خیانت جبرئیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: شیعه، جبرئیل، وحی، خیانت،
امام علی علیه‌السلام، رسالت، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله.
پرسش: آیا شیعه معتقد است که جبرئیل در ابلاغ
وحی و رسالت خیانت کرده است؟ (چرا شیعه اعتقاد دارد که علی ـ علیه‌السلام ـ میبایست نبی مرسل باشد؟ آیا او از پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بالاتر است؟)
پاسخ:
باید توجه داشت که تهمت‌ها و افتراها بر علیه شیعه بسیار زیاد است؛ به‌طوری‌که هر روز شاهد نوع جدیدی از آنها هستیم. این به معنای عدم توانایی تهمت‌زنندگان در مقابل فکر و منطق و برهان شیعی و عجز در مقابل مستندات قوی شیعه در اثبات عقاید خود از طریق
قرآن و
سنت و
عقل می‌باشد و به همین به‌خاطر دشمنان شیعه دست به افترا و تهمت می‌زنند.
از جمله این تهمت‌ها، متهم کردن شیعه به این است که شیعه قائل به این شده که جبرئیل ـ علیه‌السلام ـ از طرف
خداوند مأمور ابلاغ رسالت به علی بن ابی‌طالب ـ علیه‌السلام ـ شده؛ ولی هنگام نزول چون
حضرت علی علیه‌السلام را هنگامی که خواب بود در کنار پیامبر یافت، به مجرد بیدار شدن پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ جبرئیل ـ علیه‌السلام ـ در امانت خیانت کرد و رسالت را به
محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله تسلیم کرد!!
و لذا شیعه در آخر نمازشان سه مرتبه می‌گویند: «خان الامین»؛ یعنی جبرئیل
امین خیانت کرد!!
این شبهه حتی استحقاق جواب و رد ندارد؛ ولیکن از باب پاسخ دادن به سؤال مورد نظر می‌گوییم:
آیا خداوند هنگام فرستادن جبرئیل به‌سوی علی ـ علیه‌السلام ـ برحسب شبهه از خیانت او با خبر بود یا نه؟
اگر می‌دانست، پس چگونه خدای حکیم فرشته خائنی را امین خود می‌گیرد؟! آیا این نشانه نقص و
عیب و بی‌حکمتی نیست؟! درحالیکه پاک است خداوند بلند مرتبه از این نقص و اگر نمی‌دانست؛ پس این چه خدایی است که به عاقبت رسالتش و
آینده احکامش خبر ندارد؟! پناه می‌بریم به خداوند از لغزش در کلام.
بر فرض که سؤال قبلی را نادیده بگیریم، چرا خداوند به این خیانت بعد از وقوعش رضایت داد، آیا قبول این خیانت به‌خاطر عجز از تصحیح آن است؟! این فرض عین نقص بر خداوند است؛ چراکه خدای عاجز، صلاحیت خدا بودن را ندارد؛ به خدا پناه می‌بریم از قول باطل.
یا این‌که در چشم‌پوشی از این واقعه مصلحتی بوده است؟! باید گفت: اولاً: چه مصلحتی؟ ثانیاً: این به معنای تغییر در
علم خداوند که مساوی با وصف خداوند به
جهل است می‌باشد، حال آن‌که از این نقص مبراست.
چگونه است که جبرئیل خیانت می‌کند؛ ولی خداوند او را «جبرئیل امین» می‌نامد؟!
اضافه بر این‌که در اصل این جمله تناقض وجود دارد: «خان الامین» که اگر خائن است، نباید به او امین گفت و اگر امین است، چرا او را خائن بنامیم.
همان‌طور که از
قرآن کریم فهمیده می‌شود، خداوند نسبت به رسالت بسیار حساس (اگر این تعبیر صحیح باشد) است تا جایی که حتی پیامبرش را تهدید می‌کند و می‌فرماید: و اگر (محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ از دروغ به ما برخی سخنان را می‌بست، محققاً ما او (به قهر و
انتقام) از یمینش می‌گرفتیم و رگ وتینش را قطع می‌کردیم».
وقتی که خداوند در مورد «برخی سخنان» چنین موضع‌گیری می‌کند، چگونه راضی می‌شود که کل رسالتش منحرف شود و به غیر رسولش برسد؟!
شیعه معتقد به
عصمت ملائکه (فرشتگان) از خطاست یا حداقل این نظر را در مورد
ملائکه مقربین دارد؛ به‌طوری‌که آیات زیادی بر این مطلب دلالت می‌کند:
خداوند می‌فرماید: «سرپیچی اوامر خداوند نمی‌کنند (یعنی ملائکه) و آنچه امر شده‌اند، انجام می‌دهند».
اکثر مفسران این
آیه را دلیل عصمت ملائکه می‌دانند.
هم‌چنین خداوند می‌فرماید: «از پروردگارشان می‌ترسند و آنچه را امر شده‌اند، انجام می‌دهند».
هم‌چنین خداوند می‌فرماید: «هرگز پیش از امر و کلام خدا سخنی نمی‌گویند و کاری نخواهند کرد و هر‌چه کنند، به فرمان او کنند».
هم‌چنین خداوند پیامبر را مورد خطاب قرار داده و می‌فرماید: «روح الامین با قرآن بر قلبت نازل شد تا از منذرین باشی».
این آیه تصریح دارد که جبرئیل، امین وحی است و این اعتقاد شیعه است؛ بلکه بالاتر از آن این‌که دشمنی با جبرئیل را
گناه بزرگی می‌داند که مخالفت با
قرآن نیز می‌باشد؛ چراکه خداوند می‌فرماید: «بگو: هر که با جبرئیل دشمن باشد، به‌درستی که او بر
قلب تو به اذن خداوند نازل شده است».
در آیه دیگر می‌فرماید: «هر کس دشمن خدا و
فرشتگان و رسولان و جبرئیل و
میکائیل باشد، به‌درستی که خداوند هم دشمن کافران است».
آیا آیه‌ای صریح‌تر از این در حقانیت جبرئیل ـ علیه‌السلام ـ می‌باشد؟ این از جهت آیات، اما برای اطلاع از مفاد این آیات بهتر است که به
تفاسیر شیعه مانند «المیزان» «نمونه الامثل»، «من وحی القرآن»، «من هدی القرآن« و غیر این‌ها رجوع شود.
اما
روایات در این باب زیاد است که به‌روایتی از نهج البلاغه علی ـ علیه‌السلام ـ که در وصف ملائکه بیان شده است، اکتفا می‌کنیم، حضرت می‌فرماید: «گروهی از
فرشتگان همواره در سجده‌اند و
رکوع ندارند و گروهی در رکوع‌اند و یارای ایستادن ندارند و گروهی در صف‌هایی ایستاده‌اند که پراکنده نمی‌شوند و گروهی همواره
تسبیح گویند و خسته نمی‌شوند و هیچ‌گاه خواب به چشمشان راه نمی‌یابد و عقل‌های آنان دچار اشتباه نمی‌گردد. بدن‌های آنان دچار سستی نشده و آنان دچار بی‌خبری برخاسته از فراموشی نمی‌شوند. برخی فرشتگان، امینان وحی الهی، و
زبان گویای وحی برای
پیامبران می‌باشند...».
چه‌طور می‌شود که
علی علیه‌السلام آنها را امین وحی می‌داند، ولی آنان خیانت به وحی می‌کنند برحسب اتهام مذکور ؟!
قرآن کریم تصریح به
اسم رسول دارد که وی جز محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نمی‌باشد.
خداوند در آیات فراوانی از جمله این آیه می‌فرماید: «محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ پدر هیچ‌کدام از مردان شما نمی‌باشد؛ ولیکن رسول و فرستاده خدا و خاتم پیامبران است».
هم‌چنین می‌فرماید: «محمد رسول خداوند و کسانی که همراه اویند بر
کفار شدید و سختگیر و بر مومنین در میان خودشان مهربان‌اند».
آیا کسی که این آیات را بخواند، هیچ شک می‌کند که صاحب رسالت و شخصی جز
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله باشد.
اما از روایات به برخی از آنچه از حضرت علی ـ علیه‌السلام ـ نقل شده است، اکتفا می‌کنیم، حضرت می‌فرماید: «گواهی می‌دهیم که خدایی جز خدای یگانه نیست که هیچ شریکی ندارد و گواهی می‌دهم که
محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله عبد و فرستاده او و خاتم پیامبران است»
و هم‌چنین می‌فرماید: «امین وحی‌اش و خاتم فرستادگانش».
حضرت علی ـ علیه‌السلام ـ درمورد رابطه‌اش با پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌فرماید: «شما جایگاه مرا در نزد
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌دانید که قرابت نزدیک با او دارم و جایگاه خاصی در نزدش، مرا در دامن خود می‌نهاد؛ درحالیکه کودکی بودم و مرا به سینه‌اش می‌چسباند... تا این‌که می‌فرماید: از آن زمانی که پیامبر را از شیر گرفتند. خداوند بزرگ‌ترین
فرشته (جبرئیل) خود را مأمور
تربیت پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ کرد تا شب و روز او را به راه‌های بزرگواری و راستی و اخلاق نیکو راه‌نمایی کند؛ و من همواره چونان فرزند که همراه مادر است (مانند شتر بچه‌ای که همراه مادرش است) همراه او بودم. پیامبر هر روز نشانه تازه‌ای از
اخلاق نیکو را برایم آشکار می‌فرمود و به من فرمان اقتدا می‌داد».
و می‌فرماید: «گواهی می‌دهم که محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بنده و فرستاده پروردگار است که خداوند او را به
دین مشهور فرستاد».
هرکس به کتب عقایدی شیعه مراجعه کند، عقاید
شیعه را به این ترتیب می‌بیند:
این‌که خداوند واحد و بی‌شریک است.
مخصوص محمد بن عبدا... ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ است.
امام بعد از رسول ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ علی بن ابی‌طالب ـ علیه‌السلام ـ است. و به امر خدا و رسولش، وصی پیامبر است (به کتاب
اصل الشیعه و اصولها، و سایر کتب مراجعه شود).
هم‌چنین در کتب فقهی آمده است: شهادت به
توحید قرین شهادت به نبوت محمد بن عبدا... ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ است (به کتب فقهی، باب صلاه، باب تشهد رجوع شود).
از صاحب این کذب و
دروغ می‌خواهیم تا منبع شیعی که این مطلب را بیان کرده است، معرفی کند! با این‌که کتب علمای شیعه در دسترس همگان می‌باشد و از کسی مخفی نیست.
مجدداً می‌پرسیم اگر شیعه تا این حد دچار
انحراف عقایدی باشد، چرا بزرگِ علماء الازهر، و رهبر آنان، شیخ محمود شلتوت، و غیر او تعبد به مذهب شیعه را اجازه دادند.
و چه‌گونه می‌توان تصور کرد با این انحراف علمای
اهل سنت با علمای شیعه زیر یک سقف در «مجمع تقریب بین المذاهب» جمع شدند و اکنون نیز جمع می‌شوند و در مورد شئون مسلمانان بحث می‌کنند.
پایگاه اسلام کوئست.
