• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حصین بن نمیر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: حصین بن نمیر.
پرسش: در مقاتل امام حسین از شخصی به نام «حصین بن نمیر» (یا حصین بن تمیم) نام برده شده. أ. آیا نام او «حَصین» با فتح حاء است یا «حُصَین» با ضمّ حاء (بر وزن حُسَین)؟ ب. آیا همین شخص بوده که حبیب بن مظاهر را کشته یا یکی از یارانِ او؟
پاسخ: "حصین بن نمیر" که تلفظ صحیح آن " حُصَیْنُ بْنُ نُمَیْرٍ " (بر وزن حُسَین) است، همان " حصین بن تمیم" است. وی یکی از سران امویان از قبیله "کنده" بوده که همواره با آل‌علی دشمنی داشت. در شهادت حبیب بن مظاهر، از یاران "اباعبدالله حسین بن علی" در عاشورا ۶۱ ه ق، دستی داشت و بعد از شهادت آن بزرگوار، سر مقدس او را در کوفه بر گردن اسب خویش آویخت تا به قصر "ابن زیاد" ببرد.



مطابق آنچه در کتاب‌های مقتل و تراجم و تواریخ آمده است، "حصین بن نمیر" که تلفظ صحیح آن " حُصَیْنُ بْنُ نُمَیْرٍ " (بر وزن حُسَین) است، همان " حصین بن تمیم" است که در بعضی از کتاب‌ها او را "حصین بن نمیر" و در بعضی کتب دیگر او را "حصین بن تمیم " خوانده‌اند. وی یکی از سران امویان از قبیله "کنده" بوده که همواره با آل‌علی دشمنی داشت.




۲.۱ - شرکت در جنگ صفین

در جنگ صفین، در سپاه معاویه بود.

۲.۲ - مسئول دست‌گیری مسلم بن عقیل

در ایام یزید هم بر عده‌ای از سپاه، فرمان‌دهی داشت. در دوران قیام‌ مسلم بن عقیل در کوفه، رئیس پلیس ابن زیاد بود و مأموریت داشت برای یافتن و دست‌گیری مسلم، خانه‌های کوفیان را تفتیش کند.

۲.۳ - مسئول دست‌گیری قیس بن مسهر

هم او بود که قیس بن مسهر، فرستاده‌ امام حسین‌ علیه‌السلام را دستگیر کرد و نزد ابن زیاد فرستاد که به دنبال آن قیس به شهادت رسید.

۲.۴ - رویارویی با امام حسین

در سال ۶۰ هجری ق، زمانی که حسین بن علی ـ علیه‌السلام ـ در مخالفت با یزید قیام کرد و از مدینه به مکه و از آنجا به طرف سرزمین عراق رفت "ابن زیاد" که کارگزار یزید بن معاویه در کوفه بود، " حصین بن نمیر " را با لشگر انبوهی بر سر راه آن حضرت به «قادسیه» فرستاد و او پیاده و سواره‌اش را بین قادسیه و منطقه «حفان تا قطقطانه» و از طرف دیگر تا کوه «لعلع» در بصره مستقر کرد و در مقابل امام حسین ـ علیه‌السلام ـ ایستاد.

۲.۵ - دست داشتن در شهادت حبیب بن مظاهر

در شهادت حبیب بن مظاهر، از یاران "اباعبدالله حسین بن علی" در عاشورا ۶۱ ه ق، دستی داشت و بعد از شهادت آن بزرگوار، سر مقدس او را در کوفه بر گردن اسب خویش آویخت تا به قصر "ابن زیاد" ببرد.

۲.۶ - هدف قرار دادن کعبه

در سال ۶۴ ه ق زمانی که "عبدالله بن زبیر" در شهر مکه بر ضد "یزید بن معاویه" حاکم وقت سر به مخالفت برداشت و به کعبه پناه برد، حصین بن نمیر بر کوه "ابوقبیس" منجیق گذاشت و کعبه را هدف قرار داد.

۲.۷ - جنگ با سلیمان بن صرد خزاعی

در سال ۶۵ ه ق در سرکوبی نهضت «توابین» به سرکردگی سلیمان بن صرد خزاعی، حصین به‌عنوان فرمانده کل سپاه شام، با وی جنگید تا اینکه سلیمان "ره" کشته شد.




۳.۱ - دیدگاه اول

سرانجام سال ۶۶ ه ق، در نهضت خروج مختار ثقفی، بعد از کشته شدن "ابن زیاد" در جنگ با "ابراهیم اشتر"، به دست ابراهیم بن اشتر کشته شد.
[۹] دایرة المعارف الاسلامیة، ج ۷، ص ۴۵۸.


۳.۲ - دیدگاه دوم

برخی هم قتل این جنایت‌کار را به دست‌ یاران ‌مختار ثقفی (شریک بن جدیر تغلبی) در نزدیکی موصل می‌دانند.
[۱۰] المسعودی أبوالحسن علی بن الحسین بن علی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج ۳، ص ۹۷، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجرة، چ دوم، ۱۴۰۹.


۳.۳ - دیدگاه سوم

اما برخی دیگر نقل کرده‌اند که قاسم پسر حبیب بن مظاهر کمین کرد و او را کشت.
[۱۱] برگرفته از فرهنگ عاشورا.



۱. علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۳۳۵.    
۲. دینوری ابوحنیفه احمد بن داود (م ۲۸۲) الأخبار الطوال، ص ۲۴۶،،، تحقیق عبدالمنعم عامر مراجعه جمال‌الدین شیال،قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸ش.    
۳. طبری أبوجعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰) تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ‌ الطبری)، ج ‌۵، ص ۴۳۹، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.    
۴. الهاشمی البصری محمد بن سعد بن منیع (م ۲۳۰)، الطبقات الکبری خامسة، ج ۱، ص ۴۶۳، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.    
۵. طبری أبوجعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰) تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ‌ الطبری)، ج ‌۵، ص ۴۳۹، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.    
۶. اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی (م ۷۷۴)، البدایة و النهایة، ج ‌۸، ص ۲۲۵، أبوالفداء، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶.    
۷. اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی (م ۷۷۴)، البدایة و النهایة، ج ‌۸، ص ۲۵۳، أبوالفداء، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶.    
۸. اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی (م ۷۷۴)، البدایة و النهایة، ج ‌۸، ص ۲۹۰، أبوالفداء، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۶.    
۹. دایرة المعارف الاسلامیة، ج ۷، ص ۴۵۸.
۱۰. المسعودی أبوالحسن علی بن الحسین بن علی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج ۳، ص ۹۷، تحقیق اسعد داغر، قم، دارالهجرة، چ دوم، ۱۴۰۹.
۱۱. برگرفته از فرهنگ عاشورا.



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار