• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نزدیک شدن بهشت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه: نزدیک شدن بهشت، آشکار شدن جهنم، متقین، گناهکاران.

پرسش: مقصود از نزدیک شدن بهشت برای متقین و آشکار شدن جهنم برای گناهکاران چیست؟

پاسخ:


خدا در این دو آیه شریفه حالت بهشتیان و جهنمیان را توصیف می‌کند و می‌فرماید: «و (در آن روز) بهشت به نزدیک پرهیزکاران آورده می‌شود و دوزخ برای گمراهان آشکار می‌گردد».
[۱] شعراء (۲۶)، آیه ۹۰ ۹۱.    


نزدیک شدن بهشت، یعنی این‌که وقتی شخصی با تقوا از دنیا می‌رود، به او بشارت بهشت داده می‌شود و در قبرش دری از بهشت برای او باز می‌شود و وارد بهشت برزخی می‌شود.

و بروز و ظهور جحیم برای گمراهان بدین معناست که هم‌زمان با مُردن، بلکه قبل از آن و در حال احتضار، فرشتگان عذاب به او وعده آتش می‌دهند. دری از جحیم در قبرش باز شده و قبرش مملو از آتش می‌شود و روح او را با قالب مثالی به جهنم عالم برزخ وارد می‌کنند.
[۲] طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن،‌ ج ۱۰، ص ۵۰، انتشارات اسلام‌، تهران‌، چاپ دوم‌، ۱۳۷۸ش‌.


مفسران درباره علت تفاوت تعبیر از رفتن بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ و جهنم، به نکاتی اشاره کرده‌اند:

۴.۱ - دیدگاه اول

نزدیک شدن بهشت به متقین، اشاره به شرافت آنان دارد؛ زیرا به جای این‌که آنان را به بهشت ببرند، بهشت را به آنان نزدیک می‌کنند؛ اما در مقابل، دوزخ و جهنم برای گناهکاران آشکار می‌شود و بعد برای این‌که آنان را خوار کنند، این افراد را به سمت دوزخ و جهنم می‌کشانند.
[۳] گنابادی، سلطان‌محمد، تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة، ج ۱۰، ص ۱۰۰، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‌، بیروت‌، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.


۴.۲ - دیدگاه دوم

این‌که بهشت به سوی پرهیزکاران می‌آید، از زاویه‌ای دیگر، اشاره به مقام با عظمت و پر ارزش آنان دارد.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۱۵، ص ۲۶۸، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    
به دیگر سخن، این آیه می‌خواهد بگوید که مقام و جایگاه این افراد از بهشت هم بالاتر است و این بهشت است که باید نزد آنها بیاید.
[۵] قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج ۸، ص ۳۳۶، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‌، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.


۴.۳ - دیدگاه سوم

ممکن است نزدیک بودن بهشت، بیان‌کننده این مطلب باشد که رحمت خدا بر غضب او سبقت دارد و رحمتش به بندگان، نزدیک‌تر از خشم او نسبت به آنهاست.
[۶] ثقفی تهرانی، محمد، روان جاوید، ج ۴، ص ۱۱۳، انتشارات برهان‌، تهران، چاپ سوم، ۱۳۹۸ق‌.
[۷] قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج ۸، ص ۳۳۶، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‌، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.



۱. ↑ شعراء (۲۶)، آیه ۹۰ ۹۱.    
۲. ↑ طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن،‌ ج ۱۰، ص ۵۰، انتشارات اسلام‌، تهران‌، چاپ دوم‌، ۱۳۷۸ش‌.
۳. ↑ گنابادی، سلطان‌محمد، تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة، ج ۱۰، ص ۱۰۰، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‌، بیروت‌، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۱۵، ص ۲۶۸، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    
۵. ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج ۸، ص ۳۳۶، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‌، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.
۶. ↑ ثقفی تهرانی، محمد، روان جاوید، ج ۴، ص ۱۱۳، انتشارات برهان‌، تهران، چاپ سوم، ۱۳۹۸ق‌.
۷. ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج ۸، ص ۳۳۶، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‌، تهران، چاپ یازدهم، ۱۳۸۳ش.


پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار