نخواستن زندگی دنیا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: نخواستن زندگی دنیا، زندگی دنیا، فرار از دست خدا.
پرسش: آیا خدا برای کسانی که زندگی و نعمت آن را نمی‌خواهند و دوست ندارند در این دنیا زندگی کنند، پاسخی دارد؟ و راه حلی برای این پرسش گذاشته است؟ و آیا می‌شود از دست خدا فرار کرد یا نه؟
پاسخ: مسئله مورد پرسش یکی
به نظر می‌رسد همه انسان‌ها، بلکه تمام موجودات از این‌که از
نعمت زندگی بر‌خوردارند و در این
دنیا زندگی می‌کنند، راضی و خوشنود هستند؛ گواه روشن بر این
رضایت و خوشنودی این است که همه مردن و از دست دادن نعمت
زندگی را در دنیا دوست ندارند. در حقیقت
عشق به زندگی، انگیزه اصلی تمام تلاش و کوشش
انسان است؛ یعنی چون زندگی دنیا را دوست دارند، برای ادامه آن مسائل
بهداشتی را رعایت می‌کنند و به دنبال فعالیت اقتصادی می‌روند و... اگر به حقیقت و واقع (نه ادعایی و زبانی) عشق و محبت به زندگی از وجود انسان‌های روی کره زمین رخت بربندد، به مدت کوتاهی انتحار و خودکشی فراوان می‌گردد و
کره زمین تبدیل به گورستان انسان‌ها خواهد شد؛ به همین جهت انتحار و
خودکشی در میان تمام ملت‌های
جهان منفور است و از نظر روان‌شناسان یک نوع مریضی محسوب می‌شود که باید درمان شود. فردی که در اثر مشکلات توان‌فرسا به فکر خودکشی می‌افتد، به‌آسانی دست به اقدام آن نمی‌زند؛ بلکه مدت‌ها با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
از سوی دیگر، به‌راستی کدام یک از
نعمت‌های خداوند را می‌توان انکار کرد؟ آیا
زیبایی و خوبی
خورشید که با درخشش خود انرژی، حرارت و
حیات را برای ما و موجودات زنده فراهم می‌کند، قابل انکار است؟ آیا می‌توان فایده و خوبی اکسیژن،
آب، میوه‌ها،
غلات، مواد پروتئینی، شب،
روز، چشم، گوش، دست، پا و... را باور نداشت؟ (برای اطلاع بیش‌تر از نعمت‌های خداوند، توصیه می‌شود محتوای
آیات قرآن ـ به‌ویژه سوره‌های الرحمن، نحل و... با دقت مطالعه شود).
به بیان دیگر، کدام خوبی خداوند را می‌توان باور نداشت؟ آیا خداوند همان مهربانی نیست که هر کس فقط یک لحظه توجه به او کند، با آغوش باز او را می‌پذیرد؛ هر چند آن شخص هزاران
گناه و
معصیت انجام داده باشد؟ آیا خداوندی که بسیاری از
مشکلات دنیا را زمینه
پیشرفت و بهبودی قرار داده است، مهربان نیست؟ آیا خداوندی که سختی و مریضی‌های دنیا را در
آخرت به گونه‌ای جبران می‌کند که
انسان در آخرت آرزو می‌کند ای کاش در تمام
زندگی دنیا در مشکل و گرفتاری بود،
مهربان نیست؟ آیا این‌که خداوند به
نیت و قصد
خیر پاداش می‌دهد، هرچند شخص موفق به انجام آن نشود و هنگامی که آن را انجام داد، ده برابر ثبت می‌کند؛ اما قصد و نیت
گناه را چیزی به حساب نمی‌آورد، حتی بعد از انجام نیز تا مدتی مهلت می‌دهد، اگر
توبه کرد یا موفق به کار خیر شد،
عمل بد و گناه را ثبت نمی‌کند و اگر توبه نکرد، فقط یک گناه برایش ثبت می‌شود:
«مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزى إِلاَّ مِثْلَها وَ هُمْ لا یُظْلَمُون».
همه این‌ها نمی‌تواند نشانه محبت و
علاقه خداوند به انسان باشد؟!
در هر صورت به نظر می‌رسد وجود چنین افکار و
خیالات در ذهن انسان نشانه خوبی برای
سلامتی روان نیست. البته امروزه با پیشرفت
دانش پزشکی، این
مشکلات به‌راحتی بر‌طرف می‌شود و پزشکانی که در زمینه اعصاب و روان تخصص دارند، از راه‌راهای مختلف ـ به وسیله دارو و غیر دارو ـ به‌آسانی آن را درمان می‌کنند.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «نخواستن زندگی دنیا»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱/۱۴.
