سینه زنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: سینه‌زنی، عزاداری، خودزنی، امام حسین ـ علیه‌السلام.
پرسش: این‌که برخی مسلمانان در ایام
محرم سینه می‌زنند و خودشان را می‌زنند، آیا زدن و آزار رساندن به خود حرام نیست؟ آیا دلیلی وجود دارد که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ چنین کاری انجام داده باشد؟ آیا هیچ امامی در شهادت یک فردی خودشان را زده‌اند؟
پاسخ: عزاداری برای امام حسین ـ علیه‌السلام ـ از برترین عبادات است و انجام هر کاری که در عرف عزاداری محسوب می‌شود، جایز است؛ مگر این‌که واقعاً ضرر قابل ملاحظه‌ای داشته باشد، یا موجب وهن
شیعه و مکتب
اهل بیت علیهم‌السلام شود و
سینه زنی مصداق هیچ‌یک از این امور نیست. بنابراین چنین عملی منعی ندارد و سینه زنی در رثای آن امام همام ـ علیه‌السلام ـ مستحب است.
عزاداری برای
امام حسین علیه‌السلام از برترین عبادات است و انجام هر کاری که در عرف عزاداری محسوب می‌شود، جایز است؛ مگر این‌که واقعاً ضرر قابل ملاحظه‌ای داشته باشد، یا موجب وهن شیعه و مکتب اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ شود و سینه زنی مصداق هیچ‌یک از این امور نیست. بنابراین چنین عملی منعی ندارد و سینه زنی در رثای آن امام همام ـ علیه‌السلام ـ
مستحب است.
برای اطلاع بیشتر درباره
احکام عزاداری امام حسین ـ علیه‌السلام ـ به نمایه‌های «آغاز عزاداری امام حسین ـ علیه‌السلام ـ پاسخ ۳۹۱۴ (سایت:۴۱۹۷) »، «نقش عزاداری امام حسین ـ علیه‌السلام ـ پاسخ ۲۳۰۲ (سایت:۲۵۱۸) »، «جواز عزاداری امام حسین و روایات، پاسخ ۷۱۸۴ (سایت:۷۴۴۳) » و «عزاداری امام حسین ـ علیه‌السلام ـ مایه حیات جامعه، پاسخ ۳۴۸ (سایت:۳۵۲) » که در همین سایت موجود است، مراجعه نمایید.
علاوه بر پاسخ‌های موجود در سایت در رابطه با زدن بر سر و سینه نیز روایاتی موجود است؛ از جمله:
راوی می‌گوید: وقتی
امام کاظم علیه‌السلام را دستگیر کردند که ببرند آن حضرت به فرزند خود امام رضا ـ علیه‌السلام ـ دستور داد که تا او زنده است، هر شب در ورودی منزل بخوابد تا خبر او برسد.
می‌گوید: «ما هر شب بستر امام رضا ـ علیه‌السلام ـ را می‌انداختیم، وی پس از شام می‌آمد و در آن‌جا می‌خوابید و صبح به منزلش بر‌می‌گشت. چهار سال بر این منوال گذشت تا این‌که در یکی از شب‌ها بستر او را انداختیم؛ اما او به شیوه همیشه برای خوابیدن نیامد و این موضوع، موجب
ترس و نگرانی اهل خانه شد، فردای آن شب آن حضرت به خانه آمد و نزد خانواده پدرش رفت و ام‌احمد را خواست و به او گفت: آن امانتی که پدرم به تو سپرده بیاور، ام‌احمد به مجرد شنیدن این سخن شیون کرد و سیلی به چهره زد و گریبان درید و گفت: به خدا آقای من مرده است؛
امام رضا علیه‌السلام به او فرمود: سخنی در‌این‌باره مگو و اظهاری مکن، تا خبر به والی برسد...».
گرچه در این
روایت، آن فردی که شیون کرد و سیلی به
چهره زد و گریبان چاک کرد
امام علیه‌السلام نبود، اما نکته قابل تأمل این است که با توجه به این‌که این کار در حضور امام
معصوم علیه‌السلام صورت پذیرفت، ولی حضرتش از آن نهی نفرموده و او را از این کار باز نداشت، چنین سکوتی،
تقریر و تأیید
معصوم محسوب می‌شود که برای دیگران
حجت است.
روایات دیگری نیز وجود دارد که ناظر بر آن است که اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ در مصیبت‌ها گریبان چاک می‌زدند. این موضوع از
امام عسکری علیه‌السلام و نیز
حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نقل شده است.
در پایان نظر تعدادی از مراجع را در این مورد بیان می‌کنیم.
لطمه زدن در عزاداری اگر ضرر قابل توجهی بر بدن داشته باشد و موجب وهن مذهب یا مؤمنان یا مراسم عزاداری معصومان «علیهم السلام» باشد، جایز نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شئون عزاداری معصومان ـ علیهم‌السلام ـ به‌ویژه سید و سالار
شهیدان اباعبدالله الحسین ـ علیه‌السلام ـ را بنمایند.
عزاداری خامس آل‌عبا ـ علیه‌السلام ـ از مهمترین شعائر دینی، و رمز بقای
تشیع است، و باید هر چه باشکوه‌تر برگزار گردد. اما لازم است از تمام کارهایی که آسیب به بدن می‌رساند، یا موجب وهن
مذهب می‌گردد، جداً اجتناب شود، اما سینه زنی معمولی که آسیبی به بدن نمی‌رساند، اشکال ندارد.
چنان‌چه ضرر معتد‌به نداشته باشد، فی نفسه مانعی ندارد.
عزاداری برای حضرت اباعبدالله الحسین ـ علیه‌السلام ـ از برترین
عبادت است و انجام هر کاری که در
عرف عزاداری محسوب می‌شود، جایز است؛ مگر این‌که واقعاً ضرر قابل ملاحظه‌ای داشته باشد یا موجب وهن شیعه و مکتب
اهل بیت علیهم‌السلام گردد و
سینه‌زنی مصداق هیچ‌یک از این امور نیست. بنابراین منعی ندارد و در رثای آن امام همام علیه آلاف التحیة و السلام مستحب است.
لینک به سایت استفتاءات (کد ۹۸۲).
پایگاه اسلام کوئست.
