قتل علما به دست امام زمان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: ظهور امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، عالمان، قتل،
جنگ.
پرسش: می‌گویند که
امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) وقتی می‌آیند اولین کاری که می‌خواهند بکنند از
مراجع تقلید شروع می‌کنند و بعضی‌ها می‌گویند که حتی حمام خون راه می‌اندازند که بعضی‌ها
شک می‌کنند و می‌گویند آیا این پسر
نرجس خاتون است؟
پاسخ: واژه
علما تنها بر علما و مراجع تقلید
شیعه صدق نمی‌کند؛ بلکه شامل عالمان دینی و مراجع دیگر ادیان و مذاهب (همانند
یهودیان،
مسیحیان، فرقه‌های مختلف و اهل تسنن) و سایر فرقه‌ها نیز می‌شود؛ چنان‌که در عصر حاضر، علمای وهابی و سنی، با استدلال به آیات قرآن و تفسیر و تاویل نادرست مذهبی را که برگرفته از
قرآن و
سنت پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام) است، قبول نمی‌کنند و حقانیت آن را منکر می‌شوند، حال اگر اینان در زمان ظهور نیز باشند، با حضرت مخالفت خواهند کرد و بعید نخواهد بود که مصداق بسیاری از این‌گونه روایات، علما و مراجع اهل سنت و ناصبی‌ها و وهابیون باشند. درحالی‌که علما و دانشمندان و مراجع تقلید شیعه، اندیشه‌هایشان برگرفته از‌اندیشه اهل بیت (علیهم‌السلام) و از شاگردان آن مکتب هستند. همچنین علمای شیعه و مراجع، کسانی هستند که مردم را به سوی حقیقت
هدایت و راهنمایی می‌کنند و حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و
قیام و آرمان حضرت را به آنان معرفی می‌کنند و اگر در
حدیث آمده که «اگر کسی امام خود را نشناسد و به آن حال از
دنیا برود، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است»، این نقش علما و شیعه است که مردم را از
مرگ جاهلی نجات داده و امام و حجت خدا را به آنها معرفی کرده‌اند.حال چگونه اینان به روی امامشان شمشیر می‌کشند و به دست حضرت کشته می‌شوند.
در مورد
قتل و کشتارهای دوران ظهور، برخی آن‌قدر افراط کرده‌اند که
امام و یارانش را با چهره‌ای خشن به مردم معرفی کرده‌اند و روایاتی را نقل می‌کنند که در آن دو‌سوم و یا بیشتر مردم کشته می‌شوند و جوی خون جاری می‌شود؛ درحالی‌که چنین روایاتی یا به دوران قبل از ظهور دلالت دارد و یا از نظر
سند معتبر نیستند؛ چراکه بعضی از آنها
مرسل است و برخی دیگر به
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) منتهی نمی‌شود؛ بلکه از افرادی مانند کعب الاحبار که در زمان پیامبر اکرم
مسلمان نشده بود می‌رسد و بیشتر آن
روایات با
هدف و انگیزه‌های مختلفی مانند خدشه‌دار کردن
چهره نهضت جهانی حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و یا توجیه کشتارها در فتوحات خود در زمان
بنی‌امیه است؛ ولی با این همه طبق روایات صحیح، جنگ و کشتار و اعدام و
انتقام از ظالمان در زمان
حکومت امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) رخ خواهد داد؛ ولی نه به این اندازه که می‌گویند.
بنابراین طبق روایات صحیح پس از قرن‌ها
انتظار و تحمل، سرانجام روزگار ستم و تاریکی‌ها به سر خواهد آمد و پرتو خورشید
سعادت نمایان خواهد گشت و
شخصیت بزرگی که با یاری الهی، بنای زدودن آثار ستم و جور را دارد، ظهور خواهد کرد. حضرت دست به اصلاحات گسترده و دگرگونی‌های بنیادی زیادی می‌زند و جامعه بشری را چنان سامان می‌بخشد که خشنودی خداوند را در پی داشته باشد.
در این میان اگر اشخاص،
احزاب و گروه‌هایی بخواهند با ایجاد مشکلات، مانع این قیام عظیم شوند یا با اخلال‌گری حرکت
قیام او را کُند نمایند، دشمنان سرسخت بشریت و دین الهی محسوب می‌شوند و کیفر آنان جز نابودی به دست قدرتمند حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نخواهد بود.
افراد اخلال‌گر در
انقلاب امام کسانی هستند که دستشان به خون بشریت آلوده است یا انسان‌های بی‌تفاوت هستند که در برابر جنایات تجاوزگران سکوت پیشه کرده، ولی در برابر حضرت،
پرچم مخالفت بر‌می‌دارند و یا کج‌فهمانی هستند که درک خود را بر سخن حضرت برتری می‌دهند. طبیعی است که باید آنان با قاطعیت تمام سرکوب شوند تا جامعه بشری برای همیشه از
شر آنان مصون بماند؛ ازاین‌رو روش و
سیاست حضرت با آنان بسیار قاطعانه و بدون اغماض خواهد بود.
و همچنین اگر ما
خدا و پیامبر و
ائمه اطهار (علیهم‌السلام) را قبول داریم و قائل به این هستیم که آنان مهربان و منشأ
رحمت و مایه
برکات هستند و مقتضی رحمت آنان برداشتن موانع از سر راه است، مقابله قاطع با
ظالمان و مخالفان حاکمیت اسلام، رافت و رحمت آنان به
مؤمنان است. با توجه به اینکه شرایط ویژه هنگام ظهور طوری است که جایی را برای کوچک‌ترین اغماض و مدارا با معاندان نمی‌گذارد، قاطعیت امام و یاران مقتدر و شهادت‌طلب حضرت در رویارویی با دشمنان و ایجاد رعب و وحشت در میان آنان هر مخالف ستم‌پیشه‌ای را به
تسلیم وا می‌دارد و آنان چنان مرعوب می‌شوند که بعضاً
خلع سلاح شده و قدرت رویارویی را ندارند. بدین ترتیب دامنه برخورد نظامی و خون‌ریزی تقلیل می‌یابد و به حداقل می‌رسد؛ ولی پس از گشودن شهرها و کشورهای گوناگون گروه اندکی مقاومت نشان می‌دهند که در اینجا
صلح و
تقیه با این‌گونه افراد معنی ندارد و چاره‌ای جز
شمشیر و
جنگ ندارد.
