• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جنسیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: جنسیت، خلقت جنین، علقه، لخته خون، لقاح.

پرسش: تشخیص جنسیت در چه زمانی اتفاق می‌افتد؟ یکی از منابعی که مسلمانان معمولاً از قرآن در مورد تولد انسان‌ها از آن نقل قول می‌کنند، سوره ۵۳ آیه ۴۵ و ۴۶ است. معمولاً این آیات به‌گونه‌ای تفسیر می‌شوند که خبر از مشخص شدن جنسیت در خود مرحله لقاح دهند، اما در جای دیگر قرآن اشاره می‌کند که جنسیت یک جنین در حال رشد در مرحله لخته خون (!) شکل می‌گیرد. جالب است بدانیم یونانیان باستان فکر می‌کردند انسان از لخته خون ساخته می‌شود؛ زیرا می‌دیدند زنانی که باردار می‌شوند دیگر پریود نمی‌شوند. بنابراین فکر می‌کردند حتماً همان لخته‌های خون است که در بدن زن باردار تبدیل به جنین و کودک می‌شوند. گویا همان اندیشه یونانی به قرآن نیز راه یافته است. این درست است؟

پاسخ: با مراجعه به آیات قرآن و تفاسیر، مشخص می‌شود که هیچ آیه‌ای از آیات قرآن، اشاره‌ای به امکان تشخیص جنسیت جنین در مرحله‌ای خاص ندارد و فقط مراحل تکوین و خلقت جنین را مورد بررسی قرار داده است. ضمناً در هیچ آیه‌ای گفته نشده است که جنین از خون حیض تشکیل می‌شود، بلکه خلقت اولیه جنین را از نطفه دانسته و اشاره می‌کند که پس از مدتی نطفه تبدیل به علقه و بعد تبدیل به مضغه می‌شود و در مراحل بعد، استخوان‌ تشکیل می‌شود و سپس آن استخوان با گوشت پوشانده می‌شود.




این سؤال از دو بخش تشکیل شده است که قسمت اول آن، اشاره به تناقض بین آیاتی از سوره نجم و بین آیه دوم سوره علق دارد. در قسمت دوم از نظر قرآن درباره خلقت جنین از خون حیض سؤال شده است که هرکدام جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.


زمان تعیین جنسیت جنین، به میزان پیشرفت علم پزشکی بستگی دارد. هر مقدار که این علم در این زمینه پیشرفت بیشتری کند، ممکن است که زمان تعیین جنسیت جنین، نسبت به گذشته، زودتر اتفاق بیافتد؛ ازاین‌رو نمی‌توان زمان خاصی را برای آن تعیین کرد. هرچند در حال حاضر تعیین جنسیت در مراحل اولیه رشد جنین، غیر ممکن به نظر می‌رسد، ولی باید بدانیم که همه این پیشرفت‌هایی که در این زمان در علوم مختلف صورت گرفته، در گذشته غیر ممکن تلقی می‌شد؛ لذا نمی‌توان این مسئله را امری غیر ممکن دانست، اما نسبت به دیدگاه قرآن باید گفت آیات متعددی از قرآن به چگونگی آفرینش انسان پرداخته و قدرت بی‌نهایت خدا را یادآور شده است؛ ولی در این آیات هیچ اشاره‌ای به زمان تشخیص جنسیت جنین نشده است:

۲.۱ - آیه ۴۵ و ۴۶ سوره نجم

«وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَینِ الذَّکَرَ وَ الْأُنثی • مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنی‌»؛ «این خداست که دو زوج مذکر و مؤنث را از نطفه‌ای که خارج می‌شود و در رحم می‌ریزد، آفرید».

این دو آیه درصدد بیان این نکته است که خدا، نر و ماده را از نطفه‌ای بسیار کوچک آفرید و با توجه به آیه‌های قبل و بعد، همه شئون زندگی آنها به دست خداست. همان‌طور که مشاهده می‌شود، هیچ‌گونه ارتباطی بین این آیات و تعیین و تشخیص جنسیت، دیده نمی‌شود.

۲.۲ - آیات دیگر

در آیات دیگر که به خلقت انسان از «علق» اشاره می‌کند یا مرحله‌ای از جنین را «علقه» می‌نامد، نیز اشاره‌ای به تعیین جنسیت نکرده؛ ازاین‌رو این سخن که گفته شده؛ در آیاتی از قرآن، تعیین جنسیت را به مرحله «علقه» (خون بسته) مرتبط دانسته، صحت ندارد؛ بلکه در هیچ جای قرآن این مطلب گفته نشده است. این آیات در قسمت دوم جواب مورد بررسی قرار خواهند گرفت.


