محبت اهل بیت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: محبت،
اهل بیت،
محبت اهل‌بیت،
ائمه.
پرسش: چگونه می توان ظرفیت وجودی را آنچنان افزایش داد که از
هدایت معنوی ائمه اطهار (علیهم السّلام) بیشتر برخوردار شد؟
پرسش: با عمل به دستورات اهل‌بیت می‌توان از هدایتشان بهره‌مند شد.
مهرورزی به دیگران یک نیاز فطری است، اما چه بهتر و زیباتر که انسان در بذل محبت، خوبان و برترین‌ها را برگزیند و اهل‌بیت (علیهم السّلام) کامل‌ترین و بهترین مظاهر خوبی‌ها و کمالاتند.
عشق به اهل‌بیت (علیهم السّلام) زمینه‌ساز
عشق به خداوند است و علاقمند بودن به خاندان
عصمت و طهارت مهر ورزیدن به ارزش‌های والای الهی می‌باشد.
بر اساس اعتقادات دینی ما رسیدن به قله رفیع
کمالات معنوی و انسانی و پذیرش اعمال و زحمات فرد در گرو محبت و
ولایت اولیاء الهی و یادگاران رسول گرامی (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله)است و عواطف پاک و اظهار
عشق و
علاقه نسبت به
معصومین (علیهم‌السّلام) عامل ثبات قدم در راه
دین و دین‌داری است و عشق و محبت خالصانه به آن بزرگواران انسان را از
گناه و
فساد بیمه می‌کند.
خداوند در
قرآن کریم انسانها را به چنین ارتباطی
دعوت کرده است: "دیگر من برای انجام امر
رسالت، از شما مزدی نمی‌خواهم مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم.
در
زیارت امین الله نیز می‌خوانیم: «خداوندا! دل و جان مرا شیفته اولیای برگزیده‌ات قرار ده و مرا در
زمین و
آسمان محبوب گردان.»
هرقدر
دلباختگی و محبت و
ارتباط قلبی با ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) بیشتر باشد،
تبعیت و هم‌رنگی و همراهی و همدلی با آن‌ها نیز بیشتر خواهد شد. چون نقش
عشق و محبت در ایجاد همسانی و همفکری و همراهی و هم‌سویی بسیار مهم است و به همین علت است که انسان پیوسته از چهره‌های محبوبش الگو و سرمشق می‌گیرد.
ایمان عاطفی به
رهبری حتی در اطاعت سیاسی و اجتماعی هم تأثیر بسزایی دارد و زمینه‌ساز تبعیتی عاشقانه می‌شود نه یک طاعت رسمی و تشریفاتی عشق ورزیدن به معشوق و عمل به دستورات او، بستگی به میزان
شناخت عاشق از کمالات و زیبایی او دارد و هر کس براساس
معرفت خویش به محبوب ارادت می‌ورزد.
مثلاً در این خصوص
علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «هر کس ما را در دل دوست داشته باشد و با زبانش
یاری کند و با دستش به
دفاع از ما برخیزد (یعنی با تمام وجود دلباخته ما باشد)، در
بهشت هم
درجه و همنشین ما خواهد بود و هر که ما را با دل دوست بدارد و با
زبان یاری کند و همراه ما با دشمنانمان نجنگد، یک
درجه پایین‌تر خواهد بود و هر که با
قلبش ما را
دوست بدارد ولی با زبان و دست به یاری ما نشتابد، در
بهشت خواهد بود.»
این
حدیث شریف بیانگر این مطلب است که: اگر می‌خواهیم بیشتر از
هدایت معصومین (علیهم‌السّلام) برخوردار شویم باید
امام‌شناسی ما قوی شود چون هر چه
شناخت قوی‌تر باشد عشق و علاقه بیشتر می‌شود و هر چه محبت ما نسبت به آن بزرگوار بالاتر گردد بیشتر مطیع آنان می شویم.
برخی از نشانه‌های
دوستی و
محبت حقیقی به
اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) عبارتند از:
دوست داشتن اهل‌بیت
عصمت و طهارت (علیهم السّلام) تقوای الهی و دل‌پاکی می‌خواهد. شیدای
امام معصوم بودن در عمل مشخص می‌شود وگرنه علاقه ظاهری نمی‌تواند تأثیری در زندگی انسان داشته باشد
امام علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «... هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس
پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد.»
کسی که
آل‌الله را دوست دارد لزوماً دوستان آنان را هم دوست می‌دارد علی (علیه السّلام) در این رابطه فرمودند: «هر کس بخواهد بداند که آیا عاشق حقیقی اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) است یا نه، به
قلب خویش رجوع کند، اگر در دلش
محبت دوستان ما هست، پس او
دشمن ما نیست؛ بلکه دوست ما است، ولی اگر یکی از دوستان ما را در دلش دشمن می‌دارد، او دوستدار حقیقی ما نیست.»
و این سخن علی (علیه‌السّلام) بیانگر مطلب جالبی است و آن این‌که آن حضرت خواسته‌اند ما را تشویق کنند تا با دوستان آنان رابطه گرم و صمیمی داشته باشیم که همین امر باعث می‌شود تا عشق و علاقه ما نسبت به آن بزرگواران زیادتر شود و به دنبال این محبت، بیشتر در
اطاعت اوامر آن امامان همام (علیهم‌السّلام) بکوشیم.
حقیقی بودن علاقه درونی شخص، هنگامی نمایان می‌شود که فرد مورد
امتحان قرار گیرد و حوادث تلخ و ناراحت‌کننده در زندگی
انسان رخ نماید، آن‌گاه است که دوستان حقیقی از دوستان مجازی جدا می‌گردند وگرنه در موقع راحتی هر فرد می‌تواند مدعی دوستی باشد.
علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «هر کس ما اهل‌بیت
پیامبر را دوست بدارد برای محنت‌ها پوستی دیگر بپوشد.»
و این کنایه از ان است که باید آمادگی تحمل انواع
بلاها و مشکلات را داشته باشد.
یاران
امام حسین (علیه‌السّلام) واقعاً عاشق دلباخته آن حضرت بودند که تمام مشکلات را به جان و دل خریدند و هیچ وقتی آن‌ها دست از یاری آن
امام شهید (علیه‌السّلام) نکشیدند. مطالعه زندگی آنان بهترین الگو برای پیروان آن حضرت (علیه‌السّلام) است.
خلاصه آن که برای بهره‌بردن بیشتر از هدایت‌های معنوی ائمه هدی (علیهم‌السّلام) در درجه اول باید آنان را بهتر و بیشتر شناخت و به آنچه گفته‌اند عمل کرد.
اگر ما
امام کاظم (علیه‌السّلام) را به عنوان نمونه، تنها در رنج و مصائب زندان و عبادت‌های زندانش، خلاصه نماییم، و یا از
امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) تنها مظلومیت و مسموم شدن به دست همسرش را بدانیم، و در مطالعات و آگاهی‌های خود به ابعاد دیگر زندگی آن بزرگان نپردازیم، نمی‌توانیم به تمام و کمال از آن حضرات (علیهم‌السّلام) بهره بجوئیم. وقتی شناخت ما بالا رفت و شعله‌های عشق ما شعله ورشد، باید در مقام عمل پله پله از هدایت‌های معنوی آن بزرگان (علیهم‌السّلام) استفاده نماییم.
۱. علامه عسکری، مرتضی، نقش ائمه در احیاء دین.
۲. پیشوایی، مهدی، سیرة پیشوایان.
۳. ادیب، عادل، نقش امامان معصوم در حیات اسلام، ترجمة مینا جیگاره.
۴. مدرسی، محمد تقی و.... امامان شیعه (علیهم‌السّلام) و جنبش‌های مکتبی.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «محبت اهل بیت» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۵/۱.
