• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سحری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: سحری خوردن، افطاری، ماه رمضان، روزه.
پرسش: آیا حدیث یا روایتی در مورد خوردن سحری وجود دارد؟ می‌خواهم بدانم خوردن سحری در آن زمان معمول و امر عادی بوده، یا کسی که قصد روزه گرفتن داشت، فقط شام می‌خورد، یا افطار می‌کرد و تا افطار روز بعد چیزی نمی‌خورد؟
پاسخ:



در منابع روایی ما فصلی وجود دارد با عنوان «استحباب خوردن سحری». آنچه از مجموع روایات موجود در این باب استفاده می‌شود، این است که خوردن سحری برای روزه ماه رمضان مستحب است و از آنجا که پیشوایان دین احکامی را که برای پیروان خود بیان می‌کردند، خود در درجه اول بدان‌ها ملتزم بودند، می‌توان فهمید که خوردن سحری در آن روزگاران مرسوم بود و پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ و مسلمانان و مؤمنان با سحری روزه می‌گرفتند.


در این مختصر به چند نمونه از احادیث در این زمینه اشاره می‌شود.

۲.۱ - ۱. حدیثی از پیامبر

«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ السَّحُورُ بَرَکَةٌ، لَا تَدَعْ أُمَّتِی السَّحُورَ وَ لَوْ عَلَی حَشَفَةٍ»؛ رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: سحری برکت است و امت من سحری را ترک نمی‌کنند؛ اگرچه با خرمای خشکیده‌ای باشد.

۲.۲ - ۲. حدیثی دیگر از پیامبر

«و قال النبی ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ تعاونوا بأکل السحور علی صیام النهار و بالنوم عند القیلولة علی قیام اللیل»؛‌
پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: از خوردن سحری برای روزه روز و از خواب قیلوله برای شب زنده‌داری کمک بگیرید.

۲.۳ - ۳. حدیثی از امام صادق

«و قال ـ علیه‌السلام ـ لو أن الناس تسحروا ثم لم یفطروا إلا علی الماء لقدروا علی أن یصوموا الدهر»؛ امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود: اگر مردم سحری می‌خوردند و آن‌گاه جز با آب افطار نمی‌کردند، هر آینه می‌توانستند تمام روزگارشان را روزه بگیرند.

۲.۴ - برتری سحری نسبت به افطاری

آنچه در این روایت، به‌ویژه در خور توجه است، اهمیت و برتری سحری نسبت به افطاری است؛ یعنی اگر انسان سحری کامل بخورد و روزه خود را فقط با آب افطار کند، اگر تمام عمر چنین روزه بگیرد، احساس ضعف و ناتوانی نخواهد نمود.

۲.۵ - ۴. حدیثی دیگر از امام صادق

«و سأله أبوبصیر عن السحور لِمَنْ أَرَادَ الصَّوْمَ أَ وَاجِبٌ هُوَ عَلَیْهِ فَقَالَ لَا بَأْسَ بِأَنْ لَا یَتَسَحَّرَ إِنْ شَاءَ وَ أَمَّا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ أَنْ یَتَسَحَّرَ نُحِبُّ أَنْ لَا یَتْرُکَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ»؛‌ از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ درباره «سحری» برای کسی که قصد روزه گرفتن دارد، سؤال شد که آیا خوردن سحری بر او واجب است؟ آن‌ حضرت فرمود: اگر بخواهد بدون سحری روزه بگیرد، اشکالی ندارد؛ اما در ماه رمضان بهتر آن است که از سحری استفاده کند. ما خوش داریم که آن (خوردن سحری) در ماه رمضان ترک نشود.

۲.۶ - ۵. روایتی از امام علی

«و روی عن أمیرالمؤمنین ـ علیه‌السلام ـ عن النبی ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ أنه قال‌:إن الله تبارک و تعالی و ملائکته یصلون علی المستغفرین و المتسحرین بالأسحار فلیتسحر أحدکم و لو بشربة من ماء»؛ امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السلام ـ از پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نقل می‌فرماید: خداوند تبارک و تعالی و فرشتگانش بر کسانی که در سحرها آمرزش می‌طلبند و سحری تناول می‌کنند، درود می‌فرستند؛ پس هر یک از شما سحری تناول کنید، اگرچه با شربتی از آب باشد.
اینها نمونه‌های از احادیثی است که بیانگر فضیلت خوردن غذا و نوشیدنی به‌ویژه در سحرهای ماه مبارک رمضان است.


مسئله سحری خوردن به اندازه‌ای اهمیت دارد که مردی از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ پرسید: آیا می‌توانم غذا بخورم، درحالی‌که درباره طلوع فجر شک دارم؟! امام فرمود: بخور تا زمانی که شک نداشته باشی؛ یعنی به خوردن سحری ادامه ده، تا زمانی که یقین به فجر ( اذان صبح) پیدا کنی.


بنابراین پیشوایان دین، مردم مسلمان را به خوردن غذا برای گرفتن روزه ـ به‌ویژه در ماه مبارک رمضان ـ تشویق می‌کردند؛ به‌گونه‌ای که حتی نوع غذای آن‌ را نیز پیشنهاد داده‌اند: «و أفضل السحور السویق و التمر و مطلق لک الطعام و الشراب إلی أن تستیقن طلوع الفجر»؛ بهترین غذا برای سحری، سویق
[۱۱] آرد بو داده‌ شده.
و خرما ست و خوردنی و نوشیدنی برای تو آزاد است، تا زمانی که یقین کنی که فجر طلوع نمود.
[۱۲] . برای آگاهی بیشتر در این موضوع، ر. ک: کافی، ج ۴، ص ۹۴، «بَابُ أَنَّهُ یُسْتَحَبُّ السَّحُور»؛ من لا یحضره الفقیه، ج ‌۲، ص ۱۳۵،«بَابُ ثَوَابِ السَّحُور»؛ وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۲،



۱. کلینی، کافی، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۴، ص ۹۵، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۲. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.    
۳. حر عاملی، وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۳، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق.    
۴. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۶، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.    
۵. حر عاملی، وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۴، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق.    
۶. حر عاملی، وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۵، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق.    
۷. کلینی، کافی، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۴، ص ۹۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۸. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۶، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.    
۹. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۶، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق؛ «و سأل رجل الصادق علیه‌السلام فقال‌ آکل و أنا أشک فی الفجر فقال کل حتی لا تشک».‌    
۱۰. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۶، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.‌    
۱۱. آرد بو داده‌ شده.
۱۲. . برای آگاهی بیشتر در این موضوع، ر. ک: کافی، ج ۴، ص ۹۴، «بَابُ أَنَّهُ یُسْتَحَبُّ السَّحُور»؛ من لا یحضره الفقیه، ج ‌۲، ص ۱۳۵،«بَابُ ثَوَابِ السَّحُور»؛ وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۲،
۱۳. کلینی، کافی، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ۴، ص ۹۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.    
۱۴. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح، غفاری، علی‌اکبر، ج ‌۲، ص ۱۳۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.    
۱۵. حر عاملی، وسائل ‌الشیعة، ج ۱۰، ص ۱۴۲، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق؛ «بَابُ اسْتِحْبَابِ السَّحُورِ لِمَنْ یُرِیدُ الصَّوْمَ وَ تَأَکُّدِهِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ عَدَمِ وُجُوبِه».    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : روزه | فقه




جعبه ابزار