اهمیت اعتقاد به معاد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: معاد، روز حساب، اعتقاد به معاد، سعادت.
پرسش: چرا اعتقاد به معاد و روز حساب تا این اندازه دارای اهمیت است؟
پاسخ: اعتقاد به زندگی اخروی در صورتی میتواند نقش خود را در جهت دادن به رفتارهای فردی و اجتماعی ایفا کند که نوعی رابطه علیت، بین فعالیتهای اینجهانی و
سعادت و شقاوت آنجهانی پذیرفته شود و دستِکم نعمتها و عذابهای اخروی به عنوان
پاداش و کیفر برای رفتارهای شایسته و ناشایسته این
جهان شناخته گردد و الّا در صورتی که چنین پنداشته شود که سعادت اخروی را میتوان در همان جهان کسب کرد ـ همچنان که بهرههای دنیوی را میتوان در این جهان به دست آورد ـ اعتقاد به زندگی اخروی، نقش تعیینکننده خود را در رفتارهای اینجهانی، از دست خواهد داد؛ زیرا طبق این پندار میتوان گفت که در این
دنیا باید برای تحصیل سعادت دنیوی کوشش کرد و برای رسیدن به سعادت اخروی باید پس از
مرگ در همان عالم آخرت به تلاش پرداخت.
از مهمترین ویژگیهای روانی و فطری انسان میل به شناختن حقایق و اطلاع از واقعیتهاست که از آغاز کودکی در هر انسانی ظاهر میشود و تا پایان عمر ادامه دارد، همین فطرت حقیقتجویی که گاهی «حس
کنجکاوی» نامیده میشود، میتواند
انسان را وادار کند تا درباره مسائلی که در چهارچوب
دین مطرح میشود بیندیشد و درصدد شناختن دین حق برآید.
و عامل دیگر در این راستا، دستیابی به منفعت و مصلحت و ایمنی از زیان و خطر از سوی دیگر است. بنابراین شخص درصدد تحقیق دین برمیآید تا به حقیقت برسد و کسب منفعت کند.
از سوی دیگر عقاید و اندیشههای بنیادی، پایه و اساس هر نظام ارزشی و هر
ایدئولوژی منسجم را تشکیل میدهد و آگاهانه یا نیمهآگاهانه در شکلگیری رفتار انسانها اثر میگذارد؛ ازاینروی برای برقراری و تحکیم نظام ارزشی و رفتاری اسلام باید مبانی عقیدتی آن، که ریشههای این درخت تنومند و پربرکت به شمار میآید، در دلها پابرجا شود تا همواره میوههای شیرین و گوارایش را به بار آورد و
سعادت و خوشبختی دو جهان را تأمین کند و یکی از مهمترین مسائل در این وادی همانا مسئله معاد است و اینکه سرانجام انسان چه خواهد شد.
پرواضح است که اگر به این سؤال اساسی و مهم پاسخ کافی و مناسب داده نشود و انسان دارای اعتقادی صحیح نگردد، به گمراهی و ضلالت کشانده خواهد شد و از همین جاست که اعتقاد به معاد به عنوان یکی از ارکان و اصول دین دارای اهمیت و ویژگی بسیار زیادی است.
در همین باره خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم میفرماید: «
اِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا اِنَّهُ یَبْدَاُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ... بازگشت همه شما به سوی اوست، وعده خدا حق است، اوست که آفرینش را آغاز میکند؛ سپس آن را باز میگرداند...» .
شناخت هدف نهایی زندگی و مسئله
معاد، نقش اساسی را در جهت دادن به فعالیتها و انتخاب و گزینش کارها ایفا میکند و در واقع عامل اصلی در تعیین خطمشی زندگی را نوع نگرش و بینش انسان نسبت به حقیقت خود و
کمال سعادتش تشکیل میدهد و کسی که حقیقت خود را تنها مجموعهای از عناصر مادی و فعل و انفعالات پیچیده آنها میپندارد و
حیات خود را منحصر به چند روزه زندگی دنیا میانگارد و لذت و سعادت و کمالی را ورای بهرههای مربوط به همین زندگی نمیشناسد، رفتارهای خود را به گونهای تنظیم میکند که تنها نیازهای دنیوی و خواستههای اینجهانیاش را تأمین کند؛ اما کسی که حقیقت خود را فراتر از پدیدههای مادی میداند و
مرگ را پایان زندگی ندانسته، آن را نقطه انتقال از جهانی گذرا به جهان جاودانی میشناسد و رفتارهای شایسته خود را وسیلهای برای رسیدن به سعادت و کمال ابدی میشمارد، برنامه زندگیاش را به گونهای طرح و اجرا میکند که هر چه بیشتر و بهتر برای زندگی ابدیاش سودمند باشد و از سوی دیگر، سختیها و ناکامیهای
زندگی دنیا، او را دلسرد و ناامید نمیکند و از تلاش در راه انجام وظایف و کسب سعادت و کمال ابدی باز نمیدارد.
