• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نماز امام حسین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: نماز امام حسین عليه‌السلام، روز جمعه، نیمه شعبان، سید بن طاووس.

پرسش: طریقه خواندن نماز امام حسین ـ عليه‌السلام ـ چه‌گونه است؟

پاسخ:



سید بن طاووس، نمازی را با عنوان نماز امام حسین علیه‌السلام نقل می‌کند که مستحب است در روز جمعه،
[۱] سد بن طاووس، علی بن موسی، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص ۲۶۳ و ۲۷۱، قم، دارالرضی، چاپ اول، ۱۳۳۰ق.
هم‌چنین (با اندک تفاوت در فقره پایانی دعای بعد از آن) در نیمه شعبان کنار ضریح مطهر امام حسین ـ عليه‌السلام ـ
[۲] سید بن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ‌۲، ص ۷۱۴ ـ ۷۱۵، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
خوانده شود.


این نماز چهار (دو نماز دو رکعتی) رکعت می‌باشد که در هر رکعت هرکدام از سوره «حمد» و «توحید» پنجاه مرتبه خوانده می‌شود، و در رکوع ـ پس از ذکر رکوع ـ سوره‌های حمد و توحید، هرکدام ده مرتبه و پس از سر برداشتن از رکوع نیز هرکدام را ده مرتبه و در سجده اول و میان دو سجده (هنگام نشستن) و در سجده دوم نیز هر یک از حمد و توحید ده مرتبه خوانده می‌شود، و پس از پایان چهار رکعت نماز، دعای زیر خوانده شود:




۳.۱ - بخش اول دعا


«اللَّهُمَّ أَنْتَ الَّذی اسْتَجَبْتَ لِآدَمَ و حَوَّاءَ إِذْ قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ، وَ نَادَاکَ نُوحٌ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ نَجَّیْتَهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ، وَ أَطْفَأْتَ نَارَ نُمْرُودَ عَنْ خَلِیلِکَ إِبْرَاهِیمَ فَجَعَلْتَهَا بَرْداً وَ سَلاماً، وَ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِأَیُّوبَ إِذْ نَادَی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فَکَشَفْتَ ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ آتَیْتَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِکَ وَ ذِکْری‌ لِأُولِی الْأَلْبابِ، وَ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِذِی النُّونِ حِینَ نَادَاکَ مِنَ الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَنَجَّیْتَهُ مِنَ الْغَمِّ، وَ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِمُوسَی‌ وَ هَارُونَ دَعْوَتَهُمَا حِینَ قُلْتَ قَدْ أُجِیبَتْ دَعْوَتُکُما فَاسْتَقِیما وَ غَرَّقْتَ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ، وَ غَفَرْتَ لِدَاوُدَ ذَنْبَهُ وَ تُبْتَ عَلَیْهِ رَحْمَةً مِنْکَ وَ ذِکْرَی، وَ فَدَیْتَ إِسْمَاعِیلَ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ بَعْدَ مَا أَسْلَمَ وَ تَلَّهُ لِلْجَبِینِ فَنَادَیْتَهُ بِالْفَرَجِ وَ الرَّوْحِ، وَ أَنْتَ الَّذِی نَادَاکَ زَکَرِیَّا نِداءً خَفِیًّا فَقالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْباً وَ لَمْ أَکُنْ بِدُعائِکَ رَبِّ شَقِیًّا وَ قُلْتَ یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ کانُوا لَنا خاشِعِینَ.

۳.۲ - ترجمه

خدایا! تو همان کسی هستی که دعای آدم و حوا را به اجابت رساندی آن‌گاه که گفتند: «پروردگارا! ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی حتماً از زیان‌کاران خواهیم بود». نوح تو را ندا کرد و تو اجابتش کردی و او و خانواده‌اش را از گرفتاری بزرگ نجات دادی. خاموش کردی آتش نمرود را از ابراهیم خلیل، و آن‌ را سرد و سلامت قرار دادی. تو کسی هستی که دعای ایوب را به اجابت رساندی آن‌گاه که ندا کرد «(پروردگارا!) به من آسیب رسیده است و تویی مهربان‌ترین مهربانان» پس (دعای او را اجابت نمودی و) آسیب وارده بر او را برطرف کردی، و (مجدداً) کسانش را و نظایرِ آنها را همراه آنها به او بخشیدی، تا رحمتی از جانب تو و عبرتی برای خردمندان باشد. تویی که به اجابت رساندی دعای ذوالنون (حضرت یونس) را هنگامی که در (دل‌) تاریکی‌ها ندا درداد که: «معبودی جز تو نیست، منزهی تو، راستی که من از ستم‌کاران بودم»

پس (دعای‌ او را برآورده کردی و) او را از اندوه رهانیدی. تویی که دعای موسی و هارون را اجابت کردی هنگامی که فرمودی: «دعای هر دوی شما پذیرفته شد. پس ایستادگی کنید» و غرق کردی فرعون و قومش را. گناه داوود را آمرزیدی و توبه‌اش را از روی رحمت و اندرز پذیرفتی. فدا کردی برای اسماعیل در ازای قربانی بزرگی‌ پس از آن‌که هر دو تن دردادند (و هم‌دیگر را بدرود گفتند) و (پسر) را به پیشانی بر خاک افکند، و تو او را به گشایش و رحمت ندا کردی. تویی آن خدایی که زکریا او را آهسته ندا کرد پس گفت: «پروردگارا! من استخوانم سست گردیده و (موی‌) سرم از پیری سپید گشته، و ـ ای پروردگار من ـ هرگز در دعای تو ناامید نبوده‌ام» و تو فرمودی: «ما را از روی رغبت و بیم می‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند».

۳.۳ - بخش دوم


وَ أَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لِتَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ، فَلَا تَجْعَلْنِی مِنْ أَهْوَنِ الدَّاعِینَ لَکَ وَ الرَّاغِبِینَ إِلَیْکَ، وَ اسْتَجِبْ لِی کَمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ عَلَیْکَ، فَطَهِّرْنِی بِتَطْهِیرِکَ وَ تَقَبَّلْ صَلَاتِی وَ دُعَائِی بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ طَیِّبْ بَقِیَّةَ حَیَاتِی وَ طَیِّبْ وَفَاتِی وَ اخْلُفْنِی فِیمَنْ أَخْلُفُ، وَ احْفَظْنِی یَا رَبِّ بِدُعَائِی، وَ اجْعَلْ ذُرِّیَّتِی ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً تَحُوطُهَا بِحِیَاطَتِکَ بِکُلِّ مَا حُطْتَ بِهِ ذُرِّیَّةَ أَحَدٍ مِنْ‌ أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

۳.۲ - ترجمه

تویی خدایی که اجابت کردی برای آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند تا بیفزایی بر آنها از فضل خود، پس مرا از خوارترین و پست‌ترین دعا کنندگان و مشتاقان به درگاهت قرار مده و دعایم را به اجابت رسان چنان‌چه دعای آنان را به اجابت رساندی به حق ایشان بر تو، پس مرا پاک گردان به پاکی خودت و نماز و دعایم را به شایستگی بپذیر و و بقیه زندگی و مردنم را گوارا گردان جانشین من باش (سرپرستی کن) کسانی را که بعد از من می‌مانند، و ای پروردگار من! مرا به حق دعایم حفظ کن، و نسلم را نسلی پاکیزه قرار ده و به حمایتت آنها را حمایت کن با هر آن‌چه که‌ نسل هر یک از اولیا و بندگانت را حمایت نموده‌ای، به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.‌

۳.۵ - بخش سوم


یَا مَنْ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیْ‌ءٍ رَقِیبٌ، وَ لِکُلِّ دَاعٍ مِنْ خَلْقِکَ مُجِیبٌ، وَ مِنْ کُلِّ سَائِلٍ قَرِیبٌ، أَسْأَلُکَ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ، الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، وَ بِکُلِّ اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمَاءَکَ، وَ فَرَشْتَ بِهِ أَرْضَکَ، وَ أَرْسَیْتَ بِهِ الْجِبَالَ، وَ أَجْرَیْتَ بِهِ الْمَاءَ، وَ سَخَّرْتَ بِهِ السَّحَابَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ وَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ، وَ خَلَقْتَ الْخَلَائِقَ کُلَّهَا، أَسْأَلُکَ بِعَظَمَةِ وَجْهِکَ الْعَظِیمِ، الَّذِی أَشْرَقَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ، فَأَضَاءَتْ بِهِ الظُّلُمَاتُ، إِلَّا صَلَّیْتَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ کَفَیْتَنِی أَمْرَ مَعَاشِی وَ مَعَادِی، وَ أَصْلَحْتَ لِی شَأْنِی کُلَّهُ، وَ لَمْ تَکِلْنِی إِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ، وَ أَصْلَحْتَ أَمْرِی وَ أَمْرَ عِیَالِی، وَ کَفَیْتَنِی هَمَّهُمْ، وَ أَغْنَیْتَنِی وَ إِیَّاهُمْ مِنْ کَنْزِکَ وَ خَزَائِنِکَ، وَ سَعَةِ فَضْلِکَ الَّذِی لَا یَنْفَدُ أَبَداً، وَ اثْبُتْ فِی قَلْبِی یَنَابِیعَ الْحِکْمَةِ الَّتِی تَنْفَعُنِی بِهَا وَ تَنْفَعُ بِهَا مَنِ ارْتَضَیْتَ مِنْ عِبَادِکَ، وَ اجْعَلْ لِی مِنَ الْمُتَّقِینَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ إِمَاماً کَمَا جَعَلْتَ إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلَ إِمَاماً.

۳.۲ - ترجمه

ای که بر هر چیز نگهبانی و به هر خواسته مخلوقاتت‌ پاسخگویی و به هر درخواست کننده‌ای نزدیکی، از تو می‌خواهم ای که معبودی جز تو نیست، تو زنده و پاینده‌ و یگانه و بی‌نیازی که هرگز نزاده و زاده نشده‌ای،‌ و برای تو هیچ‌گاه شبیه و مانندی نبوده است، و به حق هر نامی‌ که با آن آسمان را بالا برده‌، و زمین را گسترانیدی‌، و کوه‌ها را با آن استوار ساخته، و آب را جاری نمودی‌، و ابر و خورشید و ماه و ستارگان و شب و روز را با آن به خدمت گرفته‌، و همه مخلوقات را آفریدی، از تو می‌خواهم به عظمت ذات بزرگت، که‌ آسمان و زمین در برابر آن درخشید، و به واسطه آن تاریکی‌ها روشن شد، که بر محمد و خاندان‌ پاکش درود فرستی، و دنیا و آخرتم را کفایت کنی‌، و همه کارهایم را اصلاح کنی‌، و مرا چشم بر هم زدنی به خودم وام‌گذاری، و کار خود و خانواده‌ام را اصلاح کنی،‌ و مرا از مشکلات آنان رهایی بخشی، و من و آنان را از گنج و خزائن و لطف وسیع بی‌پایانت به‌ بی‌نیازی رسانی، و چشمه‌های حکمت و دانش را که من و بندگان پسندیده‌ات‌ را به آن سود بخشی در دلم قرار دهی، و در آخر الزمان از پرهیزکاران امامی برایم قرار دهی، همان‌گونه که ابراهیم خلیل را امام قرار دادی.

۳.۷ - بخش چهارم


فَإِنَّ بِتَوْفِیقِکَ یَفُوزُ الْفَائِزُونَ، وَ یَتُوبُ التَّائِبُونَ، وَ یَعْبُدُکَ الْعَابِدُونَ، وَ بِتَسْدِیدِکَ یَصْلُحُ الصَّالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ الْمُخْبِتُونَ، الْعَابِدُونَ لَکَ، الْخَائِفُونَ مِنْکَ، وَ بِإِرْشَادِکَ نَجَا النَّاجُونَ مِنْ نَارِکَ، وَ أَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِخِذْلَانِکَ خَسِرَ الْمُبْطِلُونَ، وَ هَلَکَ الظَّالِمُونَ، وَ غَفَلَ الْغَافِلُونَ.

۳.۲ - ترجمه

پس همانا به توفیق تو رستگاران‌ رستگار شوند، و توبه‌کنندگان توبه کنند، و عابدان عبادت کنند، و به تأیید تو شایستگان نیکوکارِ فروتن پرهیزکار گردند، آنان که تو را عبادت کرده‌، و از تو بترسند، و به هدایت تو نجات یافتگان از آتشت رهایی یافته، و پرهیزکنندگان مخلوقات از آن دوری جستند، و به‌واسطه بی‌توجهیت، یاوه‌گویان زیان دیدند، و ستم‌کاران هلاک شدند، و بی‌خبران غفلت ورزیدند.


۳.۹ - بخش پنجم


اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِی تَقْوَاهَا، فَأَنْتَ وَلِیُّهَا وَ مَوْلَاهَا، وَ أَنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکَّاهَا، اللَّهُمَّ بَیِّنْ لَهَا هُدَاهَا، وَ أَلْهِمْهَا تَقْوَاهَا، وَ بَشِّرْهَا بِرَحْمَتِکَ حِینَ تَتَوَفَّاهَا، وَ نَزِّلْهَا مِنَ الْجِنَانِ عُلْیَاهَا، وَ طَیِّبْ وَفَاتَهَا وَ مَحْیَاهَا، وَ أَکْرِمْ مُنْقَلَبَهَا وَ مَثْوَاهَا، وَ مُسْتَقَرَّهَا وَ مَأْوَاهَا، فَأَنْتَ وَلِیُّهَا وَ مَوْلَاهَا».
[۱۰] سد بن طاووس، علی بن موسی، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص ۲۷۱ ـ ۲۷۴، قم، دارالرضی، چاپ اول، ۱۳۳۰ق.



۳.۲ - ترجمه

خدایا نفسم را تقوا ده، که تو صاحب اختیار و سرپرست و بهترین پاک کننده آنی، خدایا! راه هدایتش را به او بنما، و او را به تقوا وادار، و در هنگام مرگ به لطف و رحمتت بشارتش ده، و او را در بالاترین درجات‌ بهشت فرودآر، مرگ و زندگیش را نیکو گردان، و محل بازگشت و منزلگاه و جایگاه و پناهگاهش را گرامی دار؛ چراکه تو صاحب اختیار و سرپرست آنی.
[۱۱] با استفاده از ترجمه: مکارم شیرازی، ناصر، کلیات مفاتیح نوین‌، ص ۱۰۷۰ ـ ۱۰۷۳، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، چاپ بیست و نهم، ۱۳۹۰ش.



۱. سد بن طاووس، علی بن موسی، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص ۲۶۳ و ۲۷۱، قم، دارالرضی، چاپ اول، ۱۳۳۰ق.
۲. سید بن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ‌۲، ص ۷۱۴ ـ ۷۱۵، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
۳. اعراف (۷)، آیه ۲۳.    
۴. انبیاء (۲۱)، آیه ۸۳.    
۵. انبیاء (۲۱)، آیه ۸۷.    
۶. یونس (۱۰)، آیه ۸۹.    
۷. مریم (۱۹)، آیه ۴.    
۸. انبیاء (۲۱)، آیه ۹۰.    
۹. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ‌۸۸، ص ۱۸۶ ۱۸۷، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    
۱۰. سد بن طاووس، علی بن موسی، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص ۲۷۱ ـ ۲۷۴، قم، دارالرضی، چاپ اول، ۱۳۳۰ق.
۱۱. با استفاده از ترجمه: مکارم شیرازی، ناصر، کلیات مفاتیح نوین‌، ص ۱۰۷۰ ـ ۱۰۷۳، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، چاپ بیست و نهم، ۱۳۹۰ش.



پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار