• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکیمه خاتون

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: حکیمه خاتون، تولد، امام جواد (علیه‌السلام)، امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف).

پرسش: حکیمه خاتون، راوی حدیث تولد امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) چه کسی بود؟

پاسخ: «حکیمه» معروف به «حکیمه خاتون» عمه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است که درباره تولد، کودکی و زندگی ایشان ـ مانند دیگر فرزندان غیر معصوم ائمه ـ اطلاعات ‌اندکی وجود دارد و تنها گزارش‌هایی از ایشان درباره تولد امام عصر (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) و نیز احوالات مادر آن‌ حضرت وجود دارد.




«حکیمه» معروف به «حکیمه خاتون» عمه امام عسکری (علیه‌السلام) است که درباره تولد، کودکی و زندگی ایشان ـ مانند دیگر فرزندان غیر معصوم ائمه ـ اطلاعات ‌اندکی وجود دارد و تنها گزارش‌هایی از ایشان درباره تولد امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) و نیز احوالات مادر آن‌ حضرت وجود دارد.

۱.۱ - یادآوری یک نکته

قابل توجه است که در فرزندان ائمه (علیه‌السلام)، دو نفر به نام «حکیمه» معروف‌اند. یکی حکیمه، دختر امام موسی بن ‌جعفر (علیه‌السلام) که به هنگام تولد امام جواد (علیه‌السلام) حضور داشته، کیفیت ولادت آن ‌حضرت را بیان می‌کند. وی از زنان محترم بوده که محضر سه امام را درک کرده است. دیگری، حکیمه دختر امام جواد (علیه‌السلام) است که امروزه در میان شیعیان از شهرت بیش‌تری برخوردار است.


درباره تاریخ ولادت «حکیمه خاتون» گزارشی نیافتیم، ولی با توجه به تاریخ ولادت برادر بزرگ ایشان امام ‌هادی (علیه‌السلام) در سال ۲۱۲ قمری و نیز تاریخ وفات پدر بزرگوارشان امام جواد (علیه‌السلام) در سال ۲۲۰ قمری، می‌توان تاریخ تولد «حکیمه خاتون» را دهه دوم قرن سوم قمری، یعنی بین سال‌های ۲۱۳ ـ ۲۲۰ قمری دانست.


برای اثبات وجود دختری به نام حکیمه از دختران امام جواد (علیه‌السلام)، مستنداتی وجود دارد:

۳.۱ - شیخ صدوق

شیخ صدوق چندین روایت از ایشان نقل می‌کند که خود بهترین سند برای وجود چنین دختری برای امام جواد (علیه‌السلام) است.

۳.۲ - شیخ مفید

اما پرسشی وجود دارد که چرا شیخ مفید در کتاب ارشاد خود، تنها فاطمه و امامه را به عنوان دختران امام جواد (علیه‌السلام) معرفی کرد، بدون آن‌که نامی ‌از «حکیمه خاتون» ببرد؟!
این‌ موضوع، برخی‌ اندیشمندان متأخر را نیز به تعجب واداشته است.
[۴] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۷۶، فصل النساء، نجف اشرف، مطبعة المرتضویة، ۱۳۵۲ق.

ولی به دو دلیل می‌توان گفت که شیخ مفید نیز وجود دختری به نام حکیمه را برای امام جواد (علیه‌السلام) انکار نمی‌کند:

۳.۲.۱ - دلیل اول

شیخ مفید بعد از ذکر نام پسران و دختران امام جواد (علیه‌السلام)، با قطعیت اعلام می‌کند که جز پسران یادشده، پسر دیگری برای حضرتشان وجود نداشته است (لم یخلّف ذکراً غیر ما سمیناه)؛ اما در مورد دختران، چنین قطعیتی را ابراز نمی‌کند.

۳.۲.۲ - دلیل دوم

خود ایشان در همان کتاب ارشاد، با نقل روایتی از حکیمه خاتون، عملاً بر وجود چنین فرزندی صحه می‌گذارد:
اَخْبَرَنِی اَبُوالْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ رِزْقِ الله قَالَ حَدَّثَنِی مُوسَی بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْقَاسِمِ بْنِ حَمْزَةَ بْنِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ‌ حَدَّثَتْنِی حَکِیمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ هِیَ عَمَّةُ الْحَسَنِ ع اَنَّهَا رَاَتِ الْقَائِمَ ع لَیْلَةَ مَوْلِدِهِ وَ بَعْدَ ذَلِک‌.

۳.۳ - طبری

از طرفی، غیر از راویان متقدم (مانند شیخ صدوق) دیگر مؤلفان مانند طبری که او نیز مانند شیخ مفید از مؤلفان قرن پنجم است، در کتاب «دلائل الامامه»، ذیل فرزندان امام جواد به حکیمه اشاره می‌کنند.
[۷] شیعی سبزواری، ابوسعید حسن بن حسین، راحة الارواح، ص۲۳۹، دفتر نشر میراث مکتوب، ۱۳۷۵ش.



