• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غذا خوردن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: بهترین ذکر، غذا خوردن، بسم الله، الحمدالله.

پرسش: بهترین ذکر هنگام غذا خوردن چیست؟

پاسخ:



در منابع روایی برای خوردن و آشامیدن، آدابی از سوی پیشوایان دین ذکر شده است که ناظر به شروع غذا با نام خدا و پایان غذا با حمد اوست.


روایات در این زمینه چنین می‌گویند:

۲.۱ - روایت اول

امام موسای کاظم ـ علیه‌السلام ـ می‌گوید: پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به علی علیه‌السلام سفارش نمود: یا علی هنگامی که شروع به خوردن غذا نمودی، بسم الله بگو، و هنگام پایان غذا بگو الحمد لله؛ چراکه دو فرشته نگهبانت از تو جدا نمی‌شوند تا حسنات را برایت بنویسند، مگر این‌که خودت آنها را از خویشتن جدا کنی.

۲.۲ - روایت دوم

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: هنگامی که سفره پهن شد، بگو: بسم الله و هنگام آغاز و پایان غذا نیز بسم الله بگو و هنگامی که سفره جمع شد بگو الحمد لله.

۲.۳ - روایت سوم

راوی می‌گوید: هنگامی که غذا برای ما آورده شد، شنیدم که امام کاظم علیه‌السلام می‌فرمود: ستایش خدایی را که برای هر چیزی مقرراتی قرار داد.
به امام گفتم: این غذا هنگامی که آماده و خورده می‌شود چه مقرراتی دارد؟
امام فرمود: مقرراتش این است که هنگام پهن‌شدن سفره با نام خدا شروع کنید و زمان جمع‌ شدن سفره او را حمد و سپاس گویید.

۲.۴ - روایت چهارم

امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود: هنگامی که غذا خوردی یا شربتی نوشیدی، بگو: الحمد لله.

۲.۵ - روایت پنجم

در روایتی دیگر از امام صادق آمده است: خوردن و نوشیدن را با یاد و نام خدا آغاز کن و بعد از پایانش بگو: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ»؛ ستایش پروردگاری را سزاست که غذا را در اختیار بندگانش قرار داد، اما هیچ‌کس به او طعامی تقدیم نخواهد کرد.

۲.۶ - روایت ششم

و نیز حضرتشان می‌فرماید: هنگامی که سفره را در برابر امام سجاد علیه‌السلام می‌نهادند می‌گفت: «اللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّکَ وَ فَضْلِکَ وَ عَطَایَاکَ فَبَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ ارْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَکَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَیْهِ رَزَقْتَ وَ أَحْسَنْت‌ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا لَکَ مِنَ الشَّاکِرِینَ»؛ بار خدایا این از منت و فضل و بخشش توست! آن‌را برای ما پر برکت و گوارا کن و عوضش را به ما ده و چه‌بسا نیازمندانی که به آنان روزی دادی و احسان کردی. بار خدایا! ما را از شکرگزاران قرار ده! و هنگامی که سفره را برمی‌داشتند می‌فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی حَمَلَنَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا عَلَی کَثِیرٍ مِنْ خَلْقِهِ (أَوْ مِمَّنْ خَلَقَ) تَفْضِیلًا»؛ سپاس خدایی را سزاست که ما را در بیابان و دریا گردش داد و از پاکیزه‌ها به ما روزی داد و بر بسیاری از آفریدگانش (یا آنچه آفریده) برتری داد.

۲.۷ - روایت هفتم

امام صادق ـ علیه‌السلام ـ از امام علی علیه‌السلام نقل می‌کند: هنگام خوردن غذا تا می‌توانید خدا را یاد کنید و صدای ناهنجار درنیاورید؛ چراکه طعام، نعمت خدا و بخشی از روزی اوست که شکر و سپاسش بر شما واجب است.

۲.۸ - روایت هشتم

امام صادق از پدر بزرگوارش از حضرت علی علیه‌السلام نقل می‌کند: کسی که هنگام خوردن غذا خدا را یاد کند، هیچ‌گاه از آن غذا مورد سؤال قرار نمی‌گیرد.

۲.۹ - روایت نهم

یا در روایتی دیگر آمده است: هر فردی که غذایی بخورد و بعد از آن بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَطْعَمَنِی هَذَا مِنْ رِزْقِهِ مِنْ غَیْرِ حَوْلٍ مِنِّی وَ قُوَّةٍ»؛ سپاس خدایی را که از روزی خویش این غذا را خوراکم کرد، بدون آن‌که من (مستقلّاً) توانایی این کار را داشته باشم، گناهان گذشته‌اش بخشوده خواهد شد.


آن‌چه از مجموع روایات به دست می‌آید آن است که دست‌کم هنگام آغاز خوردن و نوشیدن باید «بسم الله» و هنگام پایان آن «الحمد لله» گفت.
گفتنی است یاد خدا و سپاس از نعمت‌هایش به هر زبانی که باشد کفایت می‌کند و گفتن عبارت عربی موضوعیت ندارد.



۱. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۱، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۲. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۳، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۳. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۱، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۴. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۵. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۶. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۳، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۷. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال‌الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۳، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۸. برقی، ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‌ ج ‌۲، ص ۴۳۴، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق.    
۹. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ‌۹۵، ص ۱۴، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.    

پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار