• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تلاوت قرآن مجید

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: فواید تلاوت قرآن، تلاوت قرآن کریم، تکلم به خدا، هدایت قرآن، ترک گناهان؛ استجابت دعا.

پرسش: فواید تلاوت قرآن چیست؟

پاسخ: فواید تلاوت قرآن عبارت‌اند از: تکلم با پروردگار؛ بهره‌گیری از هدایت‌ قرآن؛ تشویق به کسب ویژگی‌های لازم جهت بهره‌وری از قرآن؛ تصمیم بر ترک گناهان؛ استجابت دعا؛ عامل نورانیت و ملکوتی شدن انسان.



قرآن برترین و مهم‌ترین نعمتی است که خداوند به انسان ارزانی داشته است؛ چنان‌که در آیات نخستین سوره الرحمن می‌فرماید: «الرحمن، علّم القرآن، خلق الانسان، علّمه البیان».

انسان تنها در سایه تعلیم خداوند و دریافت و تلقی قرآن به کمال نهایی خود می‌رسد.
[۲] جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، چ ۳، ۱۳۸۱، ج ۱۳، ص ۲۳.



چون قرآن سرچشمه همه مواهب و وسیله وصول به هر نعمت اعم از مادی و معنوی است و با اینکه در واقعیت خلقت انسان بر نزول قرآن تقدم دارد، ولی خداوند به خاطر اهمیت قرآن در این آیات آن را مقدم داشته است.
[۴] جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، ج ۱۳، ص ۲۳، قم، مرکز نشر اسراء، چ ۳، ۱۳۸۱.

یکی از اساسی‌ترین مأموریت‌های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله تلاوت قرآن بر مردم است. تا از فروغ آن شعله گیرند و از چشمه آب حیاتش جرعه‌ها نوشند. بنابراین اولین مرحله بهره‌مندی از قرآن تلاوت آیات آن است، به‌اختصار پاره‌ای از خواص تلاوت قرآن را بیان می‌کنیم:


تلاوت قرآن فایده‌هایی را دربر دارد که عبارت‌اند از:

۳.۱ - تکلم با پروردگار

قرآن نامه پروردگار است و راه انس با او خواندن نامه اوست؛ زیرا به فرمایش امام صادق علیه‌السلام: خداوند خود را در کلامش به مردم نشان داده است.

۳.۲ - بهره‌گیری از هدایت‌ قرآن

تلاوت قرآن مسیر هدایت و تکامل معنوی را هموار می‌سازد؛ زیرا به وسیله تلاوت قرآن با اوامر و نواهی و دستورات خدا آشنا شده و سعی می‌کنیم به آن‌چه فرموده عمل کنیم و از آن چه نهی کرده، دوری جوییم. مؤمنان راستین تلاوت قرآن را مقدمه عمل می‌دانند. امام صادق علیه‌السلام تلاوت راستین را عبرت‌گیری از قرآن، گردن نهادن به اوامر و عمل کردن به احکام آن می‌دانند.

۳.۳ - تشویق به کسب ویژگی‌ها

تشویق به کسب ویژگی‌های لازم جهت بهره‌وری از قرآن، فایده دیگر تلاوت قرآن است.
قرآن هدایت ویژه خود را مخصوص تقوا پیشگان می‌داند. این پرواپیشگان آراسته به صفتی چون شب زنده‌داری، خشوع در عبادت، صبر در سختی‌ها، عفو و گذشت، امانت‌داری، شاکر نعمت‌های الهی و... هستند.
تلاوت‌کننده قرآن با خواندن این صفات و تفسیرشان در روایات امامان ـ علیهم‌السلام ـ آراسته شدن به این خصال را طلب می‌کند.

۳.۴ - تصمیم بر ترک گناهان

انسان در پرتوی تلاوت قرآن، لذت فهم آیات آن را می‌جشد و هنگام مواجهه با موانع فهم قرآن، بر رفع آن عزم خود را مصمم می‌کند. یکی از اساسی‌ترین موانع فهم قرآن آلوده بودن دل انسان به زنگار گناه است؛ بنابراین انسان با تلاوت قرآن از گناه نیز دوری می کند.

۳.۵ - استجابت دعا

انس دائم با قرآن، برای قاری، شرافتی را فراهم می‌آورد و به حرمت این هم‌نشینی و رفاقت نیازهای معیشتی و مادی او را برطرف می‌کند. امام جعفر صادق علیه‌السلام از قول خداوند می‌فرماید: «هر‌کس به‌جای درخواست از من، به ذکر من مشغول شود به او بالاترین مقداری را می‌بخشم که به هر که از من درخواست نماید می‌دهم».
[۱۱] قی پورفر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، ص ۷۴، اسوه.


۳.۶ - عامل نورانیت

تلاوت قرآن باعث نورانیت انسان و ملکوتی شدن او می‌شود.

۳.۶.۱ - روایتی از پیامبر

«رسول اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ در سفارشی به ابوذر می‌فرماید: «علیک بتلاوه القرآن و ذکر الله کثیراً فانّه ذکرٌ لک فی السماء و نورٌ لک فی الارض؛ بر تو باد به تلاوت قرآن و زیارت در یاد خدا؛ زیرا تلاوت قرآن باعث یاد تو در ملکوت و مایه نورانی شدن تو در زمین است».
[۱۲] جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، ص ۲۴۸، مرکز نشر اسراء، چ ۲، ۱۳۷۹.




۱. قرآن در قرآن، ج ۱، آیت الله جوادی آملی.
۲. پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، ولی‌الله نقی پورفر.
۳. اصول کافی، باب فضل قرآن.
۴. اخلاق اسلامی در نهج البلاغه، آیت الله مکارم شیرازی.


۱. الرحمن (۵۵)، آیه ۱ ۴.    
۲. جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، قم، مرکز نشر اسراء، چ ۳، ۱۳۸۱، ج ۱۳، ص ۲۳.
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۹۶، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ ۲۰، سال ۱۳۷۶.    
۴. جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، ج ۱۳، ص ۲۳، قم، مرکز نشر اسراء، چ ۳، ۱۳۸۱.
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۹۸، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ ۲۰، سال ۱۳۷۶.    
۶. جمعه (۶۲)، آیه ۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۱، ص ۴۰۲، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ ۲۰، سال ۱۳۷۶.    
۸. طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج ۱، ص ۲۶۶، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۱۷ه‌.    
۹. بقره (۲)، آیه ۲.    
۱۰. امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه ت حسون، شریف رضی، ص ۴۷۷، خطبه ۱۹۳ (صفات پرواپیشگان).    
۱۱. قی پورفر، ولی الله، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، ص ۷۴، اسوه.
۱۲. جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، ص ۲۴۸، مرکز نشر اسراء، چ ۲، ۱۳۷۹.



سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تلاوت قرآن مجید»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۷/۱۹.    


رده‌های این صفحه : آداب تلاوت | قرآن شناسی




جعبه ابزار