متقین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: متقین،
امام علی علیه‌السلام.
پرسش: تفسیر جمله
حضرت علی ـ علیه‌السلام ـ که در مورد متقین می‌فرماید: «مَشْیُهُم التَّواضُع» چیست؟
پاسخ: جمله «مَشْیُهُم التَّواضُع»،
دوگونه
تفسیر می‌شود:
راه رفتن آنها
متواضعانه است، از میان همه مسائل، مشی و راه رفتن را مطرح فرمود، چرا ؟ پاسخ این پرسش نیاز به تمهید و مقدمه دارد.
اعمال انسان انعکاس و بازتابی از صفات و
حالات درونی او است. در بیماری‌های جسمی این مسئله روشن است، اگر در سطح پوست دانه‌های چرکین پدیدار شوند، نشانگر عدم
صحت فعل و انفعال
کبد است، و اگر
چشم انسان زرد شود، آئینه وجود بیماری در کیسه صفراست؛ همچنان‌که سیاهی و کبودی لب‌ها نشانگر اختلال در کار دریچه های
قلب ، و در نتیجه عدم تصفیه صحیح
خون است. و بالاخره اندکی اختلاف و عدم تعادل در ظاهر، حکایت از اختلال در
باطن می‌کند، این مسئله عیناً در بیماری‌های روحی هم نمایانگر است،
سینه را جلو دادن و سر به
آسمان بلند کردن و پاشنه پاها را بر
زمین کوبیدن، نشانه مرض روحی است.
راه رفتن معقولانه و غیر معقولانه به‌عنوان یک پدیده و نشانه‌ای از سرِ درون، گویای
روح تواضع یا
تکبر است، انسان متکبر در راه رفتن او تکبر و تبخر جلوه‌گر است.
تفسیر دوم این فراز از خطبه، به این شرح است که «مشی» به معنای راه رفتن نیست که آینه درون باشد؛ بلکه معنای اعم دارد که همان خط و مشی، روش و
سیره است.
یعنی برنامه و خط و مشی زندگی
پرهیزکاران در تمام ابعاد، تواضع و فروتنی است، درس خواندن، گفتن، شنیدن، قلم به دست گرفتن،
امر به معروف و
نهی از منکر کردن،
معاشرت و کسب‌و‌کار و همه‌و‌همه اعمال و رفتار او آمیخته با
تواضع است.
پایگاه حدیث نت.
