حشر کودکان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: کودکان، حشر، روز قیامت، بهشت.
پرسش: بچه‌هایی که در کودکی می‌میرند، در عالم محشر به چه صورتی محشور می‌شوند، با همان سنی که مرده‌اند؟ آیا به بهشت می‌روند؟ بر چه اساسی با آنها برخورد می‌شود؟
پاسخ: در نتیجه باید گفت که مردم در روز محشر و
قیامت با همان سنی که از دنیا رفته‌اند محشور می‌شوند، و اما بچه‌ها بعد از عبور از آزمایشی که در روایت زراره از امام باقر به آن اشاره شده است، هر گروه به پدران خود ملحق می‌شوند.
از قرآن و
روایات می‌توان استفاده کرد که انسان‌ها در همان سنی که از دنیا رفته‌اند، محشور می‌شوند.
(اینکه گفته شد مردم در آخرین سنی که از دنیا رفته‌اند، محشور می‌شوند، در صورتی است که به صورت
انسان محشور شوند؛ چون عدای در
روز قیامت صورت انسانی ندارند؛
چنان‌که در ذیل
آیه ۱۸
سوره نبأ که می‌فرماید: «مردم به طور فوج‌فوج وارد محشر می‌شوند»، حدیثی نقل شده است که شخصی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مورد این آیه سؤال کرد،
رسول خدا گریست و فرمود: سؤال مهمی کردی سپس چنین ادامه داد، مردم در قیامت ده گونه محشور می‌شوند.
۱. شایعه‌سازان، به صورت
میمون.
۲. حرام‌خوران به صورت
خوک.
۳. ربا‌خواران واژگون.
۴.
قاضی ناحق کور.
۵. خود‌خواهان مغرور به صورت کرولال.
۶. عالِم بی‌عمل، در حال جویدن
زبان خود.
۷. همسایه آزار دست‌و‌پا بریده.
۸. خبرچین آویخته به شاخه‌های
آتش.
۹. عیاشان، بدبوتر از مردار.
۱۰.
مستکبران در پوششی از آتش محشور می‌شوند.
) هرچند آيات قرآن به طور کلي به مطلب اشاره دارند، ولي به ضميمه روايات مي توانند دليلي بر موضوع باشند؛ از باب نمونه به سه آيه اشاره مي شود:
بار دیگر در صور دمیده می‌شود، ناگهان آنها از قبرها شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان می‌روند.
از این آیه استفاده می‌شود که با آخرین سنی که از دنیا رفته‌اند، محشور می‌شوند.
«و اینکه رستاخیز آمدنی است، و شکی در آن نیست و
خداوند تمام کسانی را که در قبرها هستند زنده می‌کند».
این آیه هم ظاهرش این است که با همان بدن و همان سنی که از دنیا رفته‌اند، محشور می‌شوند.
آیه‌ای دیگری هم داریم که بر این مطلب دلالت دارد: «روز قیامت، روزی است که
کودکان را پیر می‌کند».
معلوم می‌شود کودک هم بین آنها وجود دارد که طولانی بودن روز قیامت که پنجاه هزار سال است، باعث
پیری آنها می‌شود.
اکنون به چند
روایت اشاره می‌کنیم:
در روایتی چنین می‌خوانیم: «
کَمَا تُبْعَثُونَ تُحْشَرُونَ؛ آن‌چنان که می‌میرید (و در سنی که از دنیا می‌روید) محشور می‌شوید». (به این منبع رجوع شود:
)
در حدیثی از
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمده است:
روز قیامت موقع حساب، خداوند به
جبرئیل دستور می‌دهد که بچه‌های
مؤمنین را به
بهشت وارد کند (
فرشته وحی آنها را به سوی بهشت راهنمایی می‌کند، ولی آنان) دم در بهشت می‌ایستند و داخل نمی‌شوند، از پدران و مادران خود سؤال می‌کنند،
فرشتگان پاسخ می‌دهند که آنها مشغول حساب و
اعمال خود می‌باشند و مانند شما نیستند، آن‌گاه اطفال
مؤمنان فریاد می‌کشند
و گریه می‌کنند، خداوند از جبرئیل سؤال می‌کند و جبرئیل عرض می‌کند: خداوندا تو آگاهی! این صدای بچه‌های مؤمنان است که بدون پدران و مادرشان وارد بهشت نمی‌شوند؛ در نتیجه خداوند به جبرئیل فرمان می‌دهد که از میان مردم دست
والدین آنها را بگیرد و با آنها داخل بهشت کند.
این
حدیث به‌روشنی و صراحت تمام گویای این است که
کودک به همان سنی که از دنیا رفته، یعنی در سن کودکی محشور می‌شود.
در حدیث دیگر
زراره می‌گوید:
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: خداوند در مورد اطفال و کودکان
مشیت و
اراده (خاص) دارد، خداوند کودکان و کسانی را که در
فترت و نبود پیامبر مرده‌اند و سال‌خوردگان و پیرمردانی که در حال زوال
عقل، پیامبر را درک کرده‌اند و ناشنوا و لالی غیر عاقل و دیوانه و ابلهی که عقل ندارند، همه را در روز قیامت جمع می‌کند و هر یکی از آنها بر خدا
احتجاج می‌کند، خداوند فرشته‌ای را به سوی آنان می‌فرستد که آتشی را روشن کند؛ سپس
فرشته دیگری به آنان می‌گوید وارد آتش شوید، هر کس وارد آتش شود، برای او سرد و
سلام گردیده و او را به بهشت می‌برد و هرکسی تخلف و سرپیچی نماید، داخل
جهنم می‌شود.
اين روايت به خوبی استفاده می‌شود که هر کسی به وضع و حال دنيايی خود محشور می‌شود. کودک در سن کودکي پيرمرد در سن پيری، لال و ناشنوا و ديوانه و ابله هر کدام در وضعيت و حال خود وارد محشر می‌شود.
در حديثی آمده که کودکانِ مؤمنين به پدران خود، و اولادِ کفار به پدران خود ملحق می‌شوند؛ و اين مفاد قول خداوند است که فرمود: «
بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ».
به علاوه اینکه عقل و خرد اقتضا می‌کند که
انسان در سنی که از دنیا رفته است محشور شود؛ زیرا بدنی که عصاره و فشرده همه بدن‌های دوران عمر است، در حقیقت همیشه با
روح بوده و از هر جهت تناسب و سنخیت با آن دارد و روح تنها با آن می‌تواند (مأنوس) باشد و این مأنوسیت با آخرین لحظات عمر بدن بیش‌تر خواهد بود؛ لذا جا دارد که انسان در همان سنی که از
دنیا رفته است، محشور شود.
در نتیجه باید گفت که مردم در روز محشر و
قیامت با همان سنی که از دنیا رفته‌اند محشور می‌شوند و اما بچه‌ها بعد از عبور از آزمایشی که در روایت زراره از امام باقر به آن اشاره شده است، هر گروه به پدران خود ملحق می‌شوند.
۱. معاد، محسن قرائتی، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، تمام کتاب.
۲. زندگی جاوید، استاد مطهری، انتشارات صدرا، تمام کتاب.
۳. معاد از نظر روح و جسم، محمد تقی فلسفی، هیئت نشر معارف اسلامی، بخش دوم.
۴. معاد، آیت‌الله دستغیب، انتشارات جزائری، ص۱۴۱.
۵. سرای دیگر، آیت‌الله دستغیب، انتشارات جزائری.
۶. معاد و جهان پس از مرگ، استاد ناصر مکارم شیرازی، مطبوعات هدف، ص۳۳۸ به بعد.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «حشر کودکان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۴/۲۹.
