شهید در غیر میدان جنگذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: پیامبر،
شهید.
پرسش: رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چه کسانی را با اینکه در میدان جنگ کشته نشده‌اند، شهید خوانده است؟
[ویرایش]
در اصل شهید به معنای رزمنده‌ای است که در صحنه جنگ و جدال علیه ظالمان و متجاوزان به ستیز برخاسته و در این راه کشته شود. اما روایات، افرادی دیگر را نیز در زمره شهیدان به حساب آورده‌اند که می‌توان اینان را در حکم شهید خواند و ظاهراً اینان با شهیدان میدان جنگ مقام مساوی ندارند.
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن ارِیدَ مالُهُ بغَیرِ حَقٍّ فَقاتَلَ فقُتِلَ فهُو شَهیدٌ.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): چنانچه بخواهند مال کسی را به ناحق بگیرند و او
[در راه دفاع از آن
] بجنگد و کشته شود، شهید است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن قُتِلَ دُونَ اهلِهِ ظُلما فهُو شَهیدٌ، و مَن قُتِلَ دُونَ مالِهِ ظُلما فهُو شَهیدٌ، و مَن قُتِلَ دُونَ جارِهِ ظُلما فهُو شَهیدٌ، و مَن قُتِلَ فی ذاتِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ فهُو شَهیدٌ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه در راه دفاع از خانواده خود به
ستم کشته شود، شهید است و هرکه در راه دفاع از مال خود مظلومانه کشته شود، شهید است، و هرکه در راه دفاع از
همسایه خود به ستم کشته شود، شهید است، و هرکه به خاطر
خداوند (عزّوجلّ) کشته شود، شهید است.
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن قاتَلَ دُونَ نفسِهِ حتّی یقتَلَ فهُو شَهیدٌ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه در راه دفاع از جان خود بجنگد و کشته شود، شهید است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن قُتِلَ دُونَ مَظلِمَتِهِ فهُو شَهیدٌ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه در راه دفع ستم از خود کشته شود، شهید است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن قُتِلَ دُونَ مالِهِ فهُو شَهیدٌ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه در راه دفاع از مالِ خود کشته شود، شهید است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): قاتِلْ دُونَ مالِک حتّی تَحُوزَ مالَک او تُقتَلَ فَتَکونَ مِن شُهَداءِ الآخِرَةِ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): در راه دفاع از مال و دارایی خود بجنگ تا آن را به دست آوری یا کشته شوی، در این صورت از شهیدان آخرت خواهی بود.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): نِعمَ المِیتَةُ ان یمُوتَ الرَّجُلُ دُونَ حَقِّهِ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): چه خوب مرگی است، مُردن مَرد در راه دفاع از حقّ خویش.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن عَشِقَ فَکتَمَ و عَفَّ فَماتَ فهُو شَهیدٌ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه عاشق شود و
عشق خود را بپوشاند و پاکدامنی ورزد و
[از‌اندوه آن
] بمیرد، شهید است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): الشُّهَداءُ خَمسَةٌ: المَطعُونُ، و المَبطونُ، و الغَرِقُ، و صاحِبُ الهَدْمِ، و الشَّهیدُ فی سَبیلِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): شهدا پنج دسته‌اند: کسی که به
بیماری طاعون درگذرد، و کسی که بر اثر
قولنج بمیرد، و کسی که زیر آوار رود، و کسی که غرق شود یا در راه خداوند (عزّوجلّ) به شهادت رسد.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): الطاعونُ شَهادَةٌ لِکلِّ مُسلمٍ؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم):
[مرگ با
] طاعون، برای هر مسلمانی شهادت است.»
«رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): مَن ماتَ علی حُبِّ آلِ محمّدٍ ماتَ شَهیدا؛
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): هرکه بر دوستی
آل محمّد بمیرد، شهید مرده است.»
