اصحاب امام جواد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: امام جواد، اصحاب امام جواد،
شاگرد،
تربیت.
پرسش: نام برخی از یاران و اصحاب امام جواد (علیهالسّلام) را همراه با شرح مختصری از زندگی شان بیان کنید.
پاسخ اجمالی: در هر دورهای
امامان شیعه به تربیت شاگردان می پرداختند. حضرت امام جواد (علیهالسّلام) با وجود عمر کوتاه و شرایط خاص سیاسی، به تربیت شاگردانی پرداختند که مایه استمرار و پایداری
تشیع بوده و در رشد و شکوفایی تمدن
اسلام سهم بسزایی داشتند. از جمله یاران حضرت میتوان به:
عبدالعظیم حسنی،
احمد بن محمد بن ابینصر بزنطی،
فضل بن شاذان،
حبیب بن اوس طائی،
محمد بن ابیعمیر،
محمد بن سنان،
علی بن مهزیار،
آدم بن اسحاق قمی،
ابراهیم بن مهزیار،
احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی،
زکریا بن آدم،
صفوان بن یحیی و
محمد بن اسماعیل بن بزیع اشاره کرد.
در هر دورهای که امامان شیعه پرچم
هدایت جامعه را برعهده می گرفتند و
امامت جامعه را عهدهدار می شدند، به تربیت شاگردان می پرداختند. شاگردانی که هرکدام وزنه علمی بزرگی به شمار می رفتند و در میدان
رقابت سرآمد
دانشمندان عصر خود بودند. حضرت امام جواد (علیهالسّلام) امام نهم ما شیعیان، با وجود عمر کوتاه مدت و شرایط خاص سیاسی به تربیت شاگردانی پرداختند که مایه استمرار و پایداری تشیع بودند.
آنها در رشد و شکوفایی تمدن اسلام سهم بسزایی داشتند؛ لذا شایسته است که برای احیای نام و یاد و آثار و مرام تربیتیافتگان مکتب ائمه و معرفی آنان به نسل حاضر و آینده تلاش نمود. ما در این بحث به نام برخی از این شاگردان اشاره میکنیم.
عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن
زید بن حسن بن
علی بن ابیطالب (علیهالسّلام) ملقب به حسنی است به خاطر انتسابش به امام حسن (علیهالسّلام ) وی از اصحاب امام جواد (علیهالسّلام) و
امامهادی (علیهالسّلام) بوده است. مشهور است که وی در زمان امامهادی (علیهالسّلام) وفات یافته است. ایشان فردی جلیل القدر و
عالمی وارسته بوده که
روایات و احادیث زیادی از امام جواد و امام هادی (علیهمالسّلام) نقل کرده است او کتاب «
خطب امیرالمؤمنین (علیهالسّلام)» و کتاب «
الیوم و اللیله» را
تالیف نموده است.
محمد بن خالد برقی روایت می کند که عبدالعظیم حسنی از ترس
سلطان وقت که علویین را
اذیت و آزار می کرد و آنان را به
قتل می رساند، گریخت و به شهر
ری آمد. و در خانه یکی از شیعیان سکونت گزید، شیعیان خبر حضور ایشان را شنیدند.
و به نزدش آمده و به حدیث او گوش فرا می دادند و
سئوالات شرعی خود را می پرسیدند.
ایشان در سال ۲۴۵ هـ. ق
وفات یافته و هم اکنون
مرقدش در شهرری نزدیک
تهران واقع شده و
زیارتگاه عاشقان اهل بیت (علیهمالسّلام) می باشد. در برخی از روایات
ثواب زیارت ایشان را معادل
ثواب زیارت امام حسین (علیهالسّلام) ذکر کردهاند.
احمد بن محمد بن ابينصر بزنطي از جمله یاران و اصحاب
امام رضا و امام جواد (علیهماالسّلام) بوده و نزد آن دو بزرگوار دارای منزلتی رفیع بوده است. وی احادیث زیادی از این دو امام بزرگوار روایت کرده است ایشان از جمله
محدثان شیعی موثق معرفی شده است.
بزنطی به عنوان فردی جلیل القدر، فقیهی
فاضل و یکی از اصحاب اجماع معرفی شده است.
شیخ طوسی در «
الفهرست» آورده است: وی از
ثقات اهل
کوفه می باشد که حضرت رضا (علیهالسّلام) را
ملاقات کرده است و نزد ایشان مقامی عظیم داشته است. وفات او در سال ۲۱۲ هـ. ق اتفاق افتاده است.
وی کتب متعددی تالیف نموده که از جمله آنها می توان به کتاب «
الجامع» اشاره کرد.
فضل بن شاذان نیشابوری از اصحاب امام جواد و امام هادی و
عسکری (علیهمالسّلام) بوده است. وی فردی مورد اعتماد و جلیل القدر و
فقیه و متکلم بوده است.
برخی نوشتهاند ۱۸۰ کتاب در فقه و
حدیث و رد بر
فرقههای ضاله و... نگاشته که متاسفانه اکثر آنها از بین رفته است.
شیخ طوسی نام برخی از آثار وی را در «الفهرست» ذکر نموده.
اکثر تراجمنویسان از وی به نیکی یاد کردهاند. وفات وی در سال ۲۶۰ هـ. ق گزارش شده است.
ابن شاذان از جمله کسانی است که امام حسن عسکری (علیهالسّلام) برای وی طلب
رحمت فرمودند.
حبیب بن اوس طائی معروف به ابوتمام از اصحاب خاص امام جواد (علیهالسّلام) بوده. او
شاعری بزرگ و استاد
لغتشناسی و تاریخ و ایام عرب بود. وی دارای
قصیده معروفی است که درباره ائمه دوازده گانه می باشد. (
ابن شهرآشوب این قصیده را در کتابش
مناقب ذکر کرده است.)
شیخ عباس قمی می نویسد: «علما گفتهاند که از قبیله «
طی» سه کس بیرون آمدند که هر کدام در باب خود منفرد بودند،
حاتم طائی در
جود،
داود طائی در
زهد و ابوتمام طائی در شعر.
قبر ابوتمام در موصل معروف است.
وی از بزرگترین قبایل عرب می باشد. علما و دانشمندان، حکم به وثاقت و بزرگواری او نمودهاند و او را
عابدترین و با
ورعترین مردم زمان خویش می دانند، و در فقه و
دانش او را از افراد برجسته زمان خویش می شمارند که دارای کتب بسیاری است.
از نظر علم حدیث وی فردی معتبر می باشد.
وفات وی در سال ۲۱۷ هـ. ق ذکر شده است.
شیخ طوسی کتب زیادی برای او ذکر کرده است از جمله این کتابها میتوان به کتاب «النوادر»، کتاب «الاستطاعه» و کتاب «الرد علی اهل القدر و الجبر» اشاره کرد.
وی از یاران برجسته امام جواد (علیهالسّلام) بود. روایاتی وجود دارد که بر بزرگی شأن و شدت
اعتقاد و علم و ورع او دلالت می کند.
امام جواد (علیهالسّلام) درباره او و
صفوان بن یحیی فرمود: «
خداوند از آن دو
راضی و خشنود گردد زیرا آنها با من و پدرم هرگز مخالفت نکردند.»
علی بن مهزیار اهوازی از اصحاب امام رضا و امام جواد و امامهادی (علیهمالسّلام) بوده است. وی از منزلتی رفیع در نزد ائمه برخوردار بوده و از جانب امامان معصوم
وکیل بوده است. او با امام جواد (علیهالسّلام)
مراسله و
مکاتبه داشته است. امام جواد (علیهالسّلام) در جایی برای او می نویسد: «نوشته ات به دستم رسید. از کلامت خوشحال شدم، خداوند تو را مسرور گرداند...»
در
معجم رجال الحدیث آمده است: «وی از خواص یاران امام جواد (علیهالسّلام) بوده و از جانب ایشان وکالت داشته و نزد آن امام بزرگوار دارای قدر و منزلت بوده است. در حدیث، جزء موثقین بوده و طعن و ایرادی بر او وارد نشده است. وی کتب زیادی تالیف نموده است.
از دیگر یاران آن حضرت میتوان به آدم بن اسحاق قمی، ابراهیم بن مهزیار، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی، زکریا بن آدم، صفوان بن یحیی و محمد بن اسماعیل بن بزیع اشاره کرد.
۱ـ
سید محمدکاظم قزوینی،
الامام الجواد من المهد الی اللحد.
۲ـ
شیخ طوسی،
رجال.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله "نام برخی از یاران و اصحاب امام جواد (علیهالسّلام) را همراه با شرح مختصری از زندگی شان بیان کنید؟ "، تاریخ بازیابی۱۳۹۹/۱۲/۳۰.