روشنایی چشم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: خواندن قرآن کریم، روشنایی چشم،
معجزه،
شفا.
پرسش: آیا منظور از این‌که «خواندن قرآن کریم، روشنایی چشم می‌دهد» این است که ضعیفی دوربینی و نزدیک بینی چشم را مداوا می‌کند؟
پاسخ: همه شفاها و درمان‌ها در دست خداست و دکتر و دارو سبب هستند و مسبب الاسباب خداست، اوست که حالت تسکین دادن را در فلان گیاه قرار داده تا داروسازان از آن گیاه برای
آرامش بخشیدن به بیمار، دارو تهیه کنند. همه چیز دست خداست، پس می‌تواند در
تلاوت قرآن کریم و نگاه کردن به آن شفا قرار دهد.
یکی از
معجزات بزرگ پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) قرآن کریم است که از دست
دشمنان دین و هرگونه نقص و ایرادی در امان مانده و
تحریف نگردیده است. بارها دشمنان تلاش و کوشش کردند تا مشابه
قرآن کریم بیاورند؛ ولی نتوانستند و یکی از ادله‌ای که معجزه بودن قرآن را اثبات می‌کند، این است که از دستبرد تحریفگران، سالم مانده است.
در این که
قرآن شفابخش است شکی نیست، دلیل و شواهد زیادی از
آیات قرآن کریم و
روایات معصومین (علیهم‌السلام) در این زمینه وجود دارد و هم‌چنین این مطلب با تجربه‌های فراوان ثابت شده است.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ؛
و از قرآن آن چه شفا و
رحمت است برای
مؤمنان نازل می‌کنیم».
واژه «من» در این
آیه مورد اختلاف می‌باشد که آیا «من تبعیضیه» است یا «من جنسیه»؟
ابن جوزی در کتاب
زاد المسیر گفته: لفظ «من» در این آیه برای بیان
جنس است و نتیجه چنین می‌شود که تمام قرآن شفاست.
و
قرطبی در
تفسیر خود بعد از ذکر این آیه می‌گوید: معنای آیه چنین است که کل قرآن شفا می‌باشد؛ زیرا هر حرفی از قرآن شفا می‌دهد و شفا مختص به بعضی از آیات نیست.
اما این‌که چه کسانی و چه نوع مرضی را شفا می‌دهد، نظرات و نظریه‌های زیادی بیان شده است، خلاصه آن‌ها در
تفسیر مجمع البیان چنین ذکر شده است:
قرآن کریم با راه‌نمایی‌های خود کوری
جهل و حیرت
شک را برطرف می‌کند؛
دارای چنان
نظم و تألیف و فصاحتی اعجازآمیز است که راستی مدعای
پیامبر را اثبات می‌کند، از این جهت مردم را از بیماری جهل و شک و کوردلی در راه
دین شفا می‌بخشد؛
قرآن کریم وسیله‌ای است که به آن
تبرک می‌جویند و آن را برای رفع بیماری‌ها
قرائت می‌کنند و خداوند به وسیله قرآن کریم به مقتضای مصلحت خود، بسیاری از زیان‌ها و امور ناپسند را از مردم دور می‌سازد؛
قرآن کریم مشتمل بر دلایل
توحید و
عدالت و احکام دین و پندها و اندرزها و ضرب المثل‌ها است؛ بنابراین شفای دردهای دنیوی و اخروی مردم است.
و در
روایت داریم که «
فی القرآن شفاء من کل داء؛ در قرآن شفای هر دردی هست».
أ. در
نهج البلاغه از
حضرت علی (علیه‌السلام) نقل شده که می‌فرمودند: «
الا فیه علم ما یاتی و الحدیث عن الماضی و دواء دائکم؛
آگاه باشید در این قرآن خبرهای آینده است، و بیان حوادث
اقوام گذشته، و درمان بیماری‌های شما».
ب. در جایی دیگر از
امام بزرگ روایت شده: «
و علیکم بکتاب الله فانه الحبل المتین و النور المبین و الشفاء النافع؛
کتاب خدا را محکم بگیرید؛ زیرا رشته‌ای است بسیار مستحکم، نوری است
آشکار، دارویی است شفابخش و پر
برکت».
ج. در جایی دیگری از نهج البلاغه می‌فرماید: «
شفاء لا تخشی اسقامه؛
قرآن داروی شفابخشی است که هیچ بیماری از آن بر نمی‌خیزد».
علاوه بر این روایت،
احادیث زیادی در مورد خواص اکثر
آیات که مفید شفا هستند وارد شده و کتاب‌هایی زیادی پیرامون این مطالب نوشته شده است.
در
کتاب کافی از
امام صادق (علیه‌السلام) و ایشان از پدرانش نقل می‌کند که مردی به پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) شکایت نمود از درد سینه‌اش، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) فرمود: «
استشف بالقرآن فانّ الله عزّ و جلّ یقول: شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُور؛
از قرآن
شفا طلب کن که خداوند فرمود: (قرآن) درمانی است برای آن چه در سینه‌هاست».
وقتی که اصل شفابخش بودن قرآن کریم ثابت شد، شفابخشی در مورد
چشم،
گوش و دندان و سایر اعضا نیز ثابت می‌شود؛ البته باید نسخه کارشناسانه پیچیده شود و شرایط کارشناسی آن حفظ شود. این‌گونه نیست که همه از قرآن کریم شفا گیرند.
در
سوره اسراء می‌فرماید: «
شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ؛ از قرآن آن‌چه شفا و
رحمت است برای
مؤمنان نازل می‌کنیم». در این
آیه شفا گرفتن مقید به
ایمان و
عمل به قرآن کریم شده است؛ پس اگر بیمار عقیده‌ای به
خدا و قرآن کریم و پیامبر نداشته باشد و از عمل کردن به فرامین الهی سر باز زند، از قرآن کریم سودی نمی‌برد.
البته همه شفاها و درمان‌ها در دست خداست و دکتر و دارو سبب هستند و مسبب الاسباب خداست، اوست که حالت تسکین دادن را در فلان گیاه قرار داده تا داروسازان از آن گیاه برای
آرامش بخشیدن به بیمار، دارو تهیه کنند. همه چیز دست خداست، پس می‌تواند در
تلاوت قرآن کریم و نگاه کردن به آن شفا قرار دهد.
ذکر این نکته نیز ضرورت دارد که این نسخه مانند نسخه‌های دیگر وقتی مؤثر است که به آن
عمل شود؛ در غیر این صورت صد بار اگر بهترین نسخه‌های شفابخش را بخوانیم و روی سر بگذاریم، ولی به آن عمل نکنیم، نتیجه‌ای نخواهیم گرفت.
۱. ترجمه تفسیر مجمع البیان، ج۱۴، ص۱۹۷.
۲. محمدجواد نجفی، تفسیر آسان، ج۱۰، ص۱۵۱ ـ ۱۵۲.
۳. علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۵۲.
۴. مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۲۳۶ ـ ۲۴۲.
۵. محمدرضا کریمی، درمان با قرآن.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «روشنایی چشم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۷/۱۹.
