ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان بن حرب، کارگزار عمویش معاویه در مدینه به سال ۵۷ ق، بود. زمانی که خبر مرگ معاویه و بیعت با یزید منتشر شد، او بر امام حسین (علیه‌السّلام) سخت‌گیری نکرد و از ایشان فاصله گرفت. از این‌رو، مروان او را ملامت نمود و یزید به خاطر کوتاهی‌اش، او را از حکمرانی بر مدینه، برکنار ساخت.
یزید در سال ۶۱ ق، او را به حکومت بر مدینه باز گرداند؛ امّا دوباره در سال ۶۲ ق، برکنارش کرد، در حالی که اوان حرکت عبداللّه بن زبیر در مکّه بود. ولید در دمشق بود و زمانی که ضحّاک بن قیس با ابن زبیر بیعت کرد، وی بر او خرده گرفت. ضحّاک نیز او را به زندان انداخت. شامیان، تصمیم داشتند که پس از معاویة بن یزید، وی را برای خلافت انتخاب کنند، که او را زدند و مُرد.
