امام باقر (علیه‌السّلام) درباره چگونگی رو به شدن با شورش، سفیانی می‌فرماید: سفیانی در بدبختی دشمنانتان، بس است و او از نشانه‌های [پیروزی] شماست. افزون بر این، آن تبهکار که خروج کند، شما یک یا دو ماه پس از خروج او بدون هیچ بیم و سختی‌ای می‌مانید تا آن که مردم فراوانی غیر از شما را می‌کشد.... مردان شما، خود را از او پنهان کنند که خشم و شرارت او فقط متوجّه شیعیان ماست؛ امّا زنان واهمه‌ای ندارند، ان‌شاءالله‌تعالی.
هر یک از شما که بخواهد بیرون رود، به مدینه یا مکّه یا یکی از شهرها برود. شما را با مدینه چه کار که لشکر آن تبهکار، آهنگ آن‌جا را می‌کند؟ امّا به مکّه بروید که جایگاه گِرد آمدن شماست و فتنه سفیانی به‌اندازه بارداری یک زن ـ‌یعنی نُه ماه‌ـ طول می‌کشد و اگر خدا بخواهد، از آن بیشتر نمی‌شود.
در حدیثی دیگر، امام صادق (علیه‌السّلام) به سدیر فرموده است: ای سدیر! در خانه‌ات بنشین و بیرون نیا و تا آن‌گاه که اوضاع آرام است، آرام بمان و چون خبر رسید که سفیانی خروج کرده است، به سوی ما حرکت کن، حتّی اگر با پای پیاده بیایی.
