• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اولو العزم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: انبیای اولواالعزم.

پرسش: أ. معنای اصطلاحی اولواالعزم چیست؟ ب. چرا به این پنج بزرگوار این نام اطلاق شده است؟ ج. آیا همه پیامبران اولواالعزم صاحب کتاب بوده‌اند؟ اگر بوده‌اند، کتاب حضرت نوح و ابراهیم چیست؟

پاسخ: اولواالعزم بر پیامبرانی اطلاق می‌شود که دارای شریعت و آیین جدید باشند و شریعت و آیین آنها در زمان خود جهانی بوده باشد؛ و از آنجا که در میان تمام پیامبران الهی تنها این پنج پیامبر دارای این دو ویژگی بوده‌اند، لذا این کلمه در اصطلاح تنها بر این پنج پیامبر اطلاق می‌گردد؛ همان‌طور که در قرآن مجید نیز این پنج پیامبر را در ردیف یک‌دیگر قرار داده است. هم‌چنین داشتن کتاب از ویژگی‌های این پنج پیامبر نیست؛ چراکه انبیای دیگری هم صاحب کتاب بوده‌اند.



در مورد معنای اصطلاحی «اولوالعزم» اقوال مختلفی بین مفسران وجود دارد که به برخی از آنها در ذیل آیه «فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ» در تفسیر مجمع‌البیان اشاره شده است.
لکن با توجه به روایتی از امام سجاد علیه‌السلام که کلمه «اولواالعزم» را تنها بر این پنج پیامبر (نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله) اطلاق نموده‌اند، روشن می‌شود که «اولواالعزم» اصطلاحاً بر پیامبرانی اطلاق می‌شود که دارای دو ویژگی و امتیاز باشند، و آن دو ویژگی، عبارت است از:

۱.۱ - ویژگی اول

دارای شریعت و آیین جدید باشند.

۱.۲ - ویژگی دوم

شریعت و آیین آنها جهانی در زمان خود بوده باشد.


اگرچه، عزم در لغت به معنای اراده محکم و استوار است، چنان‌که «راغب» در کتاب مفردات می‌گوید: «عزم به معنای تصمیم گرفتن بر انجام کاری است»، لذا اولوا العزم، در لغت به معنای صاحبان عزم و اراده و به این معنی می‌توان تمام پیامبران الهی را اولواالعزم نامید.


همان‌طور که در جواب از قسمت اول سؤال مطرح شد، این کلمه اصطلاحاً بر پیامبرانی اطلاق می‌شود که دارای آن دو ویژگی باشند، و از آنجا که در میان تمام پیامبران الهی تنها این پنج پیامبر دارای این دو ویژگی بوده‌اند، لذا این کلمه در اصطلاح تنها بر این پنج پیامبر اطلاق می‌گردد؛ همان‌طور که در قرآن مجید نیز این پنج پیامبر را در ردیف یک‌دیگر قرار داده است، آنجا که می‌فرماید:

۳.۱ - آیه ۷ سوره احزاب

«وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسَی ابْنِ مَرْیَمَ وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ مِیثاقاً غَلِیظاً»؛ «(به خاطر آور) هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم و (هم‌چنین) از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم، و ما از همه آنها پیمان محکمی گرفتیم که (در أدای مسئولیت و تبلیغ و رسالت کوتاهی نکنند)».

۳.۲ - روایتی از امام سجاد

و جَعْل این اصطلاح بر این پنج پیامبر به‌واسطه تصریح ائمه معصومان علیهم‌السلام می‌باشد؛ چنان‌که در روایتی از امام سجاد علیه‌السلام آمده است که فرمودند: «منهم خمسة اولوالعزم...»؛ «از میان پیامبران الهی، پنج نفر، اولوالعزم هستند حضرت نوح، ابراهیم، موسی، و عیسی، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله».

