آثار روزه با اصلاح غذا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: روزه،
اسلام.
پرسش: چگونه می‌توان با اصلاح غذا،
آثار روزه را تقویت کرد؟
دقت در خوردن و نوشیدن به هنگام افطار و سحر، از مسائل اصلی روزه‌داری است. از این‌رو، در نظر اسلام،
حلال یا
حرام بودن خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها، اندازه و نوع آنها و هم‌چنین انگیزۀ روزه‌داران از خوردن و آشامیدن، در میزان بهره‌وری از روزه نقشی اساسی دارند.
نخستین شرط بهره‌وری از روزه، آن است که نیروی تأمین کننده و پشتوانۀ
انسان برای روزه‌گرفتن، حلال باشد.
غذای حرام، نه تنها در بهره‌مندی
انسان از آثار و
برکات روزه، نقش تخریبی دارد، بلکه آفتی است که همۀ عبادت‌ها را تهدید می‌کند.
انگیزه‌ای که روزه‌دار در خوردن و آشامیدن در وقت
افطار و
سحر دارد، تأثیر مهمّی در بهره‌وری کامل از برکات روزه دارد. میان روزه‌داری که سحری و افطار را تنها برای رفع گرسنگی و تشنگی می‌خورد، با کسی که آنها را به
قصد قربت و کسب رضای الهی می‌خورد، فرق بسیار است. نورانیّت غذای افطار و سحری که روزه‌دار با قصد قربت آن را می‌خورد، هرگز با روزه‌ای که روزه‌دار با انگیزۀ حیوانی و خواستۀ نفس
غذا می‌خورد و نیرو می‌گیرد، برابر نیست.
روشن است که انگیزۀ خدایی در این کار که روزه‌دار می‌گوید: «به قصد تقرّب به خدا، غذا می‌خورم» نیازمند مقدّماتی است که با این عمل، هماهنگ باشد، که از جملۀ آنها، تناسب نوع و مقدار غذا با نیاز بدن است.
در نتیجه می‌توان گفت: پایبندی و رعایت برخی نکات موجب می‌شود تا روزه‌دار، از مواهب و دستاوردهای
ضیافت الهی، بیشتر بهره‌مند گردد:
یک. حلال بودن آنچه خورده و آشامیده می‌شود و پرهیز از غذاهای حرام و شبهه‌ناک.
دو. تناسب نوع و مقدار غذاها و نوشیدنی‌ها با نیاز بدن و پرهیز روزه‌دار از غذاهای رنگارنگ و افزون از حدّ نیاز.
سه. خوردن و آشامیدن به قصد قربت و با انگیزۀ کسب
رضای الهی و
اطاعت از فرمان او.
حدیث‌نت، برگرفته از مقاله «آثار روزه با اصلاح غذا» تاریخ بازیابی۱۳۹۷/۷/۱۵.
