مقاله برگزیده
کلیدواژه: عزاداری امام حسین عليه‌السلام، گریه، سوگواری، بیان مصیبت.
پرسش: عزاداری و مراسم فعلی برای امام حسین ـ عليه‌السلام ـ از کجا شروع شده است؟ (در زندگانی پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ و ائمه ـ عليهم‌السلام ـ نگاه می‌کنیم چیزی در خصوص
عزاداری و مراسم فعلی نه‌تنها دیده نمی‌شود، بلکه از این چنین کارهای منع نموده‌اند... مثلاً در جنگ احد حمزه ـ عليه‌السلام ـ شهید شدند یا بعد شهید شدن جعفر بن ابی‌طالب ـ عليه‌السلام ـ پیامبر نه‌تنها هم چنین مراسم نگرفتند، بلکه به‌طور جدی منع نمودند ... و این مراسم از کجا آغاز شده است؟)
پاسخ: پیامبر اسلام ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ در سوگ حمزه و جعفر گریست و دیگران را تشویق به گریه نمود. امامان بزرگوار شیعه ـ عليهم‌السلام ـ نیز درباره زنده نگه داشتن حادثه
کربلا به شیوه‌های گوناگون تشویق کرده‌اند؛ مانند: تشویق به برپایی مجالس سوگواری، تشویق به گریستن و گریاندن، تشویق شاعران به مرثیه‌سرایی، تشویق و ترغیب به زیارت امام حسین عليه‌السلام، و ...
از مجموع آموزه‌های دینی استفاده می‌شود که آن‌چه مورد تأکید است، اقامه اصل عزاداری است؛ اما نوع و کیفیت عزاداری به عرف هر شهر و منطقه واگذار شده است و تا مادامی که شارع
مقدس از نوع خاصی از عزاداری منع نکرده، یا انجام نوع خاصی از عزاداری با اصول و ارزش‌های دیگر
اسلام و مکتب
اهل بیت منافات نداشته باشد، می‌توان قائل به جواز آن نوع عزاداری شد.
نکات مقدماتیبرای دریافت جواب توجه به نکاتی ضروری به نظر می‌رسد:
زنده ماندن یاد شخصیت‌های برگزیده تاریخاز باب مقدمه باید گفت که یاد و خاطره
شخصیت‌های برجسته و برگزیده
تاریخ بشر باید زنده بماند و صفات و حالات پسندیده آنان مورد توجه باشد؛ ازاین‌رو می‌بینیم که پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ و امامان
معصوم علیهم‌السلام در زنده نگه داشتن یاد و نام شهیدان، به‌ویژه سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین عليه‌السلام، از شیوه های گوناگونی بهره می‌گرفتند.
همان‌گونه که می‌دانید برگزاری مراسم و عزاداری و برقراری جلسات سخن‌رانی و بیان ایثار و حماسه
شهدای کربلا؛ زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنها و
قدردانی و سپاس‌گزاری از زحمات آنهاست، علاوه کلاس درسی است برای انتقال مفاهیم و پیام‌هایی که آنان خواستند به بشریت بیاموزند و منتقل کنند.
گریه بر شهدا و اقامه عزادر تاریخ می‌خوانیم:
← أ. گریه پیامبر و فاطمه بر حمزهچون حمزه کشته شد، صفیه دختر عبدالمطلب به جست‌وجوی او برآمد،
انصار میان او و جسد
حمزه مانع شدند، پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ فرمود: آزادش بگذارید. صفیه آمد و کنار پیکر حمزه نشست و چون او بلند می‌گریست، پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ هم
گریه می‌کرد و هرگاه او آهسته می‌گریست، پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ هم آهسته گریه می‌کردند. فاطمه ـ سلام‌الله‌عليها ـ دختر پیامبر ـ صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ هم می‌گریست و آن حضرت هم با گریه او گریه می‌کرد و می‌فرمود: هرگز مصیبتی به بزرگی
مصیبت تو به من نرسیده است! آن‌گاه خطاب به صفیه و
فاطمه فرمود: مژده دهید! اکنون جبرئیل به من خبر داد که در
آسمان‌های هفت‌گانه برای حمزه نوشته‌اند که او شیر خدا و شیر رسول خداست.
(
ادامه)