«الامامُ علی (علیه‌السّلام) عن رسولِ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فی حدیثِ عِیادَتِهِ مَع اصحابِهِ لِعبدِ اللّهِ بنِ رَواحَةَ: مَنِ الشهیدُ مِن امَّتی؟ فقالوا: ا لیسَ هُو الذی یقتَلُ فی سَبیلِ اللّهِ مُقبِلاً غَیرَ مُدبِرٍ؟! فقالَ رسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): انَّ شُهَداءَ امَّتی اذا لَقلیلٌ! الشهیدُ: الذی ذَکرتُم، و الطَّعِینُ، و المَبطونُ، و صاحِبُ الهَدْمِ و الغَرِقُ، و المَراةُ تَموتُ جَمْعا، قالوا: و کیفَ تَموتُ جَمعا یا رسولَ اللّهِ؟ قالَ: یعتَرِضُ وَلَدُها فی بَطنِها؛
امام علی (علیه‌السّلام): پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هنگام
عیادت به همراه اصحابش از
عبد اللّه بن رواحه فرمود: شهید امّت من کیست؟
اصحاب عرض کردند: همان کسی نیست که در راه خدا می‌جنگد و به
دشمن پشت نمی‌کند تا کشته شود؟ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: در این صورت شهدای امّت من اندکند! شهید کسی است که شما گفتید و نیز کسی که بر اثر طاعون در گذرد و کسی که بر اثر قولنج بمیرد و کسی که زیر آوار رَوَد یا غرق شود و زنی که جمعاً بمیرد. عرض کردند: ای رسول خدا! یعنی چه جمعاً بمیرد؟ فرمود بچه‌اش در شکم او گیر کند
[و بمیرد
].»
«الامامُ علی (علیه‌السّلام): ما المُجاهِدُ الشَّهیدُ فی سَبیلِ اللّهِ بِاعظَمَ اجرا مِمَّن قَدَرَ فَعَفَّ؛
امام علی (علیه‌السّلام): مجاهدی که در راه خدا به شهادت رسیده باشد، پاداشش بیشتر از کسی نیست که بتواند
[گناه کند
] و پاکدامنی ورزد.»
«الامامُ علی (علیه‌السّلام): المؤمنُ علی‌ای حالٍ ماتَ، و فی‌ای ساعَةٍ قُبِضَ، فهُو شَهیدٌ؛
امام علی (علیه‌السّلام):
مؤمن، در هر حالی که بمیرد و در هر لحظه و ساعتی که جانش گرفته شود، شهید است.»
«الامام علی (علیه‌السّلام): مَن ماتَ مِنکم علی فِراشِهِ و هُو علی مَعرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ و حَقِّ رَسولِهِ و اهلِ بَیتِهِ ماتَ شَهیدا، و وَقَعَ اجرُهُ عَلَی اللّهِ، و استَوجَبَ ثَوابَ ما نَوی مِن صالِحِ عَمَلِهِ، و قامَتِ النِّیةُ مَقامَ اصلاتِهِ لِسَیفِهِ؛
امام علی (علیه‌السّلام): هرکه در بستر خود بمیرد، در حالی که به حق پروردگارش و
حق رسول او و
اهل بیت رسولش معرفت داشته باشد، شهید مُرده است و اجرش با خداست و سزاوار پاداشِ کردار نیکویی است که
[انجام آن را
] در نیت داشته و این نیت، جای شمشیر کشیدن او را می‌گیرد.»
«بحار الانوار عن زیدِ بنِ ارقم: قال الحسینُ بنُ علی (علیه‌السّلام): ما مِن شِیعَتِنا الّا صِدِّیقٌ شَهیدٌ قلتُ: انّی یکونُ ذلک و هُم یمُوتُونَ علی فُرُشِهِم؟! فقالَ: ا ما تَتلُو کتابَ اللّهِ: «الذینَ آمَنُوا بِاللّهِ و رُسُلِهِ اُولئک هُمُ الصِّدِّیقُونَ و الشُّهَداءُ عِندَ رَبِّهِم
؟! ثُمّ قالَ (علیه‌السّلام): لَو لَم تَکنِ الشهادَةُ الّا لِمَن قُتِلَ بِالسَّیفِ لاَقَلَّ اللّهُ الشُّهَداءَ؛
بحار الانوار به نقل از
زید بن ارقم:
امام حسین (علیه‌السّلام) فرمود: هیچ یک از
شیعیان ما نیست، مگر این که
صدّیق و شهید است. عرض کردم: چگونه چنین چیزی ممکن است، در حالی که آنان در بسترهای خود می‌میرند؟ حضرت فرمود: مگر
کتاب خدا را نخوانده‌ای: «کسانی که به خدا و فرستادگان او
ایمان آورده‌اند همانان صدّیقان و شهیدان در نزد پروردگارشان هستند»؟ سپس فرمود: اگر
شهادت فقط اختصاص به کسانی داشت که با شمشیر کشته شوند در آن صورت خداوند شهدا را تقلیل داده بود.»
[ویرایش]
[ویرایش]
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «شهید در غیر میدان جنگ» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۵/۲۹.
