عذاب شیعیان گنهکار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
عذاب ،
شیعیان ،
برزخ ،
قیامتپرسش: عذاب و عقاب شیعیان گناهکار در کجا است؟ در دنیا، یا در برزخ، و یا در قیامت؟ و یا در هر سه مکان؟
پاسخ:
در اصطلاح
فرقه شناسی، شیعه به کسانی گفته می‌شود که به
امامت و
خلافت بلا فصل
علی علیه‌السلام معتقدند و بر این
عقیده‌اند که امامت او از طریق
نص جلی یا خفی( نص جلی یعنی تصریح شود به امامت فرد یا افرادی همراه با ذکر نام آن‌ها؛ ولی نص خفی که
زیدیه به آن معتقد می باشند به این صورت است که تنها صفات و شایستگی های
امام بیان شود و فرد یا افراد خاصی به عنوان امام تعیین نشوند.) ثابت شده است و امامت، حق او و فرزندان او است.
با این حال از روایات
ائمه چنین برمی‌آید که شیعه بودن، صرفاً انتساب به یک مذهب در عرض سایر فرقه‌های
مذهبی نیست، بلکه شیعه
اهل بیت علیهم‌السلام کسی است که دارای
عفت بوده و در راه خدا کوشش و
جهاد کند؛ چنین کسی شیعه ائمه است؛ از جمله
امام صادق علیه‌السلام می فرماید:
«از مردم پست دوری کن، همانا شیعه علی کسی است که عفت شکم و
فرج (شهوت جنسی) داشته باشد (و آن‌ها را از
حرام و
شبهه نگه دارد) و سخت بکوشد و جهاد کند و برای خالقش عمل کند و به
ثواب او امیدوار باشد و از عقابش بترسد. اگر این گونه مردمی را دیدی بدان که آن‌ها شیعه جعفرند.
آن‌چه که مسلم است؛ این است که تمام اعمال انسان مورد
محاسبه قرار می‌گیرد و همه به
پاداش و
کیفری که مستحق آن است می‌رسند؛ منتها مجازات انسان‌ها بر حسب
گناهانی که انجام داده‌اند و بنا بر
مصلحت خداوند متعال، گاهی به واسطه سختی و بلایایی که در
دنیا می‌بینند و گاهی در هنگام
مرگ و سختی
قبض روح و گاهی در
برزخ (عالم
قبر ) صورت می‌گیرد و اگر باز هم گناهان آن‌ها زیاد بود، بعد از قیامت، به دوزخ رفته و جزای اعمال خود را خواهد دید؛ چنان‌چه روایات زیادی نیز بر این سخن دلالت دارد، اما افرادی که اعمال نیکی در این دنیا داشته‌اند تا ابد در
جهنم نمی‌مانند، بلکه بعد از مجازات به
بهشت خواهند رفت.
شیعیان هم از این
وعده و
وعیدها استثنا نخواهند بود؛ زیرا لسان روایات در هیچ جا مسلمان و شیعه بودن را قیدی برای کیفر اعمال قرار نداده است.
در
اصول کافی از
جابر چنین نقل شده است:
«
امام باقر علیه‌السلام به من فرمود:ای جابر! آیا کسی که ادعای
تشیع می‌کند، او را بس است که از
محبت ما خانواده، دم زند؟ به خدا شیعه ما نیست، جز آن که از خدا پروا کند و او را
اطاعت نماید، ای جابر! ایشان شناخته نشوند، جز با فروتنی،
خشوع ،
امانت ، بسیاری
یاد خدا ،
روزه ،
نماز ، نیکی به پدر و مادر، مراعات همسایگان
فقیر ، مستمند، قرض داران،
یتیمان و راستی گفتار و... ای جابر! به راه های مختلف مرو، آیا برای مرد کافی است که بگوید، من علی را دوست دارم و از او پیروی می‌کنم، و با وجود این فعالیتی نکند؟! پس اگر بگوید: من
رسول خدا صلوات‌الله‌علیه را دوست دارم- با آن که رسول خدا بهتر از علی علیه‌السلام است- سپس از
رفتار او پیروی نکند و به
سنتش عمل ننماید، محبتش به
پیغمبر به او هیچ سودی ندهد، پس از خدا پروا کنید و برای آن‌چه نزد خدا است عمل کنید، خدا با هیچ کس خویشی ندارد، دوست‌ترین بندگان خدای عز و جل (و گرامی ترینشان نزد او)، با
تقواترین و مطیع‌ترین آن‌ها است. ای جابر! به خدا جز با اطاعت به خدای تبارک و تعالی
تقرب نمی‌توان جست و همراه ما برات آزادی از دوزخ نیست و هیچ کس بر خدا
حجت ندارد، هر که مطیع خدا باشد دوست ما و هر که نافرمانی خدا کند دشمن ما است،
ولایت ما جز با عمل کردن به
ورع به دست نیاید.
در
روایات معراجیه به موارد بسیاری برمی‌خوریم که
رسول اکرم صلوات‌الله‌علیه می‌فرماید: گروه‌های گوناگونی از امت خودم را، اعمّ از زن و مرد، در حالت‌های مختلف از عذاب دیدم که به موجب گناهان مختلف، معذّب بودند.
با این بیان روشن می‌شود که هم از نظر آیات
قرآن مجید و هم از نظر روایات
اسلامی ، این مطلب قطعی است که گناهکار به عذاب الهی معذّب خواهد بود؛ گو این که وقتی دارای
ایمان باشد سرانجام به
رستگاری نهایی و خلاصی از
دوزخ نائل می‌گردد، ولی ممکن است نجات او پس از سال‌ها چشیدن رنج و عذاب باشد.
روایاتی که در مورد
شفاعت همه شیعیان وجود دارد، با این دسته از روایات که می‌گوید همه انسان‌ها بر حسب اعمالشان محاسبه می‌شوند قابل جمع است.
می‌توان این دو دسته روایات را چنین توجیه کرد که شیعیان
عاصی ، بعد از پاک شدن در دنیا به وسیله مجازات و اجرای
حد و
قصاص ،
یا به وسیله عذاب‌هایی که در قبر و عالم برزخ می‌بینند سرانجام با شفاعت، وارد بهشت می‌شوند. چنان که امام صادق علیه‌السلام در جواب سؤالی که در مورد بهشت رفتن شیعیان عاصی شده است می‌فرمایند:...
سوگند به خدا که همه وارد بهشت می‌شوند. راوی می‌گوید: به امام گفتم فدایت گردم، آیا اگر
گناهان کبیره زیادی مرتکب شده باشند باز هم وارد بهشت می‌شوند، حضرت فرمود: در قیامت همه شان به وسیله شفاعت پیامبر صلوات‌الله‌علیه و جانشینان وی وارد بهشت می‌شوند، ولی من به خدا در برزخ درباره شما بیمناکم. راوی می‌گوید: عرض کردم: برزخ چیست؟ امام فرمود: برزخ همان قبر است، از زمان مرگ تا روز قیامت.
بنابراین همه انسان‌ها بر حسب اعمالشان کیفر و پاداش داده می‌شوند و این مسلم است، حال گاهی در دنیا، گاهی در برزخ و گاهی در
آخرت . اما روایاتی که در آن‌ها گمان می‌شود شیعیان بدون مجازات اعمال و کردار بدشان وارد بهشت می‌شوند، در کنار روایات دیگر، به درستی قابل
تفسیر است، چنان‌چه امام صادق علیه‌السلام بین آن‌ها جمع کردند و فرمودند: «همه شیعیان در قیامت وارد بهشت می‌شوند... به خدا قسم من نگران شما نیستم جز برای عالم برزخ شما». طبق روایت امام صادق علیه‌السلام، واژه شیعه را هر گونه که معنا کنیم باز این یقینی است که هر کس به سزای اعمال خود خواهد رسید.
ناگفته نماند که شیعه باید محبت واقعی به اهل بیت داشته باشد که خود یکی از بزرگ‌ترین اعمال است و
بدیهی است فردی که چنین حب واقعی در دلش باشد به اندازه‌ای گناه نمی‌کند که علاوه بر مجازات دنیوی و برزخی، مستوجب عذاب اخروی نیز گردد و باید دانست که تنها اعلام رسمی شیعه بودن، با رفتاری مستمر بر خلاف دستورات اهل بیت علیهم‌السلام، همخوانی نداشته و چنین فردی را اصولاً نمی‌توان شیعه نامید.
پایگاه اسلام کوئست
