می‌گوید: لم یعقب الحسن. حسن (فرزند امام رضا (علیه‌السلام))، اصلاً فرزندی نداشته است .
متأسفانه رشاد سالم محقق کتاب منهاج السنة دقت لازم را نکرده و خیال کرده است که این «حسن» همان امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است؛ درحالی‌که منظور حسن بن علی بن موسی الرضا (علیهماالسلام) است و هیچ ربطی به امام عسکری و حضرت حجت (علیهماالسلام) ندارد. جالب این است که همین شخص که ادعا می‌کرد نوه امام رضا (علیه‌السلام) است، رسوا می‌شود و در نهایت مشخص می‌شود که او به
دروغ خود را به اهل بیت (علیهم‌السلام) نسبت داده است و فرزند شخصی به نام ابن الضبعی است و حتی پدر او را پیدا می‌کنند و سپس به پای مقتدر می‌افتند و البته مقتدر نیز مجازات سختی برای او در نظر می‌گیرد و در
روز ترویه او را در میان مردم می‌چرخانند و رسوایش می‌کنند و سپس به زندان می‌اندازند.
از این گذشته کتاب صلة تاریخ الطبری نوشته خود
طبری نیست؛ بلکه نوشته شخص مجهولی به نام عریب بن سعد القرطبی متوفای ۳۶۹هـ است که در هیچ‌یک از کتاب‌های تراجم اهل سنت، شرح حالی برای او ذکر نشده است.
تنها
خیرالدین زرکلی از علمای وهابی در کتاب الأعلام، شرح‌حال کوتاهی از او ذکر کرده است :
«عریب بن سعد القرطبی: طبیب مؤرخ من أهل قرطبة من أصل نصرانی (اسبانیولی) أسلم آباؤه واستعربوا وعرفوا ببنی الترکی . استعمله الناصر (سنة ۳۳۱) علی کورة أشونة . واستکتبه المستنصر (الحکم) وارتفعت منزلته عند الحاجب المصور (أبی عامر) فسماه " خازن السلاح " واختصر " تاریخ الطبری " وأضاف إلیه أخبار إفریقیة والأندلس ، فسمی " صلة تاریخ الطبری؛
عریب بن سعد قرطبی، پزشک و مورخ اهل قرطبه اصالتا
نصرانی بوده است، پدران او
اسلام آوردند و عربی آموختند و به «بنی‌ترکی» مشهور شدند. ناصر (متوفای۳۳۱هـ) او را فرمان‌دار بخش اشنونه کرد و
مستنصر او را کاتب خود قرار داد و
مقام و منزلت او را پیش حاجب نقاش أبی‌عامر بالا برد و «خازن السلاح» نامیده شد. او تاریخ طبری را تلخیص کرده و اخبار
آفریقا و
اندلس را به آن افزوده است و نام کتاب را «صلة تاریخ الطبری» گذاشته است» .
اما عبدالباقی بن قانع اموی که ابن‌تیمیه سخن او را نیز نقل کرده و مدعی شده که او گفته
امام حسن عسکری فرزندی نداشته است: متأسفانه ابن‌تیمیه هیچ سند و مدرکی برای این نقل خودش نیاورده است تا ببینیم که آیا ایشان چنین مطلبی را گفته یا همانند نقل قول از طبری نسبت دروغ به او داده شده است. بقیه وهابی‌ها نیز که همین مطلب
ابن‌تیمیه را تکرار کرده‌اند، هیچکدام نتوانسته‌اند در این پنج
قرن بعد از ابن‌تیمیه سند و مدرکی برای اثبات این نسبت به عبدالباقی بن قانع پیدا کنند و متأسفانه همگی با اعتمادی که به این تیمیه داشته‌اند، بدون ذکر سند، این مطلب را مسلّم تصور کرده‌اند.
