• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حاجت‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه: ایمان به خدا، حاجت، توسل مشرکانه، شرک .
پرسش: آیا در منابع روایی چیزی مبنی بر این‌که با اعتقاد حتی می‌توان از طریق تکه آهن حاجت گرفت، وجود دارد؟
پاسخ:


روایتی وجود دارد مبنی بر اینکه «فلو ان رجلاً احب حجراً لحشره الله معه یوم القیامة»؛
[۱] شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص ۵۰۲، موسسة آل البیت، قم، ۱۴۰۹ق.    
اگر کسی حتی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند در روز قیامت او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.

اما این روایت به معنای تأثیر محبت و دوستی در سرنوشت انسان است و مطمئناً پاسخ به سؤال مذکور منفی است؛ زیرا در غیر این صورت باید تمام بت‌پرستان حاجت خود را از بت‌هایشان بگیرند؛ چون به آنان ا عتقاد دارند.

تنها حقی که در این سخن مذکور می‌تواند وجود داشته باشد، این است که با ایمان به خدا از هر سببی عادی می‌توان به اجابت رسید؛ یعنی خدا بنده مؤمن خود را از هر سببی می‌تواند اجابت کند.

۳.۱ - بیان چند نمونه

مثلاً فرد از روی ایمان خالصانه به خدا بنده‌ای را اطعام می‌کند و همین کارِ خیر شفیع او می‌شود. یا از روی ایمان خالص به خدا یا ارادت به اولیای خدا عملی ساده را انجام می‌دهد و همین امر سبب اجابت او می‌شود. و در سطحی بالاتر از توحید و ایمان همه موجودات به‌عنوان آیات خدا مجرای اجابت خدا می‌شوند و با انسان سخن می‌گویند؛ همچنان‌که سنگریزه در دستان پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به سخن آمد و زبان به تسبیح خدا گشود.
[۲] موسوی همدانی، سیدمحمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۵، ص ۱۸۶، دفتر انتشارات اسلامی‌، قم‌، ۱۳۷۴ ش.‌    


پس منشأ همه اینها ایمان خالصانه به خداست؛ ولی اعتقاد مشرکانه نسبت به غیر خدا، مثلاً اعتقاد به خاصیتی شگفت در یک سنگ و طلسم و.... و طلب حاجت از آن، نه تنها مشمول این قاعده مذکور نیست؛ بلکه عین شرک و بت‌پرستی بوده و ظلم عظیم در قبال خداست.
[۳] لقمان (۳۱)، آیه ۱۳؛ «وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ».    


چنین توسل‌های مشرکانه‌ای شاید در حد تلقین ، اثراتی روانی ایجاد کند که بازتاب جزئی آن به‌طور مقطعی در عالم مادی هم آشکار شود؛ ولی عمل مشرکان در نهایت محکوم به ابطال است: «به تو و پیامبران پیش از تو وحی شد که اگر به خدا شرک آوری، اعمالت تباه و باطل خواهد شد و خود از زیان‌کاران خواهی بود».
[۴] زمر (۳۹)، آیه ۶۵؛ «وَ لَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَ إِلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ».    


۱. ↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص ۵۰۲، موسسة آل البیت، قم، ۱۴۰۹ق.    
۲. ↑ موسوی همدانی، سیدمحمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۵، ص ۱۸۶، دفتر انتشارات اسلامی‌، قم‌، ۱۳۷۴ ش.‌    
۳. ↑ لقمان (۳۱)، آیه ۱۳؛ «وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ».    
۴. ↑ زمر (۳۹)، آیه ۶۵؛ «وَ لَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَ إِلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ».    


پایگاه اسلام کوئیست.    


رده‌های این صفحه : توسل | کلام
جعبه ابزار