وضعیت روح در ۴ ماه اول انعقاد نطفه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: ۴ماه اول انعقاد نطفه، روح.
پرسش: مدت ۴ ماه اول
انعقاد نطفه تا ۴ ماهگی که
روح دمیده می‌شود، آیا این جسم که در حال رشد و نمو است، بدون روح می‌باشد یا به روح مادر تعلق دارد؟
پاسخ: مدت چهار ماه که جنین بدون روح رشد و نمو می‌کند، تعلقی به روح مادر ندارد و فقط رشد فیزیکی دارد و سلولی رشد کرده و به تکه گوشتی تبدیل می‌شود.
روانشناسان رشد، دوره‌ها و مراحلی را برای رشد انسان بیان می‌کنند که از لحظه انعقاد نطفه تا دوران
پیری را شامل می‌شود. و بعضی دیگر از روانشناسان، با توجه به جنبه خاصی از رشد، تقسیمات دیگری را بیان کرده‌اند. در میان تقسیماتی که برای رشد بیان کرده‌اند، حساس‌ترین و زیربنایی‌ترین دوره، دوره پیش زادی می‌باشد. که دارای مراحلی است و هر مرحله‌ای ویژگی مخصوص به خود را دارد.
اول:دوره پیش زادی. دوم:دوره کودکی. سوم:دوره نوجوانی. چهارم:دوره بزرگسالی. پنجم:دوره پیری.
که مشخصه این مرحله، لانه گزینی و استقرار تخم در دیواره رحم می‌باشد.
که در این دوره، تقسیمات سلولی صورت می‌گیرد و در طول این مرحله، دستگاه‌های اصلی بدن ساخته می‌شود.
که این مرحله با پیدایش سلول‌های استخوانی، آغاز می‌شود. این مرحله از ابتدای ماه سوم تا زمان
تولد است.
جنین در ماه‌های مختلف این دوره، دستخوش یک سلسله تغییراتی می‌شود که جزئیات آن عبارتند از:
در طول ماه سوم، صورت شباهت بیشتری به صورت انسان پیدا می‌کند. پلک‌ها شکل می‌گیرد و سر بزرگ‌ترین قسمت بدن می‌باشد. در طی این دوره، اعضای تناسلی خارجی مشخص می‌شود. لذا در آخر این ماه، جنس جنین را می‌توان تشخیص داد.
در پایان ماه چهارم، مادر می‌تواند حرکات ضعیف جنین را احساس کند و این زمانی است که از سوی
خداوند متعال،
روح در جنین دمیده می‌شود.
در این ماه، حرکات جنین توسط مادر به وضوح تشخیص داده می‌شود. ناخن‌های دست و پا شکل می‌گیرد.
در پایان این ماه، چشم‌ها کاملاً شکل می‌گیرد و پُرزهای چشایی روی زبان ظاهر می‌شود.
در این ماه دستگاه‌های عصبی، گردش خون، و سایر دستگاه‌های بدنی کودک به اندازه کافی رشد کرده‌اند.
در این ماه رنگ پوست، روشن‌تر می‌شود. در این ماه به دلیل رشد زیاد جنین از یک سو و فضای کم رحم از سوی دیگر، جنین محدودتر شده و به تعبیر حضرت
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله همچون اسیر دست بسته‌ای است که به حالت شخص
محزون زانو در بغل گرفته است.
و لذا از حرکاتش به شدت کاسته می‌شود.
مشخصه عمده این ماه این است که جنین بیشترین وزن را به دست می‌آورد. که معروف به ماه تولد است.
الف) رشد قبل از تولد ب) رشد بعد از تولد.
قرآن در آیات مختلف، مراحل رشد قبل از تولد را بیان کرده است. از جمله در
سوره مبارکه مؤمنون (۱۴ ۱۲) می‌فرماید:« همانا آدمی را از گل خالص آفریدیم، پس آن‌گاه او را نطفه گردانیده در جای استوار قرار دادیم، آن‌گاه نطفه را
علقه و علقه را
مضغه و باز آن مضغه را استخوان گردانیدیم. سپس بر استخوان‌ها گوش پوشانیدیم و از آن پس، او را به صورت خلقی دیگر بوجود آوردیم (
دمیدن روح )، آفرین بر قدرت کامل بهترین آفریننده.»
که در آیات فراوان با تعابیر « ماء دافق»
، « ماء مهین»
و « نطفه»
بیان شده است. نطفه چکیده و خلاصه‌ای از اجزای
زمین (خاک) است که با
آب آمیخته شده است و رحم، که جایگاه آن می‌باشد، نیز قرارگاهی امن است.
