وظیفه انسان در برابر بدحجابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: بدحجابی، امر به معروف و نهی از منکر، تکلیف، وظیفه، توضیح المسائل.
پرسش: با توجه به رساله حضرت امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) در باب شرایط امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه ما نسبت به بدحجابی چیست؟
پاسخ: یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال تأثیر است. شرط دیگر نیز، آن است که مفسده‌ای بر آن مترتب نباشد.با توجه به این دو شرط، اگر احتمال می‌دهید که تذکر شما در آن‌ها مؤثر واقع شده و خطری نیز متوجه شما نمی‌شود، پس به آن‌ها تذکر دهید. این چیزی است که مقام معظم رهبری بارها تحت عنوان «تذکر و امر به معروف لسانی» به آن تأکید داشتند؛ و اگر این تذکر از روی خیرخواهی و به گونه‌ای احترام‌آمیز و مؤدبانه انجام شود، به احتمال زیاد مؤثر واقع می‌شود.
هم‌چنین اگر ما به وظیفه خویش در مقابل آن‌ها آگاهیم و اگر کار آن‌ها را نادرست تشخیص داده‌ایم و رضایت خدا را در نهی کردن آنان یافته‌ایم، نباید به دلیل خجالت یا توجیهات دیگر، دست از وظیفه خویش برداریم.
همان‌گونه که اشاره فرموده‌اید،
حضرت امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) در ملحقات
توضیح‌المسائل، کتاب امر به معروف و نهی از منکر، باب
شرایط امر به معروف و نهی از منکر، مسئله ۲۷۹۱،
چهار شرط برای وجوب امر به معروف و نهی از منکر ذکر فرموده‌اند:
یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال تأثیر است و چنان‌چه این شرط وجود نداشته باشد، تکلیفی در این زمینه متوجه شما نیست.
شرط دیگر
امر به معروف و نهی از منکر نیز آن است که مفسده‌ای بر آن مترتب نباشد. بنابراین اگر شخص احتمال ضرر جانی، مالی یا آبرویی برای خود بدهد، در این جهت وظیفه‌ای ندارد (مگر در مواردی که اصل
دین در خطر باشد؛ مثل:
قیام ابی‌عبدالله الحسین (علیه‌السلام)).
با توجه به این دو شرط می‌توان به وظیفه خود در قبال افراد بدحجابی که ذکر کرده‌اید پی برد. اگر احتمال می‌دهید که تذکر شما در آن‌ها مؤثر واقع شده و خطری نیز متوجه شما نمی‌شود، در این صورت لازم است به آن‌ها تذکر دهید. این چیزی است که
مقام معظم رهبری بارها تحت عنوان «تذکر و امر به معروف لسانی» مورد تأکید قرار داده‌اند؛ و این را بدانید که اگر
تذکر شما از روی
خیرخواهی و به گونه‌ای احترام‌آمیز و مؤدبانه انجام شود، به احتمال زیاد مؤثر واقع می‌گردد و لااقل افراد برخورد خصمانه‌ای از خود بروز نمی‌دهند و چه‌بسا روزی به خود بیاید و درباره مطلبی که به آن‌ها گفته‌اید،
اندیشه کرده، از کار خود پشیمان شوند.
مسلماً اگر دلسوزان
اسلام و
انقلاب به این صورت (تذکر و امر به معروف لسانی)، خطاکاران را متوجه
عمل نادرستشان کنند، آنان هم از کار بد خویش دست می‌کشند و اگر اعمال زشت خطاکاران با بی‌تفاوتی مردم مواجه شود،
انگیزه آنان در اصرار به کار غلط خویش تقویت می‌شود.
شایان ذکر است اگر ما به وظیفه خویش در مقابل آن‌ها آگاهیم و اگر کار آن‌ها را نادرست تشخیص داده‌ایم و
رضایت خدا را در نهی کردن آنان یافته‌ایم، نباید به دلیل
خجالت یا توجیهات دیگر، دست از وظیفه خویش برداریم. کسی که باید از کار خود خجالت بکشد، اوست که مرتکب
معصیت شده نه شما که با دلسوزی او را از ورطه‌ای که در حال سقوط در آن است، باز می‌دارید.
۱. امور تربیتی منطقه یک قم، نظارت صالحان (شیوه‌های عملی امر به معروف و نهی از منکر)، معاونت پرورشی اداره کل آموزش و پرورش، ۱۳۷۱ ش.
۲. دادسرای انقلاب اسلامی، شیوه‌های صحیح امر به معرف و نهی از منکر، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۶۹ ش.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «وظیفه انسان در برابر بدحجابی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۰۵/۲۵.
