حیات خدا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: حیات خدا، حی.
پرسش: به‌صورت مختصر حیات الهی (صفت حی) از منظر
قرآن و
حدیث را تبیین فرمایید؟
پاسخ: حیات به معنای وسیع و واقعی عبارت است از:
علم و
قدرت؛ بنابراین وجودی که دارای علم و قدرت بی‌پایان است، دارای حیات کامل است. پس حیات خداوند همان علم و قدرت اوست؛ اما نمو و تغذیه و ... از آثار موجود زنده ناقص است. لذا حیات خداوند، ذاتی، ازلی، ابدی، تغییرناپذیر و خالی از هرگونه
نقص و محدودیت است و بیانگر احاطه علمی او به هر چیز و توانایی بر هر کار است.
صفات خداوند بر دو دسته است: ۱. صفات سلبی؛ ۲. صفات ثبوتی.
صفات ثبوتی هم خود بر دو قسم‌اند: ۱. صفات ذات؛ ۲. صفات افعال.
یکی از صفات خداوند صفت حی و
حیات است که جزء صفات ثبوتی ذاتی
خداوند است؛ یعنی خداوند حی است و حیات خداوند هم عین ذات اوست. در قرآن آیات زیادی دلالت بر
حیات الهی دارند؛ از جمله:
أ. «
الله لا اله الّا هو الحی القیوم؛ خداست که معبودی جز او نیست، زنده و برپادارنده است».
ب. «
و توکل علی الحی الذی لایموت؛
و به آن زنده که نمی‌میرد
توکل کن».
ج. «
و عنت الوجوه للحی القیوم؛
و چهره‌ها برای آن زنده پاینده
خضوع می‌کنند».
مراد از زنده بودن خدا چیست؟بعضی به خاطر کوتاهی فکرشان، چنین می‌پندارند که موجود زنده به چیزی گفته می‌شود که دارای نمو،
تغذیه، تولید مثل، جذب و وفع، حس و حرکت باشد و این
تفسیر از حیات در مورد خداوند کاملاً نادرست است؛ بلکه حیات به معنای وسیع و واقعی عبارت است از:
علم و
قدرت؛ بنابراین وجودی که دارای علم و قدرت بی‌پایان است، دارای حیات کامل است. پس حیات خداوند همان علم و قدرت اوست؛ اما نمو و تغذیه و ... از آثار موجود زنده ناقص است.
لذا
حیات خداوند، ذاتی، ازلی، ابدی، تغییرناپذیر و خالی از هرگونه
نقص و محدودیت است، و بیانگر احاطه علمی او به هر چیز و توانایی بر هر کار است.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «حیات خدا»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۱/۱۲.
