نذر فرزند
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: نذر، وظایف فرزند، نذر فرزند، آزار و اذیت پدر و مادر.
پرسش: اگر فرزندی ۲۵ ساله، نذر کند که مثلاً شب‌های جمعه
نماز را در
مسجد بخواند، اما پدر یا مادر وی، (به جهت غیر متدین بودن یا لجبازی) از این امر ناراحت بوده و او را از این کار نهی کنند، تکلیف
فرزند چیست؟
پاسخ:
بر فرض سؤال، نظر اکثر
مراجع تقلید آن است که باید به آن نذر
عمل نماید و نهی
والدین در این زمینه اثری ندارد؛ اما برخی از
علم ا
می‌گویند در فرض مذکور، نذر، با نهی پدر منحل می‌شود.
در هر حال فرزند باید با
زبان خوش و محترمانه با والدین خود صحبت کند و آنها را نسبت به فواید و آثار فراوان
نماز جماعت در تربیت افراد و حفظ آنها از
گناهان و منکرات توجیه نماید.
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:
در فرض مرقوم اگر نذر با
صیغه صحیح شرعی منعقد شده است باید به آن عمل نماید و نهی والدین اثری ندارد.
بر فرزندان
واجب است که نسبت به پدر و مادر دو امر را رعایت نمایند:
اول: نیکی به آن دو، به‌وسیله پرداخت مخارج آنها اگر نیازمند باشند و تأمین لوازم زندگی آنها و برآورده نمودن درخواست‌های ایشان که در مورد شئون زندگی خویش می‌باشد، در حد متعارف و معمول و طبق آنچه
فطرت سالم آن را اقتضا کند و ترک آن زیر پا گذاشتن
محبت های ایشان شمرده شود و این امری است که به اختلاف حال آنها متفاوت می‌باشد.
دوم: همراهی با آنها به نیکی که به‌لحاظ گفتار و کردار به ایشان بدی نکند، اگرچه آنها به او
ظلم کرده باشند و در
روایت است که «اگر تو را بزنند، پس بر آنها پرخاش مکن و بگو: غفرالله لکما (
خداوند شما را بیامرزد)».
آنچه گذشت به‌لحاظ وظیفه فرزند نسبت به والدین و در امور مرتبط به ایشان است؛ اما به‌لحاظ اموری که مربوط به فرزند است و موجب اذیت والدین می‌گردد پس از دو حال خارج نیست:
۱. اینکه اذیت شدن پدر یا مادر از روی دل‌سوزی بر فرزند باشد، پس
حرام است انجام دادن آن فعل که سبب اذیت شود؛ اگرچه او را از این
عمل نهی نکرده باشد.
۲. اینکه اذیت شدن ایشان به‌خاطر خصلت‌های ناپسندشان باشد؛ همانند اینکه خیرخواه فرزندشان نباشند ـ چه به‌لحاظ امور دنیوی و چه به‌لحاظ امور اخروی ـ که در این صورت اذیت شدن والدین به این سبب اثری ندارد و واجب نیست که فرزند
تسلیم این چنین خواسته‌های آنها گردد و از این گفته روشن می‌شود که اطاعت پدر و مادر در امر و نهی‌شان که مربوط به امور شخصی خودشان است، به‌خودی‌خود واجب نیست و خدا داناتر است.
جایز است که فرزند با پدر و مادر خود در مورد نظراتشان که درست نمی‌پندارد، جر و بحث کند؛ اما باید
آرامش و
ادب را در جر و بحث رعایت کند؛ پس به آنها خیره نشود و صدایش را بر آنها بلند نکند و از هرگونه کلمات خشن دوری جوید.
نذر فرزند احتیاجی به اجازه پدر ندارد؛ مگر اینکه کار او مایه آزار پدر باشد که در این صورت
نذر او صحیح نیست.
و توجه داشته باشید در مورد محدودۀ نافرمانی از والدین، هرگاه آنها با مسائل مهم و سرنوشت‌ساز فرزند بدون دلیل کافی مخالفت کنند، جلب
رضایت آنها لازم نیست.
در فرض سؤال نذر با نهی پدر منحل می‌شود؛ اما با زبان خوش و محترمانه با والدین خود صحبت کند و آنها را نسبت به فواید و آثار فراوان
نماز جماعت در
تربیت افراد و حفظ آنها از
گناهان و منکرات توجیه نماید.
باید به نذر عمل کند.
پایگاه اسلام کوئست.