علقه در لغت معانی گوناگونی از جمله « زالو» دارد و نیز با توجه به ریشه لغت، به معنای تعلق و
وابستگی است. زیرا جنین در این مرحله نوعی وابستگی و تعلق به دیواره رحم دارد و مانند زالو از خون مادر تغذیه می‌کند.
از ماده «مضغ» به معنای جویدن است و چون به صورت گوشت جویده شده است، مضغه گویند. لذا جنین در این مرحله به صورت پاره گوشتی در می‌آید. و هنوز نظام معینی به خود نگرفته است.
به تعبیر
قرآن ، در این مرحله جنین از حالت یک پاره گوشت خارج می‌شود و به صورت بافت‌های جداگانه‌ای در می‌آید که از آن جمله پیدایش بافت استخوانی است و سپس بر این استخوان، گوش پوشانیده می‌شود.
در این مرحله که قرآن از آن به ایجاد
آفرینشی دیگر تعبیر می‌کند، روح و روان
انسان در بدن پدید می‌آید.
آیات شریف قرآن، پس از ذکر مراحل
خلقت و رشد انسان، مرحله «
نفخ روح » را مطرح می‌فرماید: از جمله در
سوره سجده آیه۹ می‌فرماید:« ثم سوّاه و نفخ فیه من روحه» یعنی سپس اندام او (
انسان ) را موزون ساخت و از روح خویش در وی دمید.
همچنین از آیات دیگر نیز بر می‌آید که علاوه بر بدن، جزء بسیار شریف دیگری نیز هست (روح) که تا آن نباشد، انسان، انسان نمی‌شود و چه بسا « فتبارک الله احسن الخالقین»
نیز اشاره به این خلقت تمام و کمال داشته باشد. دمیده شدن روح در انسان، نقطه عطف بسیار قابل توجهی است که به یک باره وضعیت رشد را تغییر می‌دهد. تا به حال آن‌چه مطرح بود، رشد فیزیکی موجود درون رحمی بود. سلولی رشد کرده و به تکه گوشتی تبدیل شده و بالاخره شکل انسانی به خود گرفته است. اما آن‌چه در این‌جا این موجود را « انسان» می‌کند، همین انشاء و ایجاد خلقت جدید و دمیده شدن روح است که با سایر موارد تفاوت اساسی دارد. و با این مرحله است که
خدای بزرگ خود را
تحسین می‌نماید.
با الحاق روح به بدن آثار آن نیز کم‌کم ظاهر می‌شود و جنین حرکات آهسته‌ای در لب‌ها و پلک‌ها از خود نشان می‌دهد و می‌تواند حالت چنگ زدن به دست‌هایش دهد و یا اینکه آن‌ها را ببندد.
حال سؤال این است که، نطفه انسان از آغاز که در رحم قرار می‌گیرد و قبل از آن، یک موجود زنده است، بنابراین نفخ روح چه معنی دارد؟
در پاسخ می‌گوییم، در آغاز که نطفه منعقد می‌شود تنها دارای یک نوع « حیات نباتی» است. یعنی فقط تغذیه و رشد و نمو دارد، ولی از حس و حرکت که نشانه « حیات حیوانی» است و همچنین قوه ادراکات که نشانه « حیات انسانی» است در آن خبری نیست. و با تکامل، نطفه در رحم به مرحله‌ای می‌رسد که شروع به حرکت می‌کند و تدریجاً قوای دیگر انسانی در آن زنده می‌شود. و این همان مرحله‌ای است که قرآن از آن تعبیر به نفخ روح می‌کند.
مدت چهار ماه که جنین بدون روح رشد و نمو می‌کند، تعلقی به روح مادر ندارد و فقط رشد فیزیکی دارد و سلولی رشد کرده و به تکه گوشتی تبدیل می‌شود. به عبارت دیگر، جنین در این مدت تنها حیات نباتی دارد و از نشانه‌های حیات حیوانی ( حس و حرکت) و حیات انسانی ( قوه ادراکات) خبری نیست. و در اثر تکامل نطفه در رحم مادر، به مرحله‌ای می‌رسد که نشانه‌های « حیات حیوانی» و « حیات انسانی» در آن زنده می‌شود. و این همان مرحله « دمیده شدن روح» است.
خداوند در آیات مختلف قرآن
مراحل خلقت انسان را بیان می‌کند و همواره به انسان گوشزد می‌کند که ای انسان تو از آب پست و بی‌ارزش خلق شده‌ای و در هنگام مردن نیز یک لاشه بدبویی خواهی بود. لذا به
دنیا و زرق و برق دنیا
مغرور نباش.»
پروردگارا! ما را از کسانی قرار ده که درخت
عشق به تو در باغ سینه‌هایشان به هم پیوسته و سوز حجت سراسر دل‌شان را فرا گرفته است.
سایت اندیشه قم.
