ترک گناه چشم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: گناه چشم، کنترل نگاه.
پرسش: چه‌گونه می‌توان گناهی را که مربوط به چشم است، ترک کرد؟
پاسخ:
ابتدا مطالبی درباره مفاسد نگاه آلوده مطرح کرده، سپس راهکارهای مقابله با گناهان چشم عرضه می‌شود:
نگاه بد مقدمه و زمینه‌ساز عمل خلاف عفت (
زنا) است؛ چراکه گاهی یک نگاه کردن،
انسان را در دروازه این
عمل قرار می‌دهد.
امام صادق (علیه‌السلام) در این رابطه می‌فرمایند: «نگاه بعد از نگاه (
چشم‌چرانی) در دل ایجاد
شهوت می‌کند و این در‌انداختن صاحبش به فتنه (زنا) کفایت می‌کند».
کسانی که مبتلا به مرض چشم‌چرانی هستند، همواره در
اضطراب و
حسرت به سر می‌برند؛ چراکه گاهی به زنانی چشم
خیانت می‌دوزند که امکان رسیدن به آن‌ها نیست، همین باعث حسرت دائمی فرد که نوعی فشار روحی و عصبی است، می‌شود؛ مانند کسی در خیابان پیوسته افسوس ماشین‌های دیگران را بخورد. درمانش آن است که نگاه را از نامحرمان حفظ کنند.
امام صادق (علیه‌السلام) در این باره فرموده‌اند: «نگاه کردن بر
زن نامحرم، تیری از تیرهای زهرآگین شیطانی است و چه‌بسا یک نگاه سبب حسرت طولانی شود».
درباره زنای چشم به
حدیث زیر توجه کنید:
طبق روایتی از
امام باقر (علیه‌السلام) چشم‌چرانی نیز نوعی زناست؛ چراکه زنای هر عضو به مناسبت کار آن است، «زنای چشم،
نگاه به نامحرم و زنای دست، لمس کردن نامحرم و زنای دهان،
بوسه زدن بر نامحرم است».
دود
آتش، به چشم آتش‌افروز نیز می‌رود
یکی دیگر از مفاسدِ نظر حرام این است که اگر این بیماری در جامعه شیوع پیدا کند، نوامیس (خواهر، زن، مادر) خود فرد نیز از ضرر این
بیماری در امان نخواهند بود؛ بنابراین باید متوجه عواقب این کار زشت بود؛ چراکه ناموس برای همه مردم محترم است و نباید به آنان به چشم خائنانه نگاه کرد. به چند
روایت در این مورد توجه کنید:
۱. ابوبصیر یکی از شاگردان امام صادق (علیه‌السلام) درباره مردی که از پشت سر زنان نگاه می‌کرد، سؤال نمود. امام (علیه‌السلام) فرمود: «آیا یکی از شماها دوست می‌دارد که کسی به اهل و عیال و نزدیکان او نگاه کند؟» عرض کرد نه،
امام فرمودند: «پس برای مردم آن‌چه را بخواه که برای خود می‌خواهی و دوست داری».
یعنی کسی که راضی نمی‌شود دیگری به ناموس او نگاه کند، پس چه‌گونه راضی می‌شود به ناموس دیگران نگاه کند؟!
هر کس افتد نظرش در پی نامش کسان• • • پی ناموس وی افتد نظر بوالهوسان
۲. امام صادق (علیه‌السلام) در حدیثی دیگر فرمودند: «خود را از زنان و ناموس مردم حفظ کنید، و چشم طمع به آن‌ها ندوزید، تا
زنان و ناموس شما از چشم و طمع دیگران حفظ و مصون گردند».
پس لازم است خود را از چشم‌چرانی حفظ کرد و
طمع به ناموس مردم نکرد تا از ناحیه ناموس در امان بود،
در روایتی آمده: در زمان
حضرت داوود (علیه‌السلام) مردی بود که با اکراه و زور بر زن نامحرمی وارد می‌شد،
خداوند در قلب زن چنین القا کرد تا به او بگوید: هروقت تو به نزد من می‌آیی، بدان که مردی به نزد
زن یا دختر تو می‌رود، مرد به خانه‌اش برگشت و مرد غریبه‌ای را نزد زنش یافت، او را به نزد داوود پیامبر (علیه‌السلام) آورد و گفت یا نبی‌الله، مسئله‌ای برای من پیش آمده و به معصیتی بزرگ مبتلا گشتم، که دیگری دچار آن نگشته است، فرمود چه کار شده؟ گفت این مرد را نزد عیالم یافتم، خطاب شد به داوود تا به او بگوید: آن‌چه با دیگران رفتار می‌کنید، با شما نیز رفتار می‌شود.
دنیا، دار مکافات است، و چه خوب گفته‌اند: «هرچه کنی به خود کنی؛ هرچند که نیک و بد کنی».
در این‌جا چند پیشنهاد را بیان می‌کنیم:
چنان‌چه شرایط فرد برای
ازدواج فراهم باشد، بهترین راه نجات از
نگاه حرام، انتخاب همسر مشروع و دل بستن به آن است.
با خود
عهد و
پیمان ببنیدیم که هرگز به زنان و دختران نامحرم نگاه نکنیم؛ حتی عهد و پیمان ببندیم که اگر گاهی شیطان ما را
وسوسه کرد، آن را به گونه‌ای جبران کنیم؛ مثلاً چند روز
روزه بگیریم.
سعی کنیم با دوستان ناباب و بی‌بندوبار
دوستی و هم‌نشینی نکنیم؛ چون خیلی از مشکلات اخلاقی افراد از دوستان نااهل سرچشمه می‌گیرد.
هرگز داستان‌های تحریک‌آمیز نخوانید و از نگاه به فیلم‌های غیر اخلاقی جداً خودداری کنیم.
از درس‌های اخلاقی حضوری یا غیر حضوری کمک بگیرید و آن‌چه را استادان اخلاق بیان می‌کنند، به جان و دل بپذیریم و بدان
عمل کنیم.
از خانه و منزل که بیرون می‌آییم، مشغول
ذکر شویم و همیشه از شر
شیطان به
خداوند پناه ببریم و از تردد بی‌جا در محیط‌هایی که زمینه
گناه دارد، خودداری کنیم.
در کوچه و خیابان نگاه خود را به زیر‌انداخته و از نگاه به محیط اطراف پرهیز شود.
۱. چشم‌چرانی، نوشته جمعی از دوشیزگان و بانوان قم، انتشارات الزهراء.
۲. تکالیف گوش و چشم و زبان از دیدگاه اخلاق اسلامی، نوشته یوسف صدیق عریانی (گیلان، دانشگاه گیلان).
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «ترک گناه چشم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱۲/۱۳.
