• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفسیر تاریخی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: تفسیر تاریخی، تفسیر قرآن، گرایش تاریخی، تفسیر به رأی.
پرسش: ۱. روش تفسیر تاریخی قرآن و یا تفسیر قرآن با گرایش تاریخی چیست؟ چه منابعی در این زمینه مطلب دارند؟ و روش‌شناسی تفسیر تاریخی چگونه
است؟ ۲. مجلات تخصصی قرآنی به زبان عربی و یا لاتین کدام‌اند؟
پاسخ:



شیوه نگارش مفسران در تفسیر، یکسان نیست و بر اساس سلیقه و ذوق و یا با توجه به مخاطب خاص، اسلوب‌های نگارش و سبک پردازش مطلب متفاوت است.
[۱] رضایی اصفهانی، محمدعلی، منطق تفسیر قرآن، ج ۲، ص ۳۴، جامعة المصطفی العالمیة، قم، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.

یکی از این سبک‌های تفسیر قرآن کریم، تفسیر تاریخی است، که به دلایلی طرف‌داران زیادی نداشته است.


تفسیر تاریخی، به شیوه‌ای از تفسیر گفته می‌شود که بیانگر نقل و گزارشی کامل از جنبه تاریخی قرآن با تکیه بر اسباب نزول و زمینه‌های تاریخی‌ است.
[۲] رضایی اصفهانی، محمدعلی، قرآن و مستشرقین، ج ۲، ص ۱۰۰، پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآنی، قم، چاپ اول.
[۳] نزال، عمران سمیح، الوحدة التاریخیة للسور القرآنیة، ص ۶۸، دارالقراء، دار قتیبة، دمشق، عمان، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
به عبارت دیگر، بیان معانی آیات قرآن کریم با در نظر داشتن اصول و مبانی تفسیر به همراه ارائه معارف و معلومات تاریخی مخصوص به آیات.
[۴] نزال، عمران سمیح، الوحدة التاریخیة للسور القرآنیة، ص ۶۸، دارالقراء، دار قتیبة، دمشق، عمان، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.



تفسیر قرآن کریم با گرایش تاریخی دارای امتیازاتی است. در این نوشته، به برخی از این امتیازات اشاره می‌شود:

۳.۱ - اول

روش تفسیر تاریخی‌ ذهن ما را، ذهن مفسر و قرآن‌پژوه را با فضای نزول آیات و سوره‌های قرآن بهتر آشنا می‌کند.
[۵] رضایی اصفهانی، محمدعلی، قرآن و مستشرقین، ج ۲، ص ۵۳، پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآنی، قم، چاپ اول.


۳.۲ - دوم

لازمه‌ این روش، بهره‌گیری از همه‌ اطلاعاتی است که در فهم قرآن دخالت دارد.
[۶] نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۲، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.


۳.۳ - سوم

این روش، راه را بر تفسیر به رأی و فهم قرآن براساس عقاید و پیش‌فرض‌های ذوقی و تحمیلی بسیار تنگ می‌سازد.
[۷] نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۲ ـ ۱۳، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.


۳.۴ - چهارم

تفسیر تاریخی از قرآن، امکان فهم زنده و روزآمد و قابل انطباق قرآن بر موضوعات و مسائل جدید را فراهم می‌کند.
[۸] نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۳، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.



با این حال برخی دانشمندان در زمینه علوم قرآنی، اشکالاتی را بر تفسیر قرآن کریم با گرایش تاریخی وارد کرده‌اند، به همین جهت استقبال زیادی از این روش و سبک تفسیری نشده است؛ از جمله اشکالاتی که برای این تفسیر گفته‌اند این است که:

۴.۱ - خطر تفسیر به رأی

این شیوه، خطر تفسیر به رأی را به دنبال دارد؛
[۹] مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن‌شناسی، ج ۲، ص ۱۵۷، مؤسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.
زیرا هرچند شواهد یقینی تاریخی در فهم کامل برخی موضوعات مطرح در آیات تاریخی، قرآن مؤثر است، ولی این شواهد در صورتی یقینی است که به‌طور متواتر نقل شده باشد یا دست‌کم به اندازه خبری موثق اعتبار داشته باشد؛ بنابراین نمی‌توان به هر نقلی اعتماد کرد و براساس آن به تفسیر پرداخت. بعضی از مفسران بی‌توجه به معیارهای لازم، به‌طور انبوه از روایات سبب نزول و دیگر روایات تاریخی در فهم قرآن بهره برده و در این مسیر دچار خطاهای زیادی شده‌اند.
[۱۰] مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن‌شناسی، ج ۲، ص ۱۵۶، مؤسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.


آن‌چه گفته شد، خلاصه‌ای از مطالبی بود که برخی محققان و دانشمندان علوم قرآنی به آن اشاره کردند، و برای مباحث تفصیلی و اظهار نظر در این مورد لازم است که مطالعات گسترده‌ای انجام شود.


در این‌جا برخی کتاب‌هایی که در این مورد نوشته شده است، نام برده می‌شود:
۱. نکونام، جعفر، درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن.
۲. نزال، عمران سمیح، الوحدة التاریخیة للسور القرآنیة.
۳. درباره مجلات تخصصی به زبان‌های عربی و انگلیسی به پایگاه‌های اینترنتی مجلات و مقالات مانند سایت مجلات تخصصی نور به آدرس اینترنتی http://www.noormags.com مراجعه کنید.


۱. رضایی اصفهانی، محمدعلی، منطق تفسیر قرآن، ج ۲، ص ۳۴، جامعة المصطفی العالمیة، قم، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
۲. رضایی اصفهانی، محمدعلی، قرآن و مستشرقین، ج ۲، ص ۱۰۰، پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآنی، قم، چاپ اول.
۳. نزال، عمران سمیح، الوحدة التاریخیة للسور القرآنیة، ص ۶۸، دارالقراء، دار قتیبة، دمشق، عمان، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
۴. نزال، عمران سمیح، الوحدة التاریخیة للسور القرآنیة، ص ۶۸، دارالقراء، دار قتیبة، دمشق، عمان، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
۵. رضایی اصفهانی، محمدعلی، قرآن و مستشرقین، ج ۲، ص ۵۳، پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآنی، قم، چاپ اول.
۶. نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۲، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
۷. نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۲ ـ ۱۳، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
۸. نکونام، جعفر، در آمدی بر تاریخ گذاری قرآن، مقدمه، ص ۱۳، نشر هستی‌نما، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
۹. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن‌شناسی، ج ۲، ص ۱۵۷، مؤسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.
۱۰. مصباح یزدی، محمد تقی، قرآن‌شناسی، ج ۲، ص ۱۵۶، مؤسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.



پایگاه اسلام کوئست.    






جعبه ابزار