اصحاب کهف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: اصحاب کهف، دقیانوس،
مشرک، بت‌پرستی.
پرسش: با توجه به این‌که گفته می‌شود مردم در زمان
اصحاب کهف مسیحی بودند، اصحاب کهف چه اختلافی با دربار و حکام داشتند؟ بر سر دین‌داری بود یا ستمگری ایشان؟
پاسخ:
در روایتی
حضرت علی ـ علیه‌السلام ـ به نقل از
پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ می‌فرماید: «در سرزمین روم، شهری به نام أقسُوس (در برخی نسخه‌ها افسوس آمده
) وجود داشت. در آن‌جا حاکمی دین‌دار و خداپرست حکومت می‌کرد. پس از
مرگ او یکی از حاکمان فارس به نام دَقیانوس از به‌هم ریختگی اوضاع داخلی آن شهر، سوء استفاده نموده به آن‌جا حمله کرده و آن سرزمین را تصرف کرد. برای خود قصر بسیار بزرگ و باشکوهی ساخت و به دور خویش غلامان و
مردان جنگی زیادی جمع نمود... چون
پادشاه آن تشکیلات را دید، سرکشی و طغیان کرد و ادعای خدایی نمود، در برابر خدای ـ عزوجل ـ بزرگان از قومش را به‌سوی
بندگی خویش دعوت کرد، هر کس او را پرستش می‌کرد، او را بخشش فراوان می‌نمود و لباس‌ها می‌پوشاند و هر کس اطاعت نمی‌کرد، او را می‌کشت، گروهی از مردم او را پذیرفتند و او نیز آن روز را برای آنان در هر سال
عید قرار داد...».
از آن زمان به بعد مردم شهر أقسُوس (یا افسوس)، مشرک شده و به فرموده علمای
تفسیر به استناد آیه «
هؤُلاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً»؛ «این قوم ما جز او (خدای یکتا) معبودانی اختیار کرده‌اند»،
هر گروه و قبیله‌ای برای خود بتی ساخت و آن را می‌پرستید.
اما اصحاب کهف، افرادی خداپرست بودند که به‌دلیل
شرک دقیانوس ـ پادشاه و حاکم شهرستان اصحاب کهف ـ و بت‌پرستی مردم آن سرزمین با آنان مخالفت نمودند و گفتند: «
فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَا مِنْ دُونِهِ إِلهاً لَقَدْ قُلْنا إِذاً شَطَطاً»؛ «پروردگار ما، پروردگار
آسمان‌‌ها و
زمین است، جز او کسی را به خدایی قبول نمی‌کنیم، هرگاه چنین کنیم، سخنی سخت کفرآمیز گفته باشیم».
سپس با یکدیگر گفت‌وگو کردند و تصمیم گرفتند از مردم آن سرزمین و
حاکم آنان بیزاری جویند و کناره‌گیری نمایند («
وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ فَأْوُوا إِلَی الْکَهْفِ یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرفَقاً»)،
بدین منظور از شهر خارج شده به غاری که در آن سرزمین بوده پناه برده و پنهان شدند.
بنابراین آنچه از آیات و
روایت ذکر شده پیرامون داستان اصحاب کهف به‌دست می‌آید، این است که اصحاب کهف به‌دلیل ستمگری حاکم نسبت به اهل
ایمان از یک‌سو، و
شرک او و مردم آن سرزمین از سوی دیگر، جهت حفظ
دین و جان خود از مردم آن سرزمین و حاکم ستمگرشان کناره‌گیری نمودند و به غار پناهنده شدند.
پایگاه اسلام کوئست.
