خبیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: صفات خداوند، قرآن، حدیث.
پرسش: صفت خبیر خداوند، در لغت و
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «خبیر (آگاه)»، در لغت به معنای فاعل از مادّه «خبر» است که دلالت بر
علم دارد. پس خبیر به معنای «داناست».
ابن اثیر بر این باور است که خبیر، به معنای کسی است که به آنچه بوده و آنچه خواهد بود، داناست و آگاه به حقیقت اشیاست.
در پرتو این سخن، ملاحظه می‌شود که در نام خبیر، عنایت به مطلق بودن علم است.
قرآن کریم، صفت «خبیر» را در کنار صفت «
لطیف»، پنج بار و در کنار صفت «
حکیم»، چهار بار و با صفت «
علیم» نیز چهار بار، ذکر کرده است. این کتاب آسمانی، آگاه بودن خداوند (عزّوجلّ) به انسان و به اعمال او و گناهانش را در سی موضع، بیان کرده است؛ لیکن صفت خبیر، بدون هم‌راهی با صفتی دیگر، تنها در یک مورد در
آیه چهاردهم
سوره فاطر، آمده است.
صفت خبیر در احادیث به معنای «کسی که چیزی از چنگ
[دانش
] او در نمی‌رود و از او فوت نمی‌گردد» و «کسی که راز و پنهان‌تر از آن را می‌داند»، آمده که بر دانش مطلق و ژرف، دلالت دارد.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «خبیر» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲.
