مشرک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: قرآن کریم،
شرک و مشرک،
توحید.
پرسش: معنای شرک و مشرک چیست؟
شرک، ضدّ توحید و به معنای اعتقاد به قدرت‌های موهوم است. موحّد، حقیقت‌پرست و یکتاپرست است و مشرک، موهوم‌پرست و مطیع قدرت‌های خیالی و پنداری است. قدرت‌های موهومی که مورد پرستش مشرکان قرار می‌گیرند، به سه دسته تقسیم می‌شوند و به تعبیر دیگر، در جهان‌بینی شرک و مشرکان، سه نوع
بت وجود دارد: بُت نفس، بُت جماد، و بُت قدرت‌های طاغوتی.
قدرت موهوم، گاه بُت
نفس امّاره است، چنان‌که در قرآن کریم، بدان چنین اشاره شده:
«مَنِ اتَّخَذَ اِلَـهَهُ هَوَاه؛
آیا آن کس را دیدی که هوای نفس خود را به خدایی گرفته بود؟».
گاه، بت‌هایی است که از جمادات ساخته شده‌اند (مانند «
لات» و «
هبل» که پیش از
بعثت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، در حجاز مورد پرستش قرار می‌گرفتند) و گاه بُت، قدرت‌های نامشروع و حاکمیت‌های طاغوتی است.
امام خمینی (قدس‌سره) قدرت‌های استکباری را «بت‌های نو» نامیده است.
موحّد، حقیقت پرست است و یکتاپرست. موّحد، نه خودپرست است، نه جمادپرست است و نه قدرتمندپرست. موّحد، فقط خدا را منشأ قدرت و اثر می‌داند. لذا فقط او را می‌پرستد و از او اطاعت می‌کند. موحّد، فقط
خدا را مالک سود و زیان می‌داند و از این‌رو، فقط از او کمک می‌خواهد و از او بیم دارد، بر هیچ قدرتی جز خدا، تکیه نمی‌کند و از هیچ قدرتی جز خدا نمی‌هراسد.
مشرک، موهوم پرست و فرمانبَر قدرت‌های خیالی است؛ گاه خود را می‌پرستد، گاه ساخته خود را، و گاه زورمداران جهان را، و گاه نیز هر سه را!
خطر بزرگی که امروز، جوامع توحیدی را تهدید می‌کند، شرک عملی به معنای سوم، یعنی پرستش و فرمان‌بری از بت‌های نو و قدرت‌های استکباری است و فلسفه
برائت از مشرکان در جهان امروز، مبارزه با سلطه‌جویی قدرت‌های طاغوتی، و
استقلال، عزّت و اقتدار مسلمانان در جهان است.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «مشرک» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۳/۱۲.
