راه‌های جلب رضایت خانواده
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:جلب رضایت خانواده، تکالیف، وظایف، کمک به اعضای خانواده.
پرسش: چه طور می‌توانم هم به افراد خانواده‌ام کمک کنم و رضایت آن‌ها را جلب کنم و هم به تکالیفم برسم؟
پاسخ:
جلب رضایت خانواده و کمک کردن به آن‌ها به شیوه‌های زیر امکان‌پذیر است:
محبت مثل غنچه نشکفته‌ای است که تا لب باز نکند و بوی معطر خود را در فضای اطراف نپراکند، کسی از وجودش و
عطر خوشش خبردار نمی‌شود. باید محبت و
عشق درونی خود را به مادر و پدر و دیگر اعضای خانواده ابراز نمود تا مسائل روزمره و اختلاف‌های سطحی خانوادگی، بذر
کینه را در دل‌ها نپاشد.
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) فرمودند: اگر کسی از شما برادر خود را دوست می‌دارد، به او بگوید «دوستت دارم».
بدین ترتیب احساس خوش
رضایت و خشنودی، قلب
پدر و مادر را مصفا خواهد نمود. برق نگاه محبت‌آمیز فرزند، قلب پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده را نورانی می‌کند.
در
روایت معصوم (علیه‌السلام) نگاه محبت‌آمیز به والدین،
عبادت شمرده می‌شود: «
النظر الی الوالدین رأفه و رحمه عباده».
احترام نمودن می‌تواند به
زبان و با الفاظی مؤدبانه باشد؛ مثلاً برادر را به
اسم صدا نزند. به طور مثال بگوید: داداش رضا، آقا رضا، رضا جان و...
قرآن مجید احترام گفتاری را در برخورد با والدین مورد توجه قرار می‌دهد و می‌فرماید: «
و قل لهما قولا کریما»؛ «با الفاظی کریمانه و محترمانه با والدین سخن بگویید.
البته احترام گفتاری و استفاده از کلمات مؤدبانه در برخورد با دیگر افراد جامعه هم هست: «
و قولوا للناس حسنا».
اما می‌توان در رفتارها احترام را نشان داد و این مهم‌تر و تأثیرگذارتر است؛ مثلاً به مناسبت جشن تولد برادر و یا پدر و مادر و یا به بهانه‌های دیگر برای آن‌ها هدیه‌ای ناچیز تهیه کنیم و این
هدیه حتی یک شاخه گل، اثبات محبت و احترام شماست.
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) در احترام به برادران دینی و مردم کارهایی می‌کردند که طرف مقابل غافلگیر می‌شد؛ مثلاً از جا بلند می‌شد، برایش زیرانداز و بالش می‌آورد و یا کسی که از دور می‌آمد، چند قدم به استقبالش می‌رفتند و او را به
آغوش می‌کشیدند.
به‌هرحال
استقبال از پدر به هنگام ورود به منزل با لبخندی دل‌نشین و سلامی گرم، تمام خستگی‌های پدر را می‌ریزد و رضایت و خرسندی او را به
ارمغان می‌آورد.
فرزند با همکاری در کارها می‌تواند هم بار زحمت‌های والدین و دیگر اعضا را کم کند و هم خانواده را از خود راضی نماید؛ البته زیاده‌روی و کم‌کاری در هر جایی بد است. همان‌طور که اصلاً کمک نکردن در کار منزل بد است. تمام وقت خود را صرف کار منزل کردن هم مطلوب نیست؛ به طوری که فرزند از
تحصیل و تکالیف مدرسه خود باز بماند. مطمئناً یکی از وظایف اصلی فرزندان درس خواندن است؛ لذا با
نظم و برنامه‌ریزی می‌توان هم به خانواده کمک کرد و هم به درس و مشق خود رسید و هم از تفریحات سالم غافل نبود.
امام علی (علیه‌السلام) در مورد نظم و وقت‌شناسی در برنامه‌ریزی می‌فرمایند: ساعات زندگی تو، جزئی از عمر تو است آن‌ها را فقط صرف کاری بکن که موجب موفقیت شده است: «
ان اوقاتک اجزاء عمرک ...».
و یا در جای دیگر می‌فرمایند: حتی تک‌تک نفس‌هایت (ثانیه‌های عمرت) جزء عمرت شمرده می‌شوند؛ لذا آن‌ها را فقط در راه
عبادت و
نزدیکی به خدا صرف کن.
و می‌دانیم که کمک به والدین از مسائلی است که خداوند را خشنود می‌سازد؛ بنابراین با برنامه‌ریزی کردن و هر کاری را سر وقت انجام دادن، هم می‌توان به تکالیف مدرسه پرداخت و هم به
خانواده کمک نمود.
پدر و مادر، سرد‌و‌گرم روزگار و تلخی وخوشی‌های آن را دیده‌اند و
تجربه به دست آورده‌اند. بنابراین شما می‌توانید به این سرمایه زندگی آن‌ها به چشم
عبرت و تجربه‌آموزی نگاه کنید.
با هم‌فکری پدر و مادر برنامه‌ای تهیه کنید که شما قسمتی از کارهای خانه را در ساعاتی که به درس‌هایت ضرر نرساند، به عهده بگیرید و به آن‌ها کمک کنید. کار در حد
اعتدال علاوه بر این‌که باعث شکوفایی نیروهای مخفی و استعداد‌ها می‌شود، باعث
آرامش روح نیز می‌باشد (موفقیت درسی شما بسیار برای آن‌ها اهمیت دارد).
بعد از نماز‌ها از
خداوند بخواهید که خداوند
زندگی سرشار از محبت و مهر به شما بدهد و مهر شما را در دل والدین و مهر آن‌ها را در دل شما اندازد.
۱. ارگانی بهبهانی حائری، محمود، آداب معاشرت با خویشاوندان (با پدر و مادر و خویشاوندان چه‌گونه رفتار کنیم)، انتشارات پیام مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف)، ۱۳۸۰ ش.
۲. میرعظیمی، سید جعفر، حقوق والدین، کتاب‌خانه حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام)، ۱۳۶۹ ش.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «راه‌های جلب رضایت خانواده»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۹/۰۶.