ما فرض را بر این می‌گیریم که عبدالباقی بن قانع این سخن را گفته باشد، آیا سخن شخصی مثل او که بزرگان
اهل سنت او را تضعیف کرده‌اند می‌تواند برای اثبات مطلبی با این درجه از اهمیت، حجت باشد؟
شمس‌الدین ذهبی در
سیر اعلام النبلاء در شرح حال او می‌نویسد:
«قال البرقانی البغدادیون یوثقونه وهو عندی ضعیف وقال الدارقطنی کان یحفظ ولکنه یخطیء ویصر. وروی الخطیب عن الأزهری عن أبی الحسن بن الفرات قال کان ابن قانع قد حدث به اختلاط قبل موته بنحو من سنتین فترکنا السماع منه وسمع منه قوم فی اختلاطه؛
برقانی، گفته است که بغدادی‌ها او را
توثیق کرده‌اند؛ ولی از دیدگاه من او ضعیف است،
دارقطنی گفته: او
روایات را حفظ می‌کرد؛ ولی اشتباه می‌کرد و برخطایش اصرار می‌ورزید (البته شاید جمله «یخطیء و یصر» غلط چاپی و اصل مطب «یخطیء و یصیب» باشد که به معنای «گاهی خطا می‌کرد و گاهی درست می‌گفت» می‌شود).
خطیب بغدادی از از
ازهری از
ابوالحسن بن فرات نقل کرده است که برای ابن‌قانع نقل کرده‌اند که دو سال قبل از مرگش دیوانه شده بود؛ پس من شنیدن روایت از او را رها کردم؛ چراکه عده‌ای در زمان دیوانگی‌اش از او روایت شنیده‌اند».
بنابراین حتی اگر او چنین مطلبی را نیز گفته باشد، با توجه به تضعیفاتی که درباره او نقل شده است، نمی‌شود به سخنان او استناد کرد .
اعتراف بزرگان اهل سنت به ولادت حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف):بسیاری از بزرگان و اندیشمندان اهل سنت از گذشته تا امروز، به ولادت حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) اعتراف کرده‌اند و به صراحت گفته‌اند که حضرت در ۱۵ شعبان سال ۲۵۵هـ در شهر سامرا به دنیا آمده است که ما به نام چند نفر از آنها اشاره خواهیم کرد، دوستان عزیز می‌توانند در این باره به کتاب الإصالة المهدویة، نوشته جناب آقای فقیه ایمان مراجعه کنند، ایشان در این
کتاب نام ۱۱۲ نفر از علمای اهل سنت را می‌برد که به تولد امام زمان تصریح کرده‌اند .
با توجه به تصریحات بیش از یک صد عالم از علمای اهل سنت نسبت به ولادت امام زمان (سلام‌الله‌علیه)، و بنا بر آن‌چه در پاسخ به این شبهه گذشت، معلوم می‌شود که چنین شبهه‌ای بی‌اساس بوده چراکه شبهه‌کننده براساس گزینش نادرست و ناقص خود، بخشی از یک حکایت که ناقل آن شخصی ناصبی است را به عنوان دلیلی مورد قبول
شیعه جلوه داده و به
احادیث متواتر و معتبر ولادت حضرت مهدی (علیه‌السلام) و نیز نظر بخشی از علمای اهل سنت قائل به ولادت آن حضرت، توجه نکرده است. از این گذشته هیچ عالم شیعی قائل به ولادت امام عصر (علیه‌السلام) بعد از شهادت امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) نیست؛ بلکه همه قائل‌اند ایشان در زمان
حیات حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) متولد شده‌اند. لذا نبودن آثار حمل در همسران امام حسن عسکری (علیه‌السلام) پس از شهادت آن حضرت اساساً بی‌ارتباط با بحث ولادت امام عصر (علیه‌السلام) است. از سوی دیگر آشکار نبودن آثار حمل در مادر حضرت نیز مسئله‌ای محال و غیر ممکن نیست و دلیل بر عدم ولادت نیست؛ چنان‌که درباره مادر حضرت موسی و مادر حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ثابت است که آثار بارداری در آنها نیز
آشکار نبوده است. آن‌چه
ابن‌تیمیه از
طبری و
عبدالباقی بن قانع نقل کرده است که امام عسکری بدون نسل و فرزند از دنیا رفته، دروغی است محض، در کتاب‌های آنها چنین مطلبی یافت نمی‌شود؛ بر فرض که این دو نفر این مطلب را گفته باشند، بی‌اطلاعی خود آنان را ثابت می‌کنند؛ چراکه ده‌ها نفر از برترین دانشمندان
تاریخ اهل سنت به ولادت حضرت حضرت حجت (علیه‌السلام) تصریح کرده و تاریخ تولد حضرت را مشخص کرده‌اند.
مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، برگرفته از مقاله «اعتراف علمای اهل سنت به تولد حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)».
