یاد امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: یاد امام حسین علیه‌السلام، نوشیدن آب.
پرسش: آیا این شعر «شیعتی ما ان شربتم ماء (یا ریّ) عذب فاذکرونی ... لیتکم فی یوم عاشوراً جمیعاً تنظرونی، کیف استستقی لطفلی فأبوا أن یرحمونی»؟ واقعاً از حضرت سید الشهداست؟
پاسخ:
نویسنده
فرهنگ عاشورا درباره یاد
امام حسین ـ علیه‌السلام ـ هنگام نوشیدن آب می‌گوید:
شهادت تشنه‌کامانه امام حسین ـ علیه‌السلام ـ چنان داغ و غم سنگینی بر دل‌ها نهاده است که می‌سزد با دیدن هر نهر و چشمه و با نوشیدن هر آب و شربت گوارا، از لب‌های عطشان آن حضرت، یاد شود؛ چرا‌که
آب یاد‌آور آن عاشورای عطش ریز و آن کام‌های تشنه عاشورائیان
شهید است.
امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشیدم، مگر آن‌که حسین‌بن علی را به یاد می‌آوردم» و نیز فرمود: «ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الا کتب له مأة الف حسنة و حط عنه مأة الف سیئة»؛
هر که آب بنوشد و امام حسین ـ علیه‌السلام ـ را یاد کند و
قاتل او را لعن نماید، برای او هزار
حسنه نوشته می‌شود و هزار
گناه از او محو می‌گردد.
از‌این‌رو
شیعه هنگام نوشیدن آب، بر حسین‌بن علی،
سلام می‌دهد و می‌گوید: سلام بر لب تشنه‌ات، یا حسین، سلام الله علی الحسین و اصحابه. نیز در سقاخانه‌ها و منبع‌های آب خنک، در تابستان و در ایام
محرم، می‌نویسند: «آبی بنوش و لعنت
حق بریزید کن» یا «بنوش به یاد لب‌های تشنه حسین».
از
زبان خود سیدالشهدا هم نقل شده که فرمود: "شیعتی ما ان شربتم عذب ماء فاذکرونی او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی"؛ چنان‌که در خصائص حسینی شوشتری آمده است.
مرحوم کفعمی در مصباح،
از
حضرت سکینه ـ سلام‌الله‌علیها ـ
روایت می‌کند که چون پدرم کشته شد آن بدن نازنین را در
آغوش گرفتم و حالت اغما و بی‌هوشی برایم روی داد، در آن حال شنیدم پدرم می‌فرمود:
شیعتی ما ان شربتم ری عذب فاذکرونی ••• او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی
و انا السبط الذی من غیر جرم قتلونی ••• و بجرد الخیل بعد القتل عمدا سحقونی
لیتکم فی یوم عاشورا جمیعا تنظرونی ••• کیف استسقی لطفلی فابوا ان یرحمونی
و سقوه سهم بغی عوض الماء المعین ••• یا لرزء و مصاب هد ارکان الحجون
ویلهم قد جرحوا قلب رسول الثقلین ••• فالعنوهم ما استطعتم شیعتی فی کل حین
ای پیروان من ! هرگاه آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید و هرگاه
داستان غربت غریبی یا
شهادت شهیدی را شنیدید، بر من بگریید.
من نبیره رسول خدا هستم، مرا بی‌گناه کشتند و سپس با تاختن اسب عمداً بدنم را خرد کردند.
ای کاش همه شما در
روز عاشورا بودید و می‌دیدید که چگونه برای
طفل صغیرم آب طلبیدم و آنان از ترحم به من خودداری کردند.
به‌جای آب گوارا تیر ستم را به
کودک کوچکم چشانیدند. وای از این مصیبت بزرگ و دردناکی که پایه‌های کوه بلند حجون (در
مکه) را به لرزه در‌آورد.
وای بر آن‌که
قلب رسول
جن و انس را جریحه‌دار کردند! پس ای شیعیان من! همیشه و هرچه در توان دارید، آنان را لعنت کنید.
مقرم نیز در مقتل الحسین این
شعر را آورده است.
البته برخی نیز می‌گویند این شعر زبان حال است.
گفتنی است که برای این مطلب (شعر) سندی در منابع یاد‌شده بیان نشده تا درباره صحت و یا عدم صحت آن بحث کرد. به‌هر‌حال، به نظر می‌رسد این شعر
زبان حال باشد؛ لذا خواندنش محذور شرعی ندارد؛ در نتیجه نیاز به بحث سندی نیز نخواهد داشت.
پایگاه اسلام کوئست.
