، در مناسبت هاى گوناگون، از حضرت مهدی و از ظهور و قیام و غیبت طولانی و دیگر ویژگى هاى آن حضرت خبر داده اند و بسیارى از اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله)
[۴]نوید امن و امان، ص۹۱، لطف الله صافى، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
همین مسئله، سبب شده که در طول این مدّت، افرادى پیدا شوند که یا خود، ادّعاى مهدویت کنند و یا عدّه اى از مردم به مهدویت آنان معتقد شوند. به عنوان مثال، عدّه اى، محمّد حنیفه (پسر امیرالمؤمنین(علیه السلام)) را امام مهدی مى پنداشتند و مى گفتند او غیبت کرده است، در حالى که در سال (۸۱ هـ ق) وفات یافته است،
[۵]الملل و النحل، عبدالکریم شهرستانى، ج۱، ص۱۳۲، منشورات رضى، قم.