به هر حال «حکیمه خاتون»، با «ابوعلی حسن بن ‌علی مرعش بن‌ عبیدالله بن‌ ابی‌الحسن محمداکبر بن ‌محمدحسن بن‌ حسین‌اصغر بن ‌امام سجاد (علیه‌السلام)» ازدواج کرد.
[۸] طباطبایی حسنی، حسین بن ‌محمد، تهذیب الانساب و نهایة الاعقاب، ص۲۵۰ ـ ۲۵۱، قم، نشر مکتبه آیت ‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
[۹] رازی، فخرالدین، الشجرة المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۶۹ ـ ۱۷۰، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
[۱۰] مروزی، ابوطالب اسماعیل بنی‌حسین، الفخری فی انساب الطالبین، ص۷۵ ـ ۷۶، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
[۱۱] ابن ‌عنبه حسنی، شهاب‌الدین احمد بن ‌علی، عمدة الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۳۴۷ ـ ۳۴۸، بیروت، منشورات دار مکتبة الحیاه، بی‌تا.



ثمره این ازدواج، سه فرزند به نام‌ حسین، زید و حمزه بود
[۱۲] محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبری فی تاریخ سامراء، ج۲، ص۳۰۳، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۸ش.
و هم‌چنین نوادگانی از ایشان در سرزمین ری و قزوین می‌زیستند.
[۱۳] مروزی، ابوطالب اسماعیل بنی‌حسین، الفخری فی انساب الطالبین، ص۷۶، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.



علامه مجلسی در «بحارالانوار» پس از بیان زیارات مخصوص امامین عسکریین (علیه‌السلام) در سامرا می‌نویسد:
«همانا در این بقعه شریف قبری است منسوب به نجیبه کریمه، عالمه فاضله، نقیه رضیه، حکیمه بنت ابوجعفر جواد الائمه (علیه‌السلام). کسی که محرم اسرار اهل ‌بیت (علیهم‌السلام) بود و مادر حضرت قائم (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) در محضر او معارف دینیه را آموخت، در هنگام ولادت حضرت حجت حاضر بود و بارها به محضرش رسیده و آن ‌حضرت را زیارت می‌نمود؛ پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) از سفراء و ابواب امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) به شمار می‌رفت».
با توجه به مطالبی از این دست، می‌توان به جلالت، شرافت، فضیلت، حیا و عفت این بانوی مکرمه پی برد.


برخی منابع متأخر، وفات آن مخدره را سال ۲۷۴ قمری اعلام کرده‌اند.
[۱۵] حسینی جلالی، محمدحسین، مزارات اهل ‌البیت (علیه‌السلام) و تاریخ‌ها، ص۱۴۴، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۱۵ق.



موضوعات روایاتی را که از حکیمه خاتون نقل شده، به صورت زیر می‌توان تقسیم‌بندی نمود:

۱. روایات درباره مادر امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف): روایات درباره مادر حضرت حجت (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) متعدد است؛ ولی یکی از آن روایت‌ها را حکیمه خاتون نقل می‌کند.
۲. روایات درباره تولد امام زمان؛
۳. روایات درباره امامت حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف).


۱. شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۲۹۵، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۲. شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۲۹۷، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۳. شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۲۹۷، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۷۶، فصل النساء، نجف اشرف، مطبعة المرتضویة، ۱۳۵۲ق.
۵. شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۳۵۱، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۶. طبری آملی، محمد بن جریر بن رستم‌، دلائل الامامة، ص۳۹۷، قم، بعثت‌، چاپ اول‌، ۱۴۱۳ق.    
۷. شیعی سبزواری، ابوسعید حسن بن حسین، راحة الارواح، ص۲۳۹، دفتر نشر میراث مکتوب، ۱۳۷۵ش.
۸. طباطبایی حسنی، حسین بن ‌محمد، تهذیب الانساب و نهایة الاعقاب، ص۲۵۰ ـ ۲۵۱، قم، نشر مکتبه آیت ‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
۹. رازی، فخرالدین، الشجرة المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۶۹ ـ ۱۷۰، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
۱۰. مروزی، ابوطالب اسماعیل بنی‌حسین، الفخری فی انساب الطالبین، ص۷۵ ـ ۷۶، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
۱۱. ابن ‌عنبه حسنی، شهاب‌الدین احمد بن ‌علی، عمدة الطالب فی انساب آل ابی‌طالب، ص۳۴۷ ـ ۳۴۸، بیروت، منشورات دار مکتبة الحیاه، بی‌تا.
۱۲. محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبری فی تاریخ سامراء، ج۲، ص۳۰۳، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۸ش.
۱۳. مروزی، ابوطالب اسماعیل بنی‌حسین، الفخری فی انساب الطالبین، ص۷۶، قم، نشر مکتبه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
۱۴. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۹، ص۷۹، بیروت، دار احیاء‌ التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    
۱۵. حسینی جلالی، محمدحسین، مزارات اهل ‌البیت (علیه‌السلام) و تاریخ‌ها، ص۱۴۴، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
۱۶. شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۲۴، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    
۱۷. شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۲۶ ۴۲۷، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    
۱۸. شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۱۷ ۴۲۳، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    
۱۹. شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۲۹ ۴۳۰، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    
۲۰. شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۵۰۱، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.    



پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «حکیمه خاتون»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۴/۲۴.    



جعبه ابزار