شکیبایی حضرت فاطمه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: حضرت فاطمه،
شکیبایی،
ولایت،
ایمان،
غصب فدک.
پرسش: شکیبایی حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیهم) چگونه بود؟
پاسخ اجمالی: صبر حضرت فاطمه را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: الف: صبر در برخورد با مشکلاتی که در دوران کودکی بر حضرت وارد شد ؛ ب: صبر در مشکلات مربوط به دوران
خانه‌داری؛ ج: صبر در فراق پدر غصب فدک و حق ولایت
امام علی (علیه‌السلام).
نگاهی اجمالی به زندگی سراسر محنت حضرت فاطمه (علیه‌السّلام)، نشان می‌دهد که ایشان کوه
صبر و استقامت بوده است. صفتی که رأس ایمان است و در همه بزرگان تاریخ دیده می‌شود و بدون آن، بزرگی تحقق نمی‌یابد. حضرت فاطمه (علیه‌السّلام) در خردسالی، سه سال گرسنگی ناشی از تحریم اقتصادی را همراه پدر و
مسلمانان در
شعب ابی‌طالب تاب آورد. سپس به فاصله‌اندکی، مادرش را از دست داد. توهین‌ها و فشارهای مکیان را به پدر بزرگوارش دید و همه را تحمل کرد. در نوجوانی سفری چهارصد کیلومتری را در حاشیه کوه‌های تفتیده
حجاز و صحرای سوزان
عربستان از
مکه به
مدینه به پایان برد. سفری پر خطر و آمیخته به تهدید حرامیان راه و بیم بازگردانده شدن به مکه، ولی با این حال، و یا نداشتن مادر محروم بودن از همراهی پدر هجرت کرد، آن هم با قافله‌ای کوچک که تنها مردش جوانی حدود ۲۳ ساله بود که بعدها همسرش شد. رادمرد یگانه‌ای که باید یک تنه در برابر گروه‌های مسلح اعزام شده از سوی قریش بایستد و مانع از به بند کشیده شدن آنها و بازگرداندانشان به مکه شود.
فاطمه (علیه‌السّلام) در همه عرصه‌ها، صبور و پر شکیب بود. بانویی که در کنار فرزندداری و در غیابِ همسرِ به کارزار رفته، ناگزیر است یک تنه کارهای داخلی خانه را بر دوش کشد. کارهای سخت و طاقت‌فرسای آن روزگار که معمولی‌ترین آنها آب کشیدن از چاه، آسیاب کردن گندم و جو با دستاس، جارو کردن خانه خاکی و بر افروختن آتش برای پختن نان و غذا بود.
اینها می‌توانند جلوه‌ای از سخت‌کوشی حضرت فاطمه (علیه‌السّلام) را نیز به تصویر کشند؛ صفتی که در همه پویندگان راه کمال دیده می‌شود و بدون آن نمی‌توان در همیشه زندگی و در همه عرصه‌ها موفق بود.
تحمل رنج از دست دادن پدر، غصب تکیه گاه مالی در
فدک و زیر پا نهادن حق خلافت شویش، نقطه اوج این تاب‌آوری است. فاطمه (علیه‌السّلام) نه همانند زنان جاهلی بر سر و صورت می‌زند، نه گریبان می‌درد و نه از میدان به در می‌رود. او به آرامی، تنها می‌گرید و با مقاومتی قهرمانانه، در برابر هجومی هنجارشکنانه، ایستادگی می‌کند. گریه‌ای که نه تنها بر حال خود، که بر سرنوشت یک امت در درازنای تاریخ است؛ امتی که با وجود داشتن کسی چونان
علی (علیه‌السلام)، به گونه‌ای تصمیم می‌گیرد که باید رنج بر دوش کشیدن ستم هزارماهه
امویان و ظلم ۶ هزار ماهه
عباسیان را بر دوش رنجور خود تحمل کند. این‌گونه است که فاطمه (علیه‌السّلام) می‌شکند، هر چند تسلیم نمی‌شود و با وجود شکستگیِ پهلو و ضعف بیماری، بر منبر مردانه اعتراض می‌نشیند و با تسلط تمام، داد سخن می‌دهد و از حق خویش و همسرش، به صورت شرعی، قانونی و منطقی دفاع می‌کند. فریادی که واپسین رمق‌های فاطمه (علیه‌السّلام) را از درد هجران پدر و تصمیم نادرست امت، می‌گیرد روح والایش را از تن رنج دیده‌اش جدا می‌سازد.
سایت حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «شکیبایی حضرت فاطمه» تاریخ بازیابی۱۳۹۹/۳/۲۹.