تأثیر این دو نوع
انسانشناسی، منحصر به زندگی فردی نیست؛ بلکه در زندگی اجتماعی و رفتارهای متقابل افراد نسبت به یکدیگر نیز تأثیر بسزایی دارد و اعتقاد به حیات اخروی و
پاداش و کیفر ابدی، نقش مهمی را در رعایت حقوق دیگران و
احسان و
ایثار نسبت به نیازمندان بازی میکند و در جامعهای که چنین اعتقادی زنده باشد، برای اجرای قوانین و مقررات عادلانه و جلوگیری از
ظلم و تجاوز به دیگران، کمتر نیاز به اعمال زور و فشار خواهد بود.
و طبعاً در صورتی که این اعتقاد، جهانی و همگانی شود، مشکلات بینالمللی هم به صورت چشمگیری کاهش خواهد یافت.
با توجه به این نکات مهم، اهمیت مسئله معاد و ارزش پژوهش و تحقیق درباره آن روشن میشود و حتی اعتقاد به
توحید، بهتنهایی (و بدون اعتقاد به معاد) نمیتواند تأثیر کامل و گستردهای در بخشیدن جهت مطلوب به
زندگی داشته باشد و از اینجا راز اهتمام
ادیان آسمانی ـ و به ویژه
دین مقدس اسلام ـ به این اصل اعتقادی و تلاش فراوان انبیای الهی برای راسخ کردن این عقیده در دلهای مردم
آشکار میشود.
مطلب مهمی که ذکر آن ضروری به نظر میرسد این است که، اعتقاد به زندگی اخروی در صورتی میتواند نقش خود را در جهت دادن به رفتارهای فردی و اجتماعی ایفا کند که نوعی رابطه علیت، بین فعالیتهای اینجهانی و سعادت و شقاوت آنجهانی پذیرفته شود و دستِکم نعمتها و عذابهای اخروی به عنوان پاداش و کیفر برای رفتارهای شایسته و ناشایسته این جهان شناخته گردد و الّا در صورتی که چنین پنداشته شود که
سعادت اخروی را میتوان در همان
جهان کسب کرد ـ همچنان که بهرههای دنیوی را میتوان در این جهان به دست آورد ـ اعتقاد به زندگی اخروی، نقش تعیینکننده خود را در رفتارهای اینجهانی، از دست خواهد داد؛ زیرا طبق این پندار میتوان گفت که در این
دنیا باید برای تحصیل سعادت دنیوی کوشش کرد و برای رسیدن به سعادت اخروی باید پس از مرگ در همان عالم آخرت به تلاش پرداخت!
بنابراین اعتقاد به
معاد و روز بازپسین اهمیت بس والایی دارد که فواید زیادی بر آن مترتب میگردد که میتوان برخی از آنها را به صورت زیر برشمرد:
۱. پاسخگویی به حس
کنجکاوی و حقیقتیابی که از درون
انسان سرچشمه میگیرد.
۲. تحکیم نظام ارزشی و رفتاری اسلام در جهت ایجاد یک
ایدئولوژی منسجم و عمیق.
۳. رسیدن به سعادت نهایی و کامل که همه نیازهای انسان را پاسخگو باشد.
۴. جلوگیری از بیفایده بودن و باطل بودن آموزهها و عقاید دینی.
۵. تأثیر شگرف و ریشهای در وارستگی انسان و جلوگیری از
دنیازدگی و لغزش و
خطا.
۶. بیرون راندن محبتهای کاذب از دل و جایگزینی محبت حقیقی یعنی عشق به خدا در آن.
۷. آماده کردن و انگیزش انسان برای مجاهده و پیکار همه جانبه در راه خدا و
جهاد.
۸.
محاسبه و
مراقبه دائمی و
تزکیه کامل در پرتو یاد معاد و
قیامت و جلوگیری از
هواپرستی.
۹. جلوگیری از حس کینهتوزی و
انتقامجویی در مورد افرادی که به او ظلم کردهاند.
۱. معاد در قرآن، ج۴، آیتالله جوادی آملی.
۲. آموزش عقاید، آیتالله مصباح یزدی.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «اهمیت اعتقاد به معاد»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۴/۲۳.