روابط جنسی سالم میان همسران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: روابط جنسی، روابط سالم، غریزه جنسی، اسلام.
پرسش: حدود روابط جنسی سالم در خانواده بین زن و شوهر از نظر دین مبین اسلام چیست؟
پاسخ: اسلام دین جاوید و جامعی است که برای مسائل فردی و اجتماعی بشر دستوراتی آورده تا
انسان را به
رشد و تعالی برساند.
سعادت مرد و زن تنها با پیروی این دستورات حاصل می‌شود و افراط و تفریط از این اوامر و نواهی الهی باعث انحراف و به هم خوردن تعادل روحی ـ جسمی و در یک کلام ضررهای دنیوی و اخروی می‌گردد. در این میان غریزه جنسی از جمله غرایزی است که اسلام درباره آنها سفارش‌های متنوع و گوناگونی کرده، نه عدم ارضا و سرکوب این
غریزه را توصیه کرده و نه خروج از حد
اعتدال را.
غریزه جنسی با توجه به نیازها و کشش‌های درونی و در چهارچوب
احکام خمسه (
مستحب،
مکروه،
واجب،
حرام و
مباح) بیان شده است.
غریزه جنسی اگر به شکل هوس‌رانی صِرف درآید، خارج از رابطه مورد نظر اسلام است و به همین خاطر است که در اسلام برای این زمان، توصیه به احکام خاصی (مثل دعا، توجه به مکان، توجه به زمان، توجه به حال طرف مقابل و...) شده است. همچنین رابطه جنسی اگر به حدی برسد که به بدن ضرر برساند و باعث ضعف جسمانی و... گردد، از حدود مقبول
دین خارج است، این غریزه باید در حد متناسب و متعادل مصرف گردد تا در جامعه، زن و شوهر با رعایت آن به
عفاف و حیای خود بیفزایند و هرج‌و‌مرج نگاه‌ها و روابط نامشروع در جامعه ریشه‌کن شود و در کل، مایه
آرامش فرد و اجتماع بوده و به بقای نسل کمک کند.
تمایلات جنسی هم در حیوان و هم انسان وجود دارد؛ اما این میل در انسان و حیوان متفاوت است، میل جنسی به شکل یک غریزه که به صورت تکوینی در حیوان قرار داده شده است به منظور بقای نوع می‌باشد؛ اما در انسان
تولید نسل به‌تنهایی موردنظر نیست؛ بلکه ایجاد نسل سالم و پاک و همچنین رسیدن به آرامش روحی و روانی است که برای انسان حاصل می‌شود. همچنین ارضای میل جنسی در انسان برخلاف حیوان همراه با
اراده و
تفکر است و...
این تفاوت‌هاست که ایجاب می‌کند انسان روش خاصی را در ارضای غریزه جنسی خود به‌کار برد، روشی که در چهارچوب ضوابط انسانی قرار گیرد و در این ضوابط مقام و شأن انسانی و پیدایش نسل پاک به طور کامل مراعات شده باشد و در عوض از لذتی که در این موهبت قرار داده شده است، بهره‌مند گردیده و به آرامش روانی مطلوب نائل آید.
اکنون که روشن شد غریزه جنسی باید بر طبق یک سری ضوابط و قواعد انسانی ارضا شود، به بیان نظر اسلام در این باره می‌پردازیم.
دین مبین اسلام برای همه رفتارهایی که انسان‌ها انجام می‌دهند، برنامه و روش خاصی دارد که با
عمل به آنها می‌توان هم از لذت‌های مادی و معنوی
دنیا برخوردار شد و هم به سعادت اخروی رسید.
تعریف «زناشویی» در
فرهنگ لغات این‌گونه بیان شده: به رابطه سالمی می‌گویند که بین زن و مردی که به صورت شرعی و قانونی متعلق به هم می‌باشند، برقرار می‌شود؛ اما آیا همه زن و شوهرها از کم و کیف این رابطه به صورت صحیح مطلع‌اند یا خیر. بیش‌تر آموخته‌های آنها براساس شنیده‌هایشان از دوستان و آشنایان است، بسیاری از زن و شوهرها در این خصوص با یکدیگر به‌راحتی و
آزادی صحبت نمی‌کنند، برای
والدین هم از نگفتنی‌هاست و کم‌تر با فرزندان خود ـ به‌خصوص قبل از ازدواج ـ در این باره صحبت می‌کنند؛ در نتیجه دختران و پسران ما و در واقع
زنان و شوهران آینده اطلاع اندکی در مورد رابطه جنسی در زناشویی دارند.
از نظر
دین اسلام، آمیزش جنسی، عملی پسندیده و
مقدس است که به طور مفصل مورد بحث قرار گرفته است. احادیث بسیاری از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و روایت‌های فراوانی از
ائمه معصومین (علیهم‌السلام) موجود است که آشکارا، امت
مسلمان را به
ازدواج و مباشرت‌های جنسی و سالم دعوت نموده‌اند.
بهره کامل جنسی مبتنی بر یک رابطه منصفانه است:
در صورتی که
زن و مرد به آگاهی کامل برسند، می‌توانند از رابطه جنسی بهترین بهره را بگیرند؛ به شرطی که هیچ‌یک از زوجین نخواهند احساس
مالکیت بر دیگری داشته باشند و در فکر ارضای تقاضاهای خود باشند؛ برعکس هر دو نفر باید سعی کنند تا حداکثر لذت را برای طرف مقابل خود فراهم سازند، در این حالت است که «رابطه جنسی» از یک «رابطه جسمی» پا را فراتر گذاشته و به صورت یک «رابطه عاطفی» و با نشاط درمی‌آید. این رابطه یک اصل مهم دارد، که تلاش یکی، برای ارضای دیگری است؛ یعنی دوطرفه بودن آن، در این صورت مرد و زن به یک
تفاهم کامل و تمام‌عیار می‌رسند.
زوج‌های دانا، در این نوع رابطه‌ها حال یکدیگر را به نحو احسن رعایت می‌کنند. مخصوصاً مردان زیرک، نه‌تنها فقط به خود نمی‌اندیشند، بلکه در پی برآوردن نیاز همسر خود نیز می‌باشند و تا زمانی که همسرشان به اوج لذت و کام‌یابی نرسد، از او جدا نمی‌شوند و خود را کنار نمی‌کشند و سهم لذت بردن را مشتاقانه در نظر می‌گیرند که اگر چنین نکنند، او را به سوی سردمزاجی و بیزاری از این رابطه سوق خواهند داد؛ در نتیجه هر دو نفرشان ناخودآگاه، خویشتن را از این لذت طبیعی و خدادادی، محروم خواهند ساخت.
حضرت
امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «شما باید برای همسرتان آن‌طور آماده شوید که دوست دارید او برای شما آماده شود.».
حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) می‌فرمایند: «بهترین زنان آن‌هایی هستند که هنگام تنها شدن با همسرشان سپر
حیا و شرم را به کناری بگذارند».
پس در بستر خویش و در خلوت هر زوجی، هیچ چیزی شرم‌آور نیست.
خلاصه این‌که زمانی زوجین از یک رابطه جنسی بهره کافی می‌برند و در سایه آن به آرامش پایدار می‌رسند که یک رابطه جنسی منصفانه شکل بگیرد. این رابطه منصفانه شرایطی دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
رابطه جنسی منصفانه ناقص نیست.
رابطه جنسی، هنر ظریفی است که باید درست عمل شود. در غیر این صورت رابطه‌ای که می‌تواند در خدمت تفاهم و مهر و
محبت بیش‌تر قرار گیرد، نتیجة منفی خواهد داشت؛ یعنی زن و مرد را به سمت و سویی انحرافی می‌راند.
اگر به هر دلیلی روابط جنسی سالم بین زن و شوهر ایجاد نشود، یکی از آنها یا هر دو، ناراضی، دلخور و دلزده خواهند شد و در نتیجه اگر سایر شرایط تفاهم فراهم نباشد، امکان فروپاشی زندگی زناشویی و بالاخره جدایی بیش‌تر می‌شود. پس هر یک از زن و شوهر باید متوجه این امر باشند و محروم کردن دیگری از این
عمل یعنی سوق دادن
زندگی به سوی عدم تفاهم.
در یک رابطه منصفانه رضایت طرفین آشکار است.
اصولاً اگر شکل‌پذیری یک رابطه جنسی، براساس مهرورزی بنا شود، طرفین با رضا و رغبت بدان تن در‌می‌دهند.
خشونت در امور جنسی در هیچ مکتب و مذهبی توصیه نشده؛ به‌خصوص
دین اسلام که پایه و اساس آن بر مهربانی و ملاطفت استوار است. در رابطة جنسی، تمایل و رغبت زن را در نظر گرفته است.
حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرمایند: «هرچه
ایمان بنده افزایش یابد، محبتش به
زنان بیش‌تر می‌شود».
بنابراین یک مسلمان
مؤمن، هرگز با خشونت و پرخاشگری با زن که موجودی ظریف و لطیف است، روبه‌رو نخواهد شد. گرچه در اثر خشونت ممکن است یک زن اجباراً
تسلیم این رابطه شود، ولی جسم،
روح و روانش قطعاً آزرده خواهد شد و روح رنجیده، قادر نیست به فرزندان و همچنین شوهرش مهر و محبت کافی بکند. اغلب سردمزاجی‌ها، و تمکین نکردن‌ها، ریشه در رفتار خشونت‌آمیز
مردان دارد.
برای آن زمان مناسب انتخاب می‌شود.
بهترین موقع، ساعت‌های آخر شب است؛ زیرا در این ساعات شرایط مطلوب برای برقراری یک ارتباط مناسب برقرار است و زوجین می‌توانند در
کمال آرامش به اهداف خود دست یابند.
در مکان مناسب و به دور از استرس شکل می‌گیرد.
در یک کلمه می‌توان گفت بهترین مکان، جایی است که هیچ رفت‌و‌آمدی به آن‌جا نباشد، احتمال رفت‌و‌آمد فرزندان و دیگران نیز منتفی باشد و از جهت فیزیکی، راحت و بدون محرک‌های مزاحم باشد.
شرایط جسمانی زوجین فراهم است.
دو سه ساعت پس از صرف غذا، مخصوصاً مردها نباید با معده پر نزدیکی کنند؛ زیرا به جسم خود صدمه زیادی وارد می‌کنند. بعد از
غذا، بیش‌ترین انرژی و گردش خون
انسان به طرف معده سرازیر می‌شود. زن نیز باید از لحاظ جسمانی در شرایط کاملاً مطلوبی باشد و نظافت بدنی کاملاً رعایت شده باشد، ایام بیماری، زمان خوبی برای ارتباط جنسی نیست؛ زیرا بدن آماده نیست، در ایام
عادت ماهانه نیز ارتباط جنسی
حرام است.
شرایط روحی زوجین برای این رابطه آماده است.
مرد و زن از مسئله‌ای رنج نبرند، نگرانی بزرگی نداشته باشند، منتظر خبر ناگواری نباشند، بیش از حد خسته و کوفته نباشند،
هیجان و
اضطراب افراد را ناکام می‌کند، و خلاصه چون اکثراً مرد پیش‌قدم در امور جنسی می‌شود، قطعاً هنگامی اقدام به نزدیکی می‌کند که از نظر روحی آمادگی داشته باشد؛ اما باید این را هم بداند که آیا
زن نیز چنین آمادگی را دارد یا نه؟
زن مثل مرد به‌راحتی و سادگی برای امور جنسی آماده نمی‌شود؛ بنابراین ابتدا شوهر باید او را با رفتارهای کلامی و غیر کلامی آماده کند.
مرد ضمن آماده‌سازی جسمانی زن، او را به آمادگی روحی و عاطفی هم می‌رساند، زن نیز می‌تواند با بیان جملات جذاب و یا با گفتن حرف‌های محبت‌آمیز، مخصوصاً با تکرار جمله «دوستت دارم» و ابراز صمیمیت قلبی همسر، خود را به آمادگی مطلوب برساند.
اسلام دین جاوید و جامعی است که برای مسائل فردی و اجتماعی بشر دستوراتی آورده تا انسان را به رشد و تعالی برساند.
سعادت مرد و زن تنها با پیروی این دستورات حاصل می‌شود و
افراط و تفریط از این اوامر و نواهی الهی باعث
انحراف و به هم خوردن تعادل روحی ـ جسمی و در یک کلام ضررهای دنیوی و اخروی می‌گردد. در این میان غریزه جنسی از جمله غرایزی است که اسلام دربارة آنها سفارش‌های متنوع و گوناگونی کرده، نه عدم ارضا و سرکوب این
غریزه را توصیه کرده و نه خروج از حد
اعتدال را.
غریزه جنسی با توجه به نیازها و کشش‌های درونی و در چهارچوب
احکام خمسه (
مستحب،
مکروه،
واجب، حرام و
مباح) بیان شده است. غریزه جنسی اگر به شکل هوس‌رانی صِرف درآید، خارج از رابطه مورد نظر اسلام است و به همین خاطر است که در اسلام برای این زمان، توصیه به احکام خاصی (مثل
دعا، توجه به مکان، توجه به زمان، توجه به حال طرف مقابل و...) شده است. همچنین رابطه جنسی اگر به حدی برسد که به بدن ضرر برساند و باعث ضعف جسمانی و... گردد، از حدود مقبول دین خارج است، این غریزه باید در حد متناسب و متعادل مصرف گردد تا در جامعه، زن و شوهر با رعایت آن به
عفاف و حیای خود بیفزایند و هرج‌و‌مرج نگاه‌ها و روابط نامشروع در جامعه ریشه‌کن شود و در کل، مایه آرامش فرد و اجتماع بوده و به بقای نسل کمک کند.
۱. صدری، سیدضیاءالدین، آیینه ازدواج و روابط همسران، انتشارات انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۷۳ ش.
۲. پاک‌نژاد، سیدرضا، ازدواج مکتب انسان‌سازی، مؤسسه خیریه علمی و دینی مهدیه اشکذر، یزد.
۳. کیهان‌نیا، اصغر، جوانان و ازدواج، نشر مادر، ۱۳۷۷ ش.
۴. مصطفوی، سیدجواد، بهشت خانواده، انتشارات دارالفکر، ۱۳۷۸ ش.
۵. امینی، ابراهیم، همسرداری، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۸ ش.
۶. کاظمی خلخالی، زین‌العابدین، زناشویی راز خوش‌بختی، نشر محمد، ۱۳۷۶ ش.
سایت‌اندیشه قم، برگرفته از مقاله «روابط جنسی سالم میان همسران»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۸/۱۶.
