ورود به جهنم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: شیعیان، دین اسلام، مسلمان، کافر، ولایت، لجبازی، تکبر.
پرسش: می‌گویند غیر از شیعیان همه به جهنم می‌روند، چرا؟
پاسخ: تنها کسانی به جهنم می‌روند که خواست خداوند را درک کرده و دانسته باشند که خدا از آن‌ها چه خواسته است، با وجود این، به خاطر عناد، لجبازی و تکبر از پذیرش حق سر باز زده، آن را نپذیرفته باشند.
قرآن کریم می‌فرماید، تنها دینی که مورد قبول
خداوند قرار می‌گیرد،
دین اسلام است.
اما اسلام چیست؟
در پاسخ به این سؤال،
حضرت علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «
اسلام همان
تسلیم است».
قرآن نیز بهترین دین را تسلیم در برابر خداوند می‌داند.
به همین دلیل، خداوند
حضرت ابراهیم را که صدها سال قبل از
حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) زندگی می‌کرده،
مسلمان می‌نامد؛
چراکه ابراهیم تسلیم خداوند بوده است.
اما
شیطان را که چند هزار سال
عبادت کرد، کافر می‌داند؛
چون تسلیم خواستِ خداوند نشد و عناد و سرپیچی کرد.
به طور کلی، در عرف قرآن انسان‌ها به مسلمان و
کافر تقسیم شده‌اند، هرکس تسلیم خواست خداوند باشد، «مسلمان» و «
مؤمن» است و هر کسی عناد ورزد،
لجبازی کند و حقیقت را نپذیرد، «کافر» است. حکم
تبعیت از شیطان نیز همین است؛ بدین جهت خداوند خطاب به شیطان می‌فرماید: «جهنم را از تو و کسانی که تو را تبعیت کنند، پر می‌سازم».
امام باقر (علیه‌السّلام) نیز می‌فرماید: «هر آن‌چه که نتیجه
اقرار، تسلیم و روح پذیرش حقیقت باشد، (ایمان) است و هر آن‌چه که نتیجه عناد و سرپیچی از حقیقت باشد، (
کفر) است».
از این‌جا پاسخ سؤال فوق روشن می‌شود؛ چراکه بنا بر اعتقاد ما
شیعیان، پس از رحلت حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آن‌چه خداوند از
مسلمانان و غیر مسلمانان خواسته، قبول
«ولایت» علی (علیه‌السلام) و
ائمه معصومین (علیهم‌السلام) است. در این باره اگر کسانی از روی عناد و لجبازی، این خواست خداوند را نپذیرند، تسلیم خواست خداوند نشده‌اند و طبق
آیات قرآن، کافرند و جایگاهشان
جهنم خواهد بود؛ اما گروهی که به خاطر بی‌اطلاعی (و نه از روی عناد و لجبازی) اسلام یا ولایت ائمه را نپذیرفته‌اند، مستحق
عذاب نخواهند بود.
به همین جهت، در
روایات وارد است، کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به
مرگ جاهلیت مرده است؛ البته «مقصود از
جاهلیت، نادانی و بی‌اطلاعی نیست؛ بلکه مقصود، جاهلیت کفر و عناد و نفاق است».
در روایتی دیگر، حضرت
امام صادق (علیه‌السّلام) پس از بیان مطالبی چنین می‌فرمایند:
«همانا اگر مردی شب‌ها را به
عبادت به پا خیزد و روزها
روزه بدارد و تمام اموالش را
صدقه بدهد و در تمام عمرش به
حج برود، اما ولیّ خدا را نشناسد (تا از او پیروی کند و تمام اعمالش با راهنمایی او باشد)، برای او از
ثواب خدای عزوجل حقی نیست و او از اهل ایمان نیست. سپس فرمود: خدا نیکوکاران ایشان (اهل ولایت) و
مستضعفان از مخالفان را به فضل و
رحمت خود داخل بهشت می‌کند».
علامه طباطبایی نیز می‌گویند:
«خداوند،
جهل به امر دین و هر ممنوعیت از اقامه
شعائر دین را
ظلم شمرده است و عفو الهی شامل آن نمی‌شود؛ اما مستضعفین که قدرت بر انتقال و تغییر محیط ندارند، استثنا شده‌اند. استثنا به صورتی ذکر شده است که اختصاص ندارد به این‌که
استضعاف به این صورت باشد. همان‌طوری که ممکن است منشأ استضعاف، عدم امکان تغییر محیط باشد، ممکن است به این جهت باشد که ذهن انسان متوجه حقیقت نشده است و به این سبب از حقیقت محروم مانده باشد».
با توجه به مطالبی که گذشت، تنها کسانی به
جهنم می‌روند که خواست خداوند را درک کرده و دانسته باشند که
خدا از آن‌ها چه خواسته است، با وجود این، به خاطر عناد و لجبازی و
تکبر از پذیرش حق سر باز زده، آن را نپذیرفته باشند.
۱. مرتضی مطهری، عدل الهی، تحت عنوان «عمل خیر از غیر مسلمان».
۲. محمدحسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ذیل آیات ۹۷-۱۰۰ سوره نساء.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «ورود به جهنم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۵/۱۴.