پس معلوم می‌شود آنان که مورد
غضب امام عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) قرار می‌گیرند، همان کسانی هستند که
حجت بر آنان تمام شده، ولی آنان
حجت خدا را نمی‌پذیرند و سخت انکار می‌کنند و مانع
پیشرفت حکومت ایشان می‌شوند؛ پس طبیعتاً باید با آنان جنگید تا
آرامش و
امنیت برقرار شود.
افراد و اقوامی که با حضرت مخالفت می‌کنند تنها
مسلمانان نیستند؛ بلکه برخی از آنان
قوم و نژاد خاصی هستند و برخی دیگر پیرو
ادیان دیگرند و همچنین گروه‌ها و فرقه‌هایی به ظاهر مسلمان، ولی منافق‌صفت و یا مقدسان کج‌اندیش‌اند.
در نتیجه امام زمان پس از ظهور ـ بنا بر روایاتی که گفته شده است ـ علمای زیادی را به قتل می‌رساند که منظور از آنها تنها
علما و
دانشمندان اسلام نیست؛ چراکه علاوه بر
دین اسلام، ادیان دیگری نیز در
جهان وجود دارد که برخی از این ادیان نیز غیر الهی هستند و مسلماً این ادیان علما و دانشمندانی هم دارد که به مخالفت با حضرت خواهند برخواست و مانع پیشرفت و سد راه ایشان خواهند بود و ـ طبق آنچه که گفته شد ـ امام با آنان نیز با قاطعیت برخورد خواهد کرد.
علاوه بر این، در مورد علمای اسلام نیز روایاتی هست که می‌گوید:
حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) پس از ظهور رهسپار
کوفه می‌شود و در آنجا عده‌ای با سلاح در برابر حضرت می‌ایستند و می‌گویند: ای فرزند
فاطمه! از همان راهی که آمده‌ای برگرد. ما به تو نیازی نداریم؛ درحالی‌که همه،
قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانی آنها از
عبادت پینه بسته است ... و امام (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) شمشیر کشیده و همه را از دم تیغ می‌گذراند».
واژه علما تنها بر علما و
مراجع تقلید شیعه صدق نمی‌کند؛ بلکه شامل عالمان دینی و مراجع دیگر ادیان و
مذاهب (همانند
یهودیان،
مسیحیان، فرقه‌های مختلف و اهل تسنن) و سایر فرقه‌ها نیز می‌شود؛ چنان‌که در عصر حاضر، علمای وهابی و سنی، با استدلال به
آیات قرآن و
تفسیر و
تأویل نادرست مذهبی را که برگرفته از قرآن و سنت پیامبر و
اهل بیت (علیهم‌السلام) است، قبول نمی‌کنند و حقانیت آن را منکر می‌شوند، حال اگر اینان در زمان ظهور نیز باشند، با حضرت مخالفت خواهند کرد و بعید نخواهد بود که مصداق بسیاری از این‌گونه روایات، علما و مراجع
اهل سنت و ناصبی‌ها و
وهابیون باشند.
درحالی‌که علما و دانشمندان و مراجع تقلید شیعه، اندیشه‌هایشان برگرفته از
اندیشه اهل بیت (علیهم‌السلام) و از شاگردان آن مکتب هستند.
امام هادی (علیه‌السلام) در مورد آنان می‌فرماید: «اگر در دوران
غیبت قائم آل‌محمد (صلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) دانشمندان نبودند که مردم را به سوی او
هدایت کنند و با حجت‌های الهی از دینش دفاع نمایند، کسی در دین خدا پا برجا نمی‌ماند و همه مرتد می‌شدند؛ ولی آنان همانند ناخدای کشتی، سکان را نگاه می‌دارند و آنان نزد خدا والاترین انسان‌ها هستند».
یا اینکه حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در اوایل
غیبت کبرا توقیعی به این مضمون صادر فرمودند: «بعد از این، به
راویان ما «فقهای عادل» مراجعه نمایید، آنها حجت من بر شما و من
حجت خدا بر آنها هستم».
همچنین علمای شیعه و مراجع، کسانی هستند که مردم را به سوی حقیقت
هدایت و راهنمایی می‌کنند و حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و
قیام و آرمان حضرت را به آنان معرفی می‌کنند و اگر در
حدیث آمده که «اگر کسی
امام خود را نشناسد و به آن حال از
دنیا برود، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است»، این نقش علما و شیعه است که مردم را از مرگ جاهلی نجات داده و امام و حجت خدا را به آنها معرفی کرده‌اند. حال چگونه اینان به روی امامشان شمشیر می‌کشند و به دست حضرت کشته می‌شوند.
۱. چشم‌اندازی به حکومت مهدی (علیه‌السلام) نجم‌الدین طبسی.
۲. نشانه‌هایی از دولت موعود، نجم‌الدین طبسی.
۳. امام مهدی (علیه‌السلام) از ولادت تا ظهور، سیدمحمدکاظم قزوینی، ترجمه علی کرمی.
۴. امامت و مهدویت، آیت‌الله صافی گلپایگانی، ج۳.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «قتل علما به دست امام زمان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۸/۲۰.
