راه شیعه شدن اهل سنت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
اهل سنت ،
تشیع ،
اعتقاد پرسش:اهل سنت باید چه عقیده‌ای را بپذیرند تا شیعه شوند؟
پاسخ: تفاوت اصلی
شیعه با سایر
مذاهب اسلامی در نوع نگاه و اعتقاد شیعه به مسأله
امامت و
ولایت اهل بیت
پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه است. در این‌جا به پاره‌ای از اعتقادات شیعه در مسأله امامت اشاره می‌کنیم:
در این‌جا به برشمردن اعتقادات شیعه در مسئله امامت می‌پردازیم:
شیعه، دوازده امام علیهم‌السلام را که در احادیث پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه به اسامی آنان تصریح شده است
از هر گونه خطا، نسیان و گناه معصوم می‌داند.
شیعه برای
امام معصوم علیه‌السلام، تمام شوؤن پیامبراکرم صلوات‌الله‌علیه به جز مسأله
وحی را قائل است.
شیعه امام معصوم علیه‌السلام را مرجع دینی (مبین و حافظ
دین و مفسر آیات
قرآن ) می‌داند.
شیعه، امام معصوم علیه‌السلام را دارای
ولایت تکوینی و قدرت تصرف در پدیده‌های عالم می‌داند.
شیعه امام معصوم علیه‌السلام را مرجع سیاسی و برترین رهبر در مسائل اجتماعی و دارای شأن
قضاوت می‌داند و اطاعت کامل از او را بر خود
واجب می‌شمارد.
شیعه امام معصوم علیه‌السلام را در مسائل علمی صرف، عالم‌ترین افراد می‌داند. اما متأسفانه سایر مذاهب اسلامی و از جمله مالکی یا حنفی چنین اعتقادی ندارند و نسبت به اهل بیت و امامان معصوم ما تنها به
محبت و اعتقاد به
وثاقت آنان اکتفا کرده اند.
از ویژگی‌های تشیع،
اطاعت و پیروی کامل از
امام علی علیه‌السلام و اهل بیت علیهم‌السلام است که از نظر اسلام بسیار اهمیت دارد و در روایات متعددی که
اهل تسنن نیز نقل کرده‌اند، معیار و شرط خداوند در پذیرش اعمال مردم، پذیرش ولایت حضرت
امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب علیه‌السلام عنوان شده است!
شیعه، امامت را امری الهی و همه امامان معصوم علیهم‌السلام را منصوب از طرف پروردگار متعال می‌داند.
حضرت
رسول اکرم صلوات‌الله‌علیه فرموده‌اند: «... النظر الی وجه امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب عبادة و ذکره عبادة ولایقبل الله ایمان عبد الا بولایته والبرائة من اعدائه؛
.نگاه کردن به چهره امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب،
عبادت و یاد او عبادت است و
ایمان کسی جز با دوستی با او و بیزاری جستن از دشمنان او پذیرفته نمی‌شود».
و نیز علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که: «پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه فرمودند: یا علی! اگر کسی به اندازه عمر (حضرت)
نوح خدا را عبادت کند و به اندازه
کوه احد ، طلا داشته باشد و در راه خدا
انفاق نماید و به اندازه‌ای عمرش طولانی باشد که بتواند هزار بار پیاده به
حج برود، آن‌گاه در (
مکه ) بین
صفا و مروه مظلومانه کشته شود، ولی، ولایت تو را – ای علی! – نداشته باشد، بوی
بهشت به مشام او نخواهد رسید و هرگز وارد بهشت نخواهد شد».
آن‌چه از این روایت برداشت می‌شود آن است که: اصلاً، شرط پذیرش ایمان (چه رسد به اعمال عبادی!) داشتن ولایت و
برائت است.
