مجیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: خداوند، قرآن، حدیث.
پرسش: صفت مجیب خداوند را با توجه به لغت،
قرآن و
حدیث توضیح دهید؟
صفت «مُجیب (اجابت کننده/ پاسخ دهنده)»،
اسم فاعل از «اجابَ، یُجیبُ» و از ریشه «جوب» به‌معنای «باز گرداندن سخن» است.
گفته می‌شود: «جواب پرسش او را داد»؛ امّا سخن، «جواب» نامیده نمی‌شود، مگر این‌که پس از پرسش و درخواست باشد. مُجیب، کسی است که در برابر
دعا و درخواست، قبول و بخشش می‌کند.
در قرآن کریم، برگرفته از ریشه «جوب»، چهارده بار در مورد خدای متعال بکار رفته است و صفت «مُجیب»، یک بار در این
آیه آمده است: «اِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُّجِیبٌ؛
پروردگار من، نزدیک و پاسخ دهنده است.»
در قرآن و احادیث، صفت «مجیب» و افعال هم ریشه آن، در مورد دعا و درخواست بکار رفته است، و خداوند است که به دعاکنندگان و نیازمندان و درماندگان و توبه کنندگان، پاسخ مثبت می‌دهد و نیازهایشان را برآورده می‌سازد.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «مجیب» تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۳/۱.
