مبانی کلامی مهدویت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:
کلام ،
مهدویت ،
حجتپرسش: مبانی کلامی مهدویت چیست؟
پاسخ: متکلمان و علمای بزرگ
عقاید ، مسأله مهدویت را، در ارتباط با «
قاعده لطف » که در
علم کلام معروف است،
تفسیر کرده‌اند و
ضرورت وجود امام را با این قاعده به ثبوت رسانیده‌اند.
در این‌باره
متکلم بزرگ جهان
اسلام ،
خواجه نصیر الدین طوسی (ره) چنین می‌گوید: «انحصار اللطف فیه معلوم للعقلاء و وجوده لطف و تصرفه آخر و عدمه منا»
یعنی: «در نزد خردمندان روشن است که لطف الهی (پس از فرستادن
پیامبر ) منحصر است در تعیین
امام (تا مردمان بی راهبر و مربی و معلوم نمانند و
کتاب و
سنت شارحی شایسته داشته باشد و واسطه
فیض قطع نگردد). وجود امام (به خودی خود) لطف است و تصرف او در امور و حضور اجتماعی او و تکمیل
حکومت اسلامی و نشر
تربیت قرآنی به وسیله او لطفی دیگر است و
غیبت او مربوط به خود ما است.»
در کتاب «
کفایة الموحدین » آمده است: «چون
مهدی علیه‌السلام» آخرین
خلیفه و حجت خدایی است لازم بود که خود را از گزند حوادث و دست‌هایی که او را می‌جستند، تا از بین ببرند مصون بدارد و در کنف غیبت الهی مستور گردد و چون موقعیت امام به منزله موقعیت پیامبر است پس از
تبلیغ (یعنی احکام تبلیغ شده است) پس با پنهان بودن او، مردم اگرچه از دیدارش محروم‌اند، عبث رها نخواهند شد بلکه باید به تمامی احکامی که در دست است عمل کنند. البته اگر روزی تمام نوامیس دین ضایع گردد، آناً
ظهور خواهد کرد.»
منابعی برای مطالعه بیشتر:
۱.
کشف المراد ، ص ۳۶۳.
۲.
شرح تجرید ، ص ۳۷۶، چاپ سنگی.
۳.
کفایة الموحدین ، ج ۳.
۴.
بیان العرفان ، ج ۵.
سایت اسلام کوئست