اما اینکه منظور از ولایت علی علیه‌السلام چیست، باید از موارد استعمال آن در آیات
قرآن مجید که در شأن
حضرت علی علیه‌السلام آمده، روشن شود، قرآن می‌فرماید: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ؛
سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و
پیامبر او و آن‌ها که ایمان آورده‌اند همان‌ها که
نماز را برپا می‌دارند، و در حال
رکوع ،
زکات می‌دهند. »
شک نیست که کلمه" ولی" در آیه فوق، به معنی دوست و یا ناصر و یاور نیست زیرا ولایت به معنی دوستی و یاری کردن مخصوص کسانی نیست که نماز می‌خوانند و در حال رکوع زکات می‌دهند، بلکه یک حکم عمومی است که همه
مسلمانان را در بر می‌گیرد، همه مسلمین باید یکدیگر را دوست بدارند و یاری کنند حتی آن‌هایی که زکات بر آن‌ها واجب نیست و اصولا چیزی ندارند که زکات بدهند، تا چه رسد به اینکه بخواهند در حال رکوع زکاتی بپردازند، آن‌ها هم باید دوست و یار و یاور یکدیگر باشند.
از این‌جا روشن می‌شود که منظور از"ولی" در آیه فوق، ولایت به معنی سرپرستی و تصرف و
رهبری مادی و
معنوی است، بخصوص اینکه این ولایت در ردیف ولایت پیامبر صلوات‌الله‌علیه و ولایت خدا قرار گرفته و هر سه، با یک جمله ادا شده است.
در بسیاری از کتب
اسلامی و منابع اهل تسنن، روایات متعددی دائر بر اینکه آیه فوق در شأن علی علیه‌السلام نازل شده نقل گردیده که در بعضی از آن‌ها اشاره به مساله بخشیدن انگشتر در حال رکوع نیز شده و در بعضی نشده و تنها به نزول آیه درباره علی علیه‌السلام قناعت گردیده است.
اگر کسی با نگاه شیعه به مسأله امامت و رهبری بنگرد و اعتقادش به امامت و رهبری، اعتقاد شیعه باشد مسیر زندگی او دگرگون خواهد شد و مسائل و سؤالات و مشکلات دینی را از هر کسی نمی‌گیرد و زمام
اختیار خود را در مسائل سیاسی به دست هر کسی نمی‌دهد و همیشه مطیع و پیرو امام معصوم علیه‌السلام خواهد بود.
اگر چه پیروان همه مذاهب اسلامی نسبت به حضرت علی علیه‌السلام و فرزندان آن حضرت (امامان معصوم) ارادت، محبت و
مودت دارند اما ولایت به معنی کامل و دقیقی که مورد نظر قرآن و پیامبر صلوات‌الله‌علیه است تنها در مذهب تشیع
جعفری اثنی عشری موجود است و هر مسلمانی وظیفه دارد نزدیک‌ترین
مکتب به قرآن و
سنت پیامبر صلوات‌الله‌علیه را انتخاب کند و اگر اهل سنت هم همین عقیده را بپذیرند یعنی به همان گونه که قرآن و احادیث فرموده‌اند ولایت و مرجعیت همه جانبه
ائمه اطهار را چه مرجعیت علمی و چه مرجعیت سیاسی و دینی و... قبول نمایند تنها شکاف عمیقی که بین امت اسلامی به وجود آمده است از میان می‌رود.
چه این که اگر در
تاریخ می‌خوانیم که گروهی از مسلمین
قدری شده و گروهی
تفویضی ، همه به خاطر دوری از ائمه اطهار بوده است والاچنین عقاید باطلی در بین مسلمین رواج نمی‌یافت و مسلمین چنین دچار تشتت و انحرافی نمی‌شدند.
بنابراین اگر برادران اهل سنت، عقاید و نظرات شیعه را درباره امامت بپذیرند و به آن‌ها اعتقاد و عمل داشته باشند آنان نیز شیعه خواهند بود و
بدیهی است که آنان باید ببیند اهل بیت علیهم‌السلام چه دستوراتی را برای زندگی بیان کردند و از نظر
شرعی باید چه دستور فقهی را مبنای عمل خود قرار دهند.
برای اطلاع بیشتر به کتاب شیعه (مذاکرات و مکاتبات پرفسور هانری کربن با
علامه سید محمد حسین طباطبایی ) مراجعه فرمایید.
سایت اسلام کوئست