در ادامه روایت هنگامی که راوی از علت نام‌گذاری این پنج پیامبر به «اولوالعزم» سؤال می‌کند، امام می‌فرماید: «زیرا آنها مبعوث به شرق و غرب جهان و جن و انس می‌باشند.» به این معنی که أطلاق حقیقی و واقعی این کلمه را باید بر پیامبرانی نهاد که عهده‌دار آوردن و گسترش شریعتی جدید آن هم در گُستره گیتی می‌باشند و بدیهی است که عزم و اراده در چنین گستره‌ای باید بسی قوی‌تر و محکم‌تر باشد تا گستره‌های کوچک‌تر.


در روایتی ابوذر از پیامبر گرامی اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ سؤالاتی می‌کند، از جمله سؤال می‌کند که: خداوند چند کتاب نازل فرموده است؟ حضرت فرمودند: «یکصد و چهار کتاب، ده صحیفه بر آدم، پنجاه صحیفه بر شیث، سی صحیفه بر أدریس، ده صحیفه بر ابراهیم، (که مجموعاً یکصد صحیفه می‌شود) و تورات و انجیل و زبور و قرآن».
[۱۰] طبرسی، مجمع‌البیان، تهران. مکتبة العلمیة الاسلامیه، ج ۵، ص ۴۷۶.
از این روایت به‌خوبی استفاده می‌شود که داشتن کتاب از ویژگی‌های این پنج پیامبر نیست؛ چراکه:

۴.۱ - اولاً

به تصریح این روایت، انبیای دیگری هم صاحب کتاب بوده‌اند.

۴.۲ - ثانیاً

با آن‌که ظاهر این حدیث آن است که حضرت در مقام برشمردن کُتُب آسمانی است، ولی در‌عین‌حال نامی از کتاب حضرت نوح به میان نیاورده است؛ لذا معلوم می‌شود که حضرت نوح دارای کتابی نبوده است.
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۴۷۶، تهران. مکتبة العلمیة الاسلامیه.


۴.۳ - توضیح عبارت فوق

مفهوم این سخن آن است: که وجود کتاب برای این پنج پیامبر ضروری نیست؛ لکن به‌واسطه تصریح قرآن معتقد به داشتن کتاب برای حضرت ابراهیم می‌باشیم.
اما در مورد حضرت ابراهیم؛ چنان‌که در حدیث بالا آمده است، ده صحیفه بر حضرت ابراهیم نازل شده است، در قرآن هم از کتاب حضرت ابراهیم با عنوان صحیفه، یاد شده است، صُحُف به جمع «صحیفه» به معنای هر چیز گسترده است؛ لذا به صفحات کتاب «صحیفه» اطلاق می‌شود.


۱. احقاف (۴۶)، آیه ۳۵.    
۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۹، ص ۱۵۵ ۱۵۸، تهران. مکتبة العلمیة الاسلامیه.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۳۷۸، قم، دارالکتب الاسلامیه، چ ۶، ۱۳۶۸.    
۴. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۱۱، ص ۵۸.    
۵. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات فی غریب القرآن، ج ۱، ص ۵۶۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۳۷۸، قم، دارالکتب الاسلامیه، چ ۶، ۱۳۶۸.    
۷. احزاب (۳۳)، آیه ۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۳۷۹، قم، دارالکتب الاسلامیه، چ ۶، ۱۳۶۸.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۵۵۶، قم، دارالکتب الاسلامیه، چ ۶، ۱۳۶۸.    
۱۰. طبرسی، مجمع‌البیان، تهران. مکتبة العلمیة الاسلامیه، ج ۵، ص ۴۷۶.
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۴۷۶، تهران. مکتبة العلمیة الاسلامیه.
۱۲. وَمُوسَی اعلی (۸۷)، آیه ۱۹.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۵۵۵، قم، دارالکتب الاسلامیه، چ ۶، ۱۳۶۸.    



سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «اولواالعزم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۸/۰۲.    



جعبه ابزار