• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کشف فسیل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلیدواژه: فسیل، ملائکه، جن، نسناس.
پرسش : در چند روزنامه و كتاب معتبر آمده كه چندي پيش فسیل و جاي پاي آدمي را كه قدمت آن به پنج ميليون سال قبل برمي‌گردد، در غار هاي چين كشف كرده‌اند، از طرفي در اكثر كتاب‌هاي معتبر ديني آمده كه خلقت حضرت آدم حدود ۷۰۰ هزار سال قبل بوده است، اينها چگونه قابل جمع است؟
پاسخ: در ابتدا مناسب است به آیات و روایاتی که در این زمینه قابل استناد هستند، بپردازیم:




۱.۱ - استناد به آیه ۳۰ سوره بقره

۱. خداوند در آیه سی‌ام سوره بقره، پس از آن که ملائکه را از خلقت انسان به‌عنوان خلیفة‌الله بر روی زمین آگاه می‌کند، با این گفتار ملائکه مواجه می‌شود که گفتند: «أتجعلُ فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء» آیا می‌خواهی کسی را در روی زمین قرار دهی که فساد می‌کند و خون می‌ریزد؟ بعضی از تفاسیر در بیان این گفتار ملائکه، وجود خلقت‌های مشابه را قبل از آدم ـ علیه‌السلام ـ مطرح می‌نمایند.
[۱] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، قم:انتشارات جامعه مدرسین، ج۱، ص ۱۱۹.    



۱.۲ - استناد به روایت جابر بن عبدالله از امیرالمؤمنین(ع)

۲. جابر بن عبدالله از امیرالمؤمنین ـ علیه‌السلام ـ نقل می‌نماید که چون از حضرت سؤال شد که آیا قبل از حضرت آدم ـ علیه‌السلام ـ کسی در زمین و آسمان خلق شده بود که عبادت خدا نماید؟ فرمود: آری خداوند پس از خلق زمین و آسمان ملائکه را خلق نمود که بین طبقات آسمان در طیران و پرواز بوده و خدا را تقدیس می‌کردند.
پس در روی زمین نیز جنیان ی را خلق نمود که خلق آنها از خلق ملائکه پایین‌تر بود. پس خداوند خلقی پایین‌تر از جنیان نمود، خداوند موجوداتی را خلق نمود که روح و بدن داشتند، ولی بال نداشتند، می‌خوردند و می‌نوشیدند؛ اینان «نسناس»
[۲] نسناس: میمون آدم‌نما، نوعی از بوزینه (فرهنگ عمید) اما از نظر اسلام، نسناس نوع تکامل نیافته‌ای از انسانی بوده که قبل از حضرت آدم که اولین انسان از نوع کنونی می‌باشد، بر روی زمین زندگی می‌کرده و اینکه برخی نسناس را میمون آدم‌نما تعبیر می‌کند، تحت تأثیر نظریه تکامل انسان از میمون می‌باشد که مخالفت دیدگاه اسلام است.
بودند؛ ولی انسان نبودند. نسناس به همراه جن بر روی زمین سکونت داشتند تا اینکه دو گروه یعنی نسناس و جنیان عصیان خدا نمودند و به فساد و خونریزی پرداختند، و حتی خدا را منکر شدند.
[۳] راوندی، قصص الانبیاء، تحقیق غلامرضا عرفانیان، قم، انتشارات الهادی، چ اول، ۱۴۱۸ ق، ص ۳۸ ۴۲.    
[۴] جزائری، قصص الانبیاء، ص ۳۰.    
[۵] مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج۱۱، ص۱۰۳.    
بسیاری از تفاسیر از این روایت در تفسیر آیه ۳۰ سوره بقره بهره برده‌اند.
[۶] ر.ک: تفسیر عیاشی، نورالثقلین، تفسیر الصافی.



۱.۳ - استناد به روایت جابر بن یزید از امام باقر(ع)

۳. جابر بن یزید از امام باقر ـ علیه‌السلام ـ در مورد آیه سؤال نمود. حضرت ـ علیه‌السلام ـ فرمودند: گویا تو گمان می‌کنی خداوند تنها این عالم را آفریده است و گمان می‌کنی خداوند غیر از شما بشر دیگری نیافریده است؛ به خدا سوگند خداوند هزار هزار عالم آفریده است و هزار هزار آدم و تو در آخرین این عالم و از آخرین این آدم‌ها هستی.
[۷] صدوق، التوحید، قم:‌جامعه مدرسین، چ دوم، ج ۲، ص ۲۲۷.
[۸] مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج ۸، ص ۳۷۴.    
[۹] شیخ صدوق، خصال، قم:جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۵۲.    


۱.۴ - استناد به روایت ابوحمزه ثمالی از امام سجاد(ع)

۴. ابوحمزه ثمالی می‌گوید: از امام سجاد ـ علیه‌السلام ـ شنیدم که می‌فرمود: «... آیا گمان می‌کنی که خداوند خلقی غیر از شما نداشته است، آری به خدا قسم هزار هزار آدم و هزار هزار عالم خلق نموده و تو به خدا قسم در آخر آن عالم هستی.»
[۱۰] مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج ۲۵، ص ۲۵.    


از مجموع آيات و روايات مذكور مي‌توان نتيجه گرفت كه:
خلقت حضرت آدم ـ عليه‌السلام ـ به‌عنوان اولين خلقت بشر نبوده است؛ ولي اين امر بدان معني نيست كه خلقت‌هاي پيشين هم از لحاظ فیزیکی و جسمانی و هم از نظر روحی و روانی همانند آدم و فرزندان او بوده‌اند؛ بلكه بايد گفت كه آن موجودات در مرتبه پايين‌تري از خلقت بوده‌اند و در واقع حضرت آدم ـ عليه‌السلام ـ اولين فرد از نوع انساني كنوني است.

۱. ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، قم:انتشارات جامعه مدرسین، ج۱، ص ۱۱۹.    
۲. ↑ نسناس: میمون آدم‌نما، نوعی از بوزینه (فرهنگ عمید) اما از نظر اسلام، نسناس نوع تکامل نیافته‌ای از انسانی بوده که قبل از حضرت آدم که اولین انسان از نوع کنونی می‌باشد، بر روی زمین زندگی می‌کرده و اینکه برخی نسناس را میمون آدم‌نما تعبیر می‌کند، تحت تأثیر نظریه تکامل انسان از میمون می‌باشد که مخالفت دیدگاه اسلام است.
۳. ↑ راوندی، قصص الانبیاء، تحقیق غلامرضا عرفانیان، قم، انتشارات الهادی، چ اول، ۱۴۱۸ ق، ص ۳۸ ۴۲.    
۴. ↑ جزائری، قصص الانبیاء، ص ۳۰.    
۵. ↑ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج۱۱، ص۱۰۳.    
۶. ↑ ر.ک: تفسیر عیاشی، نورالثقلین، تفسیر الصافی.
۷. ↑ صدوق، التوحید، قم:‌جامعه مدرسین، چ دوم، ج ۲، ص ۲۲۷.
۸. ↑ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج ۸، ص ۳۷۴.    
۹. ↑ شیخ صدوق، خصال، قم:جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۵۲.    
۱۰. ↑ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، انتشارات وفاء، چ دوم، ۱۴۰۳ ه، ج ۲۵، ص ۲۵.    


سایت اندیشه قم    


رده‌های این صفحه : تاریخ انبیاء | حضرت آدم
جعبه ابزار