برای پاسخ به بخش دوم سؤال، ابتدا باید کلمه‌ «علق» ترجمه و تفیسر شود. اصل ماده این کلمه، به معنای تعلق داشتن چیزی به دیگری است؛ به‌گونه‌ای که هیچ‌گونه استقلالی برای خود نداشته باشد. به مرحله‌ای از زندگی جنین «علق» یا «علقه» گفته می‌شود به این دلیل که به صاحب خود تعلق و وابستگی دارد و تقومی از ناحیه خود دارا نیست. برخلاف مرحله مضغه که هرچند حالت تعلق جنین همچنان وجود دارد ولی قوام گرفته است.
[۳] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‌۳، ص ۱۱۴ ـ ۱۱۵، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
جنین در این حالت شبیه به تکه گوشتی است که جویده شده باشد؛
[۴] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‌۱۱، ص ۱۲۵، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
ازاین‌رو به زالو «علقه» گفته شده و «علق» جمع آن است.
[۵] قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ‌۵، ص ۳۲، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.


۳.۱ - خلقت جنین از خون حیض

این‌که گفته شده، در قرآن آمده است که جنین از خون حیض ساخته می‌شود، مطلب صحیحی نیست. هرچند که در قرآن از واژه «علق» یا «علقه» در خلقت انسان استفاده شده، ولی این واژه‌ها، به معنای خون حیض نیستند؛ بلکه نامی است که بر جنین در یکی از مراحل رشد آن نهاده شده است. خداوند در این‌باره چنین فرمود:

۳.۱.۱ - آیه ۵ سوره حج

«یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فی‌ رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ»؛ ای مردم! اگر در رستاخیز شک دارید، (به این نکته توجه کنید که:) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» (چیزی شبیه گوشت جویده شده‌)، که بعضی دارای شکل و خلقت است و بعضی بدون شکل تا برای شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم). طبق این آیه مرحله «علقه» (خون بسته) مرحله بعد از نطفه است؛ یعنی وقتی نطفه تغییر شکل می‌دهد و وارد مرحله جدیدی از تکوین می‌شود، به آن «علقه» می‌گویند؛ مرحله‌ای قبل از مرحله «مضغه» (گوشت جویده شده).

۳.۲ - آیه ۱۴ سوره مؤمنون

آیه‌ای از سوره مؤمنون به‌صورت روشن به این مطلب اشاره کرده، می‌فرماید:

«ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَکَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ »؛ آن‌گاه نطفه را علقه (به شکل خون بسته) کردیم، سپس علقه را (به‌صورت) مضغه (نظیر گوشت جویده شده) ساختیم، آن‌گاه مضغه را (تبدیل به) استخوان‌ها(ی نرم) کردیم، پس بر استخوان‌ها (لباس) گوشت پوشاندیم، سپس آن‌را (که جسمی نموکننده بود به‌واسطه دمیدن روح حیوانی به‌صورت) خلقی دیگر (و جان‌داری زنده و صالح برای عقل و علم ) ایجاد کردیم، پس آفرین بر خدا و پر [[|خیر]] و برکت است او که نیکوترین آفرینندگان است‌. این آیات به‌خوبی نشان می‌دهد که خلقت جنین هیچ ارتباطی با خون حیض ندارد. اما آیه‌ای که خلقت انسان را از «علق» دانسته، باز اشاره به همان مرحله خاص از تکوین جنین دارد نه خون حیض.



۱. نجم (۵۳)، آیه ۴۵ و ۴۶.    
۲. شیرازی، مکارم، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۵۵۹، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‌۳، ص ۱۱۴ ـ ۱۱۵، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
۴. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‌۱۱، ص ۱۲۵، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
۵. قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ‌۵، ص ۳۲، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
۶. حج (۲۲)، آیه ۵.    
۷. مؤمنون (۲۳)، آیه ۱۴.    
۸. علق (۹۶)، آیه ۲.    
۹. شیرازی، مکارم، تفسیر نمونه، ج ۲۷، ص ۱۵۶، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    



پایگاه اسلام کوئست.    



جعبه ابزار