ملک کبیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: ملک کبیر، بهشتیان، ملک وسیع، ملک ابدی،
نعمت‌ها.
پرسش: منظور از «ملکا کبیرا» در آیه ۲۰سوره انسان چیست؟
پاسخ:
این
آیه در ادامه آیات قبل است که به توصیف نعمت‌های بهشتی می‌پردازد، و از آن‌جا که نعمت‌های
جهان دیگر قابل وصف نیست ـ هر قدر هم الفاظ گویا و رسا باشد ـ در این آیه به‌صورت سربسته می‌فرماید: «
وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً»؛
«و هنگامی که آن‌جا را می‌نگری، نعمت‌ها و ملک عظیمی را می‌بینی».
مفسران
قرآن در معنای «ملک کبیر» نظریاتی را ارائه کرده‌اند که در این‌جا به تعدادی از آنها اشاره می‌شود.
برخی مفسران می‌گویند: ملک کبیر یعنی ملکی که فانی و زایل‌شدنی نیست؛ یعنی ملکی که هرگز از بین نمی‌رود.
این نظر مستند به روایتی از
امام صادق علیه‌السلام است. آن حضرت در این باره فرمود: «وَ مُلْکاً کَبِیراً، لا یزول و لا یفنی».
به عبارتی مراد از ملک کبیر، ملکی همیشگی و ابدی است در به دست آوردن آرزوها؛ به معنای ملک دائمی و ابدی و توأم با تحقق تمام آرزوهاست.
بعضی گفته‌اند: ملک وسیع، یعنی که
نعمت‌های بهشتی از جهت زیادی قابل وصف نیست.
عده‌ای معتقدند: مراد از ملک کبیر، اجازه خواستن
فرشتگان از بهشتیان و
درود فرستادن بر آنهاست؛ یعنی فرشتگان به هنگام وارد شدن بر بهشتیان از آنها اجازه می‌گیرند، و با
سلام به آنها تحیت و خوش‌آمد می‌گویند.
گروهی بر آن‌اند که مقصود از ملک کبیر آن است که بهشتیان چیزی را
اراده نمی‌کنند، مگر آن‌که فوراً آن را به دست می‌آورند.
بعضی نیز گفته‌اند: دورترین آنها به فاصله هزار سال نگاه می‌کند در
ملک خویش، می‌بیند نقطه دور و آخر آن را؛ چنان‌چه می‌بیند نقطه نزدیک آن را؛ یعنی پایین‌ترین فرد بهشتی از جهت رتبه و درجه، قلمرو ملکش به اندازه‌ای است که وقتی نگاه می‌کند، فاصله هزار سال راه را می‌بیند.
پایگاه اسلام کوئست.
