خودشناسی یعنی انسان خود را بشناسد و به مقام و جایگاه انسانی خویش واقف شود. لازمه خودشناسی این است که به این سه سؤال مهم و اساسی پاسخ صحیح داده شود: من کیستم، از کجا آمده‌ام یعنی چه کسی مرا آفریده است و هدف از خلقت من چیست؟ و سرانجام به کجا خواهم رفت؟
وقتی انسان خود را شناخت و برای سه سؤال یاد شده، پاسخ مناسب یافت، خدا را نیز می‌شناسد؛ اما باید سعی کند بیش‌تر از آن به عظمت و جایگاه خداوند پی ببرد و ایمان بیاورد.
یعنی انسان به وظایف خویش عمل کند و از هرچه خداوند نهی کرده است، دوری نماید، که نتیجه آن «خودسازی» است. برای «خودسازی» دو بُعد اساسی مطرح است: یکی انجام واجبات و مستحبات و دیگری دوری از گناه و ترک محرمات و مکروهات. بُعد دوم خودسازی، یعنی ترک محرمات و گناه، موضوع بخش دوم این سؤال است که اکنون به آن می‌پردازیم.
