شکور
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: سپاس‌گزاری، قرآن، حدیث.
پرسش: شاکر و شکور در لغت،
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
صفت «شَکور (بسیار سپاس گزار)»،
مبالغه در «شاکر (سپاس گزار) » است و «شکر» یعنی: ستایشِ نیکی‌کننده، به سبب نیکی‌ای که بر تو ارزانی داشته است، و شکر (سپاس گزاری/ قدردانی)، با گفتار و کردار، ممکن می‌شود و مانند
حمد است، جز آن که حمد، اعم از آن است، چرا که تو انسانی را به خاطر ویژگی‌های زیبای او و به خاطر نیکیِ او حمد می‌کنی؛ امّا تنها به خاطر نیکیِ او (و نه دیگر ویژگی‌هایش) او را شکر می‌نمایی.
در قرآن کریم، این دو صفت شش بار به
خدا نسبت داده شده‌اند: سه بار با صفت «
غفور» و دو بار با صفت «
علیم» و یک بار با صفت «
حلیم».
در احادیث آمده که خدای والا، سپاس‌گزارِ کسی است که او را سپاس بگزارَد و فرمان ببَرد، و سپاس‌گزاریِ خدای پاک، پذیرش طاعت بنده و افزون کردن نعمت‌های اوست.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «شکور» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۱۳.
