شکورذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: سپاس‌گزاری، قرآن، حدیث.
پرسش: شاکر و شکور در لغت،
قرآن و
حدیث به چه معناست؟
[ویرایش]
صفت «شَکور (بسیار سپاس گزار)»،
مبالغه در «شاکر (سپاس گزار) » است و «شکر» یعنی: ستایشِ نیکی‌کننده، به سبب نیکی‌ای که بر تو ارزانی داشته است، و شکر (سپاس گزاری/ قدردانی)، با گفتار و کردار، ممکن می‌شود و مانند
حمد است، جز آن که حمد، اعم از آن است، چرا که تو انسانی را به خاطر ویژگی‌های زیبای او و به خاطر نیکیِ او حمد می‌کنی؛ امّا تنها به خاطر نیکیِ او (و نه دیگر ویژگی‌هایش) او را شکر می‌نمایی.
[ویرایش]
در قرآن کریم، این دو صفت شش بار به
خدا نسبت داده شده‌اند: سه بار با صفت «
غفور» و دو بار با صفت «
علیم» و یک بار با صفت «
حلیم».
در احادیث آمده که خدای والا، سپاس‌گزارِ کسی است که او را سپاس بگزارَد و فرمان ببَرد، و سپاس‌گزاریِ خدای پاک، پذیرش طاعت بنده و افزون کردن نعمت‌های اوست.
[ویرایش]
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «شکور» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۱۳.